Disquiet (2023)

Άγαρμπο και άτσαλο έργο, που πιάνει τελείως επιφανειακά-επιδερμικά το θέμα και δεν σου δίνει μία βάση για το τι βλέπεις, να σε βοηθήσει να μπεις και εσύ στο κλίμα να καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ο ποιητής. Σε πολλές στιγμές καταντάει γελοίο και μόνο στο τέλος προσπαθεί να σου κάνει μία άτυπη σύνδεση με τα προηγούμενα γεγονότα που είναι ακατανόητα και χωρίς συνοχή-νόημα. Πιστεύω ότι αυτός που το έγραφε, μπερδεύτηκε και ο ίδιος με το πώς ήθελε να καταλήξει, τι ήθελε να μας περάσει σαν μήνυμα ή τέλος πάντων να μας εξηγήσει τι ήταν όλο αυτό το συνονθύλευμα που έδειξε, σου αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα, χωρίς σαφείς διευκρινίσεις, σου φτιάχνει μία άτοπη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα δήθεν για να σε τρομάξει με διάφορα όντα χωρίς να το καταφέρνει και χωρίς να μαθαίνεις ποτέ από που προκύπτουν, τι ρόλο βαράνε, εξαφανίζονται κάποιοι επανέρχονται, γενικά σε μπερδεύει σε τέτοιο βαθμό που παρότι έχει ένα μυστήριο, έχει κάποια αγωνία και μικρή διάρκεια δεν το εκμεταλλεύτηκαν σεναριακά το θέμα ώστε να έχει καλύτερη και πιο κατανοητή απόδοση στον θεατή, παρόλα τα καλά εφέ και την δυνατή μουσική υπόκρουση, πάσχει σε πολλά σημεία και δεν βγάζεις άκρη από το τι είναι αληθινό και τι δεν είναι, έχει πολλά κενά, κουλά και κουφά και σε ζαλίζει και με συνεχή φλασμπακ κάνοντάς σου ένα κεφάλι καζάνι. Γενικά πολύ με εξουθένωσε αυτό το έργο, με ελλιπείς απαντήσεις και πολλά προβλήματα στο στόρι, με το καστ να παίζει πιλοτικά και στα χαμένα. Αν είχε μία καλύτερη απόδοση, πιο στρωτή υπόθεση και ξεκάθαρη, πιο έντονους ρυθμούς και όχι γελοία πράγματα θα ήταν καλύτερη. 3.5/10!!

Ενας αχταρμας 3,1/10

Κάποιες σκηνές ήταν ενδεχομένως υπερβολικές. Ή θα μπορούσε να έχει περισσότερη σκιαγράφηση χαρακτήρων. Πάντως αρκετά ενδιαφέρον. 

πολυ ομορφη ιστορια...7/10