Furie (2019)

Προσωπικα δεν μου αρεσε καθολου ομως..γιατι δεν αντεχω τους losers.Δεν ξερω αν κρινω αντικειμενικα τωρα...κατω του μετριου το ταινιακι.

Η ταινία ξεκινά υποσχόμενη κάποια πράγματα καθώς ανοίγει μια βεντάλια ουσιωδών ζητήματων (ρατσιμός, δικαίωμα στην ιδιοκτησία, αυτοδικία, ελευθερία, δικαιοσύνη, γραφειοκρατικές δομές, ισορροπία στις οικογενειακές σχέσεις).

Ωστόσο, ενώ κλιμακώνεται σχετικά πειστικά, δεν αποφεύγει τα αμερικάνικα κλισέ, τις επιφανειακές ατάκες και τις υπεραπλουστεύσεις.

Από κάποιο σημείο κι έπειτα, χάνεται κάθε επαφή με οιαδήποτε μορφή ή πιθανότητα επαφής με την πραγματικότητα, παράγοντας περίσσεια υπερβολής στην προσπάθεια εντυπωσιασμού (λ.χ. ανασταίνονται αυτοί που νομίζουμε για νεκρούς, εμφανίζονται πίσω από τον ήρωα, δεν καλείται η αστυνομία για το αυτονόητο ως πρωτύτερα στην ταινία, δεν δικαιολογείται πειστικά ο υπερβάλλων ζήλος του "φίλου" για όσα πράττει με την παρέα του και άλλα αρκετά). 

Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να συμπεριλάβει κάθε είδος κινηματογράφου (δράμα, σπλάτερ, τρόμο, αγωνία, περιπέτεια, κοινωνικά ζητήματα) και στο τέλος τα θαλασσώνει με πάταγο.

Γράφεται πως είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία.

Όμως το παράδοξο τέλος, η αναπόφευκτη προηγηθείσα φαιδρότητα, η απογοήτευση και το "ξενέρωμα" δεν μου επέτρεψαν να ψάξω για περαιτέρω στοιχεία επί του επιστητού των εγκληματικών πράξεων, άλλως, της ποινικής υποθέσεως.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, επαληθεύεται η πίστη μου στον ιρανικό κινηματογράφο.

Οιαδήποτε "παράκαμψη" ή απόπειρα διαφυγής μου από αυτόν, μου ανταμοίβει την προσκόλληση και την εμμονή μου σ' αυτόν.

Με αρκετή δόση επιείκιας: 4/10.