Το ορφανό / Orphan (2009)

Κορυφαία, ανεπανάληπτη, επική!! Η δύναμη της ταινίας στηρίζεται στο στόρι και τους χαρακτήρες σ' ένα στιβαρό, κλειστοφοβικό και γεροδεμένο θρίλερ απρόβλεπτων καταστάσεων και συνεπειών. Ο χαρακτήρας της μάνας, ο οποίος υποστηρίζεται από μια εξαιρετική Βέρα Φαρμίγκα, δοκιμάζει να ανοιχτεί στα βαθιά, η 11χρονη Ίζαμπελ Φούρμαν είναι αγγελικά φοβιστική και η κρίσιμη πληροφορία-«ανατροπή» του φινάλε έξυπνη και πειστική. Οι ερμηνείες, είναι εξαιρετικές απ' όλη την πεντάδα, σε αγγίζουν, πολύ φυσικές, "ζεις" μαζί με την οικογένεια. Η μικρή Έσθερ (Ίζαμπελ Φούρμαν) αν συνεχίσει έτσι την περιμένει μεγάλη καριέρα. Απίστευτα ώριμη, πειστική, ζωντανή και παραστατική ερμηνεία και η ίδια πολύ εκφραστική. Πραγματικά μια πολύ καλογραμμένη ιστορία που καθώς εξελίσσεται σε καθηλώνει με τις ανατριχιαστικές ανατροπές της, μία ταινία πέρα από το κλασικό υπερφυσικό θρίλερ με ένα διεστραμμένο κοριτσάκι, μια ταινία που θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό! Ασυνήθιστη και πανέξυπνη υπόθεση, άρτια κι άψογα εκτελεσμένη και καλοστημένη, μοναδική σκηνοθεσία με ονειρικά σκοτεινά κι απότομα πλάνα και καρέ, ομαλή εναλλαγή μεταξύ των σκηνών, απέρριτη, δίχως κενά και χωρίς να βαριέσαι ή να κουράζεσαι καθόλου.

Ανατρεπτική και πρωτότυπη πλοκή... Η ταινία μέχρι να αποκαλυφθεί το ένοχο κι απίθανο μυστικό είναι απλά ένα άκρως, αξιόλογο, εθιστικό ψυχολογικό θρίλερ - τρόμου που στη συνέχεια απογειώνεται αφού η αλήθεια είναι ότι η αποκάλυψη του σε αιφνιδιάζει, σε συγκλονίζει και σε συνταράσσει συθέμελα. Σε κρατούσε από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή σε φουλ αγωνία, ανεβάζοντάς σου την αδρεναλίνη και σε διατηρούσε σε διαρκή εγρήγορση. Πιασάρικο και έξω από τα τετριμμένα του είδους, συνιστά μια πολύ καλή πρόταση που καθηλώνει, ειδικά με το τρομερό και συνάμα τρομαχτικό φινάλε. Σκηνές δε όπως αυτή στο σπίτι στο δέντρο και στη γέφυρα χαράσσονται στη μνήμη και καταφέρνουν να αναστατώσουν ακόμα και το θεατή που τα έχει δει όλα, ενώ το χιόνι και η καταχνιά που σκεπάζουν την ατμόσφαιρα σε όλη την ταινία χρησιμοποιούνται ευρηματικά από το σκηνοθέτη. Πάντως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το «Orphan» κυλάει γρήγορα χωρίς νεκρά σημεία παρά τις 2 ώρες που διαρκεί. Διογκώνει την αγωνία όσο περνούν τα λεπτά, παίζει διαρκώς με την ψυχολογία μας και γίνεται ακόμη πιο απολαυστικό όταν φτάνουμε στις τελικές αποκαλύψεις. Ο Ισπανός Jaume Collet-Serra παραδίδει μαθήματα απλότητας εκεί που άλλοι συνάδελφοι του φορτώνουν τα θρίλερ τους με επιδείξεις τεχνοτροπίας και περιττά αιμοσταγείς σκηνές. Εδώ επιβάλλεται το σενάριο που συρράπτει αρκετά κλισέ και τα αφομοιώνει στη δική του ψυχοσύνθεση. Επιτέλους, και μια αληθινή έκπληξη στο τέλος, κάτι που είχε αρχίσει να σπανίζει

Στο στόχαστρο είναι η οικογενειακή ευημερία. Ο ξενιστής παράγοντας, η μικρή, εισβάλει φορώντας ένα τεράστιο χαμόγελο και χτίζει το προσωπείο ενός ιδιόμορφου psycho-killer που θα θυμάστε καιρό. Εκεί που λες ότι το έχεις ξαναδεί, εκεί νιώθεις ένα ρίγος αγωνίας για το παρακάτω. Ένα τεράστιο κενό για το που θέλει να σε καταλήξει. Ο τρόμος είναι συναισθηματικής φύσης, προσπαθεί να σε πείσει πως σε αφορά, πως θα μπορούσες να είσαι ένα από τα θύματα. Ποτέ δεν ξεπέφτει στο μεταφυσικό, στην εύκολη λύση. Σε πηγαίνει όπως πηγαίνει και το ορφανό την οικογένεια. Σε κερδίζει, σε υποψιάζει, σε καταβάλει, σε βάζει στο παιχνίδι του, σε θέτει αντίπαλο με κάτι που δεν μπορείς καν να χτυπήσεις. Επιτέλους, ένα αληθινά καλό θρίλερ με κλασικές αρχές και την ελάχιστη σκηνοθετική επίδειξη σε βάρος του κειμένου. Η ταινία είναι περισσότερο ένα θρίλερ καταστάσεων με την οικογένεια να βυθίζεται σταδιακά σε καταστάσεις επικίνδυνες και άρρωστες για την ίδια την ύπαρξη των μελών της, ενώ οι πιο δυνατές και σοκαριστικές στιγμές επιφυλάσσονται προς το τέλος, με μια ανατροπή που ίσως είναι από τις πιο απροσδόκητες και αναπάντεχες στην ιστορία των θρίλερ. 10/10!!

απιθανη ταινια τα σχολια κ η υστεροφημια της τα λενε ολα . αξεχαστη !! η καλυτερη

ΤΑΙΝΙΑΡΑ .

Τα σπαει .καθηλωτικη

ΕΠΙΚΟ!5 αστερια!στο ειδος του ΤΑ ΣΠΑΕΙ απλα!!