Paterson (2016)

Πολύ καλό! Ο Jarmusch δε με απογοητεύει ποτέ! Σκωπτικό υποδόριο χιούμορ και σχόλιο για την ζωή και την καθημερινότητα των καθημερινών ανθρώπων στις ΗΠΑ του 21ου αιώνα, στην Ανατολική Ακτή. Ακόμη και ένας οδηγός λεωφορείου μπορεί να είναι ποιητής, όπως ένας Ιάπωνας ή ένας γιατρός ή ο καθένας μας. Η ζωή πάντα συνεχίζεται παρά τις αναποδιές, μικρές ή μεγάλες, ζωτικές (όπως τα πορβλήματα του συναδέλφου) ή όχι ζωτικές αλλά καίριες (όπως το πλήγμα του να χαθούν τα ποιήματα του Πάτερσον γιατί ο σκύλος έφαγε το σημειωματάρι). Και η ζωή με τν καθημερινή ρουτίνα της έχει τις μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Είτε πρόκειται για μια βλάβη στο λεωφορείο που ανατρέπει την συνήθη ρουτίνα και το πρόγραμμα, είτε για την πλαστή απόπειρα δολοφονίας ή αυτοκτονίας ενός ερωτευμένου που έχει πελαγώσει.Στον κόσμο του Τζιμ Τζάρμους η ζωή προχωράει ακόμα κι αν όλα μοιάζουν στάσιμα. Έτσι δε γίνεται και στην πραγματική ζωή των πολλών ή τις πιο πολλές φορές; Στην Αμερική του Τζάρμους  οι εντάσεις δεν εκτονώνονται με φονικά και αιματοχυσίες και τα ατυχήματα δε συνοδεύονται από εκρήξεις. Εύστοχα σχόλια -με τακτ πάντα- πάνω στην κουλτούρα, την ταυτότητα και τους μύθους των Αμερικάνων (όπως η συζήτηση για τη θανατική ποινή από δύο νέους που θεωρούν τους εαυτούς τους αναρχικούς στις ΗΠΑ του 2016) και μια μελαγχολική αισιοδοξία ή μια αισιόδοξη μελεαγχολία με πολλή ποίηση!

Εξαιρετική ταινία. Νωχελική, όμορφη, ποιητική, υπόκοφα αστεία, ωραία μουσική, ενδιαφέροντες χαρακτήρες.