Accused (2023)

Ένα θρίλερ τύπου «λάθος άνθρωπος, σε λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή», που δεν είναι πρωτότυπο, αλλά με τις προεκτάσεις του στο ρατσισμό, τον φανατισμό και τους «δικαστές του πληκτρολόγιου» στην εποχή μας, της κουλτούρας της απόρριψης, αποκτά άλλο ενδιαφέρον. Σεναριακά βρήκα την όλη ιδέα πολύ καλή και σύγχρονη μιας και είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί κάλλιστα και στην πραγματικότητα και πετυχαίνει να περάσει μηνύματα σχετικά με την τοξικότητα που συνοδεύει κάποιες φορές τα social media, την μισαλλοδοξία και την ξενοφοβία γενικότερα. Ως επί το πλείστον έχει καταστάσεις που είναι αδύνατον να σε αφήσει ανεπηρέαστο και να μην σε κάνουν να ταυτιστείς με τις καταστάσεις. Η ταινία στο πρώτο μέρος (που παρουσιάζει μικρές σεναριακές αδυναμίες, ενώ χάνει λίγο τη συνοχή και την πειστικότητά του), εξετάζει τις φυλετικές αδικίες ταυτόχρονα με την απομάκρυνση της ηθικής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ στο δεύτερο ρίχνει το βάρος στη δράση, όταν οι «εκδικητές των πληκτρολογίων» έχουν πάρει σάρκα και οστά με ένα κλειστοφοβικό θρίλερ, αγωνιώδη εξέλιξη, εξαιρετικά δουλεμένα πλάνα και λειτουργικό μοντάζ κατά διαστήματα. Το θέμα είναι ότι δεν βοηθάει και το ότι στη ζυγαριά των συστατικών τελικά υπερισχύει η επιθυμία των συντελεστών το να αγωνία πιο πολύ από το να προβληματιστεί για τρέχοντα ζητήματα που θίγονται από το σενάριο και δεν αφορούν αποκλειστικά το Ηνωμένο Βασίλειο. Η σκηνοθεσία του Barantini είναι άψογη, ο Chaneil Kular είναι εξαιρετικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο και μπαίνει στο πετσί του ρόλου γρήγορα, ενώ η σκοτεινή φωτογραφία του Μάθιου Λιούις είναι από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν.

Σίγουρα υπάρχουν κάποιες στιγμές που στερείται ρεαλισμού όπως το ότι σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός η αστυνομία παρουσιάζεται τόσο απούσα ή ότι δεν μαθαίνουμε περαιτέρω πληροφορίες για τις έρευνες ή για την έκρηξη, ή τις αιτίες, αλλά αυτά είναι πολύ μικρά σε σχέση με την συνεχή αγωνία και απειλή που σε κάνει να νιώθεις η πλοκή σε όλη τη διάρκεια! Η ταινία, σχολιάζει την αδιανόητη δύναμη του διαδικτύου, τη διοχέτευση μίσους και φανατισμού, σε μια κοινωνία που ο πιο πιστός σύντροφός της είναι ο υπολογιστής ή το «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο. Μια κοινωνία που άκριτα δίνει μεγαλύτερη σημασία και εμπιστοσύνη στην οποιαδήποτε σαχλαμάρα «ανεβαίνει» στα κοινωνικά δίκτυα, παρά στα ίδια της τα μάτια, ένας κόσμος που τρέφεται με την άγρια αντιπαράθεση και το μίσος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έτοιμος να κατασπαράξει τον ύποπτο - «ένοχο» με συνοπτικές διαδικασίες. Όσο για τα μηνύματα που θέλει να περάσει (υπονομεύεται κάπως βέβαια η αληθοφάνεια, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται και το μήνυμα) τόσο γλαφυρά συνολικά περί ανθρωποφαγίας και παράλογης αυθαιρεσίας που διακρίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το ίντερνετ χειραγωγώντας και καταστρέφοντας ανθρώπους μέσα σε μια νύχτα έστω και για λίγα «κλικ» και την ανοικονόμητη αυτοδικία, είναι δεικτικά, σκωπτικά και εύστοχα, αν και αρκετά διδακτικά, ασυντόνιστα και ελλιπή στην ανάπτυξή τους. 6.5/10!!