Κωδικός Κολίμπρι / The Hummingbird Project (2018)

Δύο ξαδέλφια, πρώην εργαζόμενοι σε μεγάλη εταιρεία τηλεπικοινωνιών, βάζουν σε πράξη ένα παράτολμο σχέδιο για τη δημιουργία της ταχύτερης οπτικής ίνας στην Αμερική. Δεν υπολογίζουν, όμως, στη δύναμη και την οργή του παλιού τους αφεντικού. Ο πολυλογάς και «εφευρέτης» της ιδέας Βίνσεντ, μαζί με τον αγαθιάρη, εσωστρεφή αλλά τεχνολογικά ιδιοφυή Άντον, θα ξεκινήσουν ένα ασταμάτητο ταξίδι ανά την Αμερική, σκάβοντας και τοποθετώντας τις ίνες, πείθοντας θεούς και δαίμονες για τη μελλοντική επιτυχία του έργου τους. Μία αρκετά ιδιόρρυθμη ταινία, που επιφυλάσσει σεναριακές εκπλήξεις χωρίς να γίνεται σχεδόν ποτέ παρατραβηγμένη ή μη πιστευτή. Κάτι που ξεκινά με το ύφος μιας indie αμερικανικής κομεντί, εξελίσσεται σε μια απροσδόκητη περιπέτεια με γρήγορους ρυθμούς και σασπένς, ακόμα κι αν πρόκειται για τον αγώνα δρόμου (και αντοχής) μεταξύ δύο φιλόδοξων ατόμων με ένα όραμα που τους ρίχνει κατευθείαν σε επικίνδυνα βαθιά νερά, και της πανίσχυρης πρώην αφεντικίνας τους που βλέπει αυτή τη «μάχη» και ως προσωπική εκδίκηση αλλά και ως ευκαιρία εκμετάλλευσης για την εξέλιξη της δικιάς της εταιρείας. Το τελευταίο μέρος της ταινίας «κόβει ταχύτητα» και στρέφεται περισσότερο προς το ανθρώπινο δράμα, και είναι εκείνο που συνοψίζει τα αληθινά «μηνύματα» και τους συμβολισμούς της: το αέναο κυνήγι για ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα, όχι μόνο στην τεχνολογία αλλά και στην προσωπική μας ζωή, που στο βιαστικό του πέρασμα προς την κατάκτηση περισσότερων, μεγαλύτερων, ταχύτερων «αγαθών», χάνει την ανθρωπιά, την οργανική του σχέση με τη φύση αλλά και την αληθινή επαφή με τον Άλλο, την ουσία της ίδιας της ύπαρξής του.

Άιζενμπεργκ, Σκάρσγκαρντ και Χάγιεκ πρωταγωνιστούν σε μια κωμικοτραγική ιστορία καθημερινής αμερικανικής τρέλας που μοιάζει αληθινή (δίχως να είναι), με φόντο τον «μαγικό» κόσμο της Γουόλ Στριτ. O Τζέσι Άιζενμπεργκ στον ρόλο τού υπερφιλόδοξου, παθιασμένου, νευρωτικού Βίνσεντ είναι πάνω-κάτω στα γνώριμα, ασφαλή ερμηνευτικά μοτίβα του, αν και μια δραματική εξέλιξη στο δεύτερο μισό της ταινίας τού δίνει την ευκαιρία να εμβαθύνει δραματικά και συναισθηματικά στον χαρακτήρα και το παίξιμό του. Η Σάλμα Χάγεκ επίσης βρίσκεται σε γνώριμα μονοπάτια παίζοντας την αδίστακτη ανταγωνίστρια, όμως η ευχάριστη έκπληξη της ταινίας έρχεται από τον Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ. Ο ηθοποιός που έχει βασίσει την καριέρα του περισσότερο στις εντυπωσιακές… φυσικές του χάρες παρά στην ερμηνευτική του δεινότητα, εδώ κλέβει πανηγυρικά την παράσταση στον ρόλο τού Άντον, του αδέξιου, φαλακρού, γεματούλη και κλινικά αντικοινωνικού τεχνολογικού «μάγου» που παρασύρεται από τον ξάδελφό του σε αυτή τη φρενήρη κούρσα και καταλήγει ένα νευρικό, επικίνδυνα στρεσαρισμένο ράκος. Αν και στην ουσία της πρόκειται για μια ιστορία με θέμα τον άνθρωπο, το πολύπλοκο τεχνολογικό της πλαίσιο και οι αρκετές λεπτομέρειες της διαδικασίας χτισίματος του δικτύου ενδέχεται να σας ξενίσουν αρκετούς, όπως και οι αρκετές μεταπτώσεις του ύφους της. Επίσης, αν είστε από εκείνους που δεν ανέχονται τη μανιέρα της εγωκεντρικής νεύρωσης του Άιζενμπεργκ, θα δυσκολευτείτε και εδώ, αν και η έκπληξη της ερμηνείας του Σκάρσγκαρντ θα σας «αποσυντονίσει» ευχάριστα. Εξαιτίας τού ιδιόμορφου περιεχομένου της, υπάρχουν στιγμές που η ταινία μοιάζει να χάνει την ουσία και το πάσο της, αναλώνοντας (προφανώς εσκεμμένα, αλλά όχι πλήρως επιτυχημένα στο κινηματογραφικό της σύνολο) αρκετή από την πυκνή αφήγησή της σε τεχνολογικές λεπτομέρειες και ορολογίες. Ωστόσο, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιδέα με καλές προθέσεις και με αξιοπρεπέστατο τελικό αποτέλεσμα. 6.5/10!!!