Modelo 77 / Η απόδραση του 77 (2022)

Ο Alberto Rodriguez, εμπνέεται από μια πραγματική ιστορία στις φυλακές Modelo της Βαρκελώνης, στήνοντας ένα μυθοπλαστικό σκηνικό που ανασύρει στην επιφάνεια τα μελανά σημεία της νεότερης ισπανικής ιστορίας. Ένα βίαιο δράμα φυλακής με κοινωνικο-πολιτικές προεκτάσεις, βασισμένο σε αληθινή ιστορία του ’77 όταν τα ίχνη της δικτατορίας του Franco δεν είχαν εξαλειφθεί ακόμα. Με αργούς αλλά έντονους ρυθμούς ο σπουδαίος Rodriguez περιγράφει με ένταση, αγωνιώδη εξέλιξη, δυναμική σκηνοθεσία, πειστικές ερμηνείες, σασπένς και κοινωνικό ρεαλισμό τη μεταφρανκική Ισπανία της δεκαετίας του ’70 και χτίζει τη μυθοπλασία του κάτι μεταξύ ντοκιμαντέρ, ταινία φυλακής, πολιτικής δημιουργίας και νουάρ. Η ταινία, διατηρεί έναν σκληρό ρεαλισμό βουτηγμένο σε μια υποβλητική σκούρα ατμόσφαιρα (σήμα κατατεθέν του διευθυντή φωτογραφίας Alex Catalan), επιφυλάσσει ανατροπές μέχρι το γεμάτο αμφιβολίες φινάλε και ταυτόχρονα περιγράφει διεισδυτικά τη σχέση "ατομικής" και κοινωνικής βίας σαν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δημιουργεί έναν αφιλόξενο κόσμο που, ταυτόχρονα, σε βυθίζει μέσα του, δοκιμάζοντας την υπομονή και αντοχή σου στο πόσο μπορούν να βασανιστούν και να ανταπεξέλθουν οι χαρακτήρες, ενώ κινηματογραφεί όλη την ιστορία μέσα στον ασφυκτικό χώρο της φυλακής, δημιουργώντας, μέσα από εικόνες Αποκαλυπτικές, την ατμόσφαιρα μιας επίγειας κόλασης, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, με τη βία να καθορίζει τη λειτουργία του συστήματος.

Μέσα από τον κινηματογράφο του κοινωνικού ρεαλισμού ο σκηνοθέτης επιλέγει συνειδητά να μας θυμίσει πραγματικά γεγονότα μιας εποχής που έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα ακόμα και τη σημερινή γενιά. Υμνεί τη φιλία μέσα από δαιδαλώδεις διακυμάνσεις και δοκιμασίες. Η ματαιότητα κάθε πράξης αντίστασης και ο μονόδρομος μίας διττής απόδρασης. Ως λύτρωση της ψυχής και ως ένα τέλος σε ένα αστυνομικό θρίλερ που ξετυλίγεται με μεγάλη έμφαση στον κλειστό χώρο, τα αφοπλιστικά πλάνα και τα σκηνικά. Αποτελεί σχεδόν πιστή απεικόνισης, όπως σημείωσαν αρκετοί άνθρωποι που παρακολούθησαν το έργο κι ήταν μάρτυρες των γεγονότων από τα μέσα της δεκαετίας του 70’. Βέβαια, η απεικόνιση της καθημερινότητας εντός του χώρου αυτού θα μπορούσε και να ήταν καλύτερη, πιο "βρόμικη" και πιο ωμά ρεαλιστική σε όλη τη διάρκεια και όχι μονάχα ανά φάσεις, ενώ θα γινόταν να λείπουν και κάποιες πινελιές αφέλειας (για παράδειγμα, κάποια δευτερεύοντα πρόσωπα της ιστορίας που από το πουθενά αποφασίζουν να συμπεριφερθούν με καλοσύνη). Και ίσως να χρειαζόταν κι ένας πρωταγωνιστικός χαρακτήρας που θα είχε περισσότερο ψυχολογικό "ζουμί" σεναριακά για να κάνει αυτήν την κατάβαση στην κόλαση πιο συναρπαστική και αγωνιώδη, σε αντίθεση με τον κάπως ουδέτερο Manuel του Miguel Herran. Επίσης, θα μπορούσε να είναι πιο σφιχτοδεμένο και αποτελεσματικό αν πολλές από τις σκηνές που δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο στην εξέλιξη της πλοκής έλειπαν.

Οι χαρακτήρες, κυρίως από την πλευρά των κρατουμένων, είναι ανεπτυγμένοι όσο τους αξίζει. Ο θεατής τους ακολουθεί με ενδιαφέρον στις πλεκτάνες τους και ταυτίζεται με τα συναισθήματά τους, ακόμη και μετά από τη διαπίστωση ότι μιλάμε για φανταστικούς χαρακτήρες που προφανώς βασίζονται σε πραγματικές ιστορίες. Έχοντας στο νου κατά πόσο ελάχιστα μπορεί να παρέχονται για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της απόδρασης στην πραγματική ζωή (τα φασιστικά καθεστώτα δεν φημίζονται για την ακριβή καταγραφή των φυλακισμένων τους), βλέπει κανείς γιατί πήραν τον δρόμο της μυθοπλασίας. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν κι η ταινία, εκτός από ένα σαγηνευτικό θρίλερ, αποτελεί κι ένα επίκαιρο σχόλιο για τη Δικαιοσύνη, την αστυνόμευση αλλά, κυρίως, το ατομικό και συλλογικό θάρρος μπροστά στον αυταρχισμό. Σοκαριστική ταινία, βίαιες σκηνές, βασανιστήρια και προδοσίες σε μία άγνωστη για πολλούς ιστορία. Η βία, η κατάχρηση εξουσίας, το ψέμα, η προδοσία, η έλλειψη δημοκρατίας εντός και εκτός φυλακής. Η Ιδέα ότι πρέπει να παλέψεις μόνος σου, ότι δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν και πόσα άλλα μηνύματα διάχυτα καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Μια συναρπαστική ιστορία ενηλικίωσης και προσωπικής συνειδητοποίησης που φλερτάρει με τις ιδέες, αλλά δεν παρασύρεται από το μελοδραματικό στιλιζάρισμα. Πολυεπίπεδο και πολυσήμαντο πολιτικό δράμα που θα δυσκολευτείς να ξεχάσεις. 8.5/10!!

Ευχαριστώ για την πρόταση από τον αγαπητό σινεφίλ, πολύ καλή ταινία φυλακών με εξέχουσες ερμηνείες από όλους ανεξαιρέτως, δυνατή με πολύ σασπένς καθ'όλη την διάρκεια της! 7.1/10!!

Πολυ ωραια ταινια ειδικα γιαυτους που τους αρεσουν οι ταινιες με φυλακες,Ερμηνειες παρα πολυ καλες .Ατμοσφαιρα εποχης 70 πολυ ωραια  .Συγκηνητικη ταινια με αγωνια