Florence Foster Jenkins / Florence: Φάλτσο σοπράνο (2016)

Η ξεκαρδιστική, αλλά και συγκινητική αυτή ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Η ιστορία της Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς μιας γυναίκας που έζησε με την ψευδαίσθηση πως κατείχε ένα σπάνιο ταλέντο στο τραγούδι, μια ψευδαίσθηση που οχυρώθηκε από την μεγάλη της περιουσία και τον προστατευτικό της σύζυγο, ανοίγεται βεβαίως σε μια σειρά από θεματικές που αγγίζουν μια τεράστια γκάμα. Aφηγείται μια γλυκόπικρη ιστορία ενός καταδικασμένου ονείρου, μιας ζωής βυθισμένης στις ψευδαισθήσεις και μιας υποχείριας συζυγικής αγάπης. Παρουσιάζει μία τρυφερή κι άβολη ζωή, που είναι εν δυνάμει εξαιρετικά πικρή και θλιμμένη, ωστόσο μας παρουσιάζει κι ένα όνειρο ενός ανθρώπου, έναν πόθο και μία λαχτάρα που είναι άσβεστο μέσα της. Στήνει προσεκτικά το δραματικό υπόβαθρο και τελικά αφουγκράζεται με ευαισθησία τον πικρό εσωτερικό του παλμό.

H ταινία του Frears αντιμετωπίζει την ιστορία της (αρχικά τουλάχιστον) ως καθαρή κωμωδία, με την εξόφθαλμη κωμικότητα των παραφωνιών της Streep και των μορφασμών του Simon Helberg. Τα μικρά σκιρτήματα σοβαρών στιγμών στο σενάριο είναι για να σπάσει την μονοτονία της καζούρας για τη φωνή καρακάξα που έχει και το εκθειάζει με δεικτικό τρόπο στην παράσταση που δίνει και στα γιουχαΐσματα που δέχεται και την έντονη κριτική από τον τύπο ιδιαίτερα. Η ομώνυμη φιλόδοξη, μα μοναδικά ατάλαντη σοπράνο των αρχών του 20ού αιώνα ερμηνεύεται από την (εμφανώς) έμπειρη στο τραγούδι Meryl Streep, που τσαλακώνει -συνειδητά, αυτή- τις φωνητικές της ικανότητες διασκεδάζοντάς το, γεμίζοντας με το μεγάλο υποκριτικό ταλέντο της την ταινία. Μέσα από την αψεγάδιαστη ερμηνεία της κατορθώνει να προσδώσει περισσότερες διαστάσεις κι αποχρώσεις στην ηρωίδα που υποδύεται, καθώς η ίδια από μόνη της ήταν μία καρικατούρα στην πραγματικότητα, ενώ το πρωταγωνιστικό δίδυμο Hugh Grant και Simon Helbergπου που την απαρτίζει την συμπληρώνουν ομοιόμορφα και στέκονται επάξια δίπλα της, απογειώνοντας μόνο στο ερμηνευτικό κομμάτι την ταινία. 6.5/10!!!

Έκλαιγα και γέλαγα μαζί! Γτ τις φουντώνανε τα μυαλά ότι μπορεί να τραγουδήσει και δεν την προστάτεψε κανείς, ήταν η πρώτη μου σκέψη. Η γυναίκα, όπως και είπε άλλωστε λίγο πριν πεθάνει, δεν μπορεί κανείς να πεί ότι δεν τραγούδησε, έκανε αυτό που αγάπησε. Μπορεί να ήταν φάλτση, αλλά σίγουρα πρόσφερε χαρά στο κοινό! Ένα ρεσιτάλ ερμηνείας απο την Meryl Streep.