Anon (2018)

Μία ιδιαίτερη, πρωτότυπη, φανταχτερή ταινία μυστηρίου και αστυνομικό νουάρ, με δυνατή αρχική ιδέα, καταπιάνεται με το ζήτημα της ιδιωτικότητας αλλά πάσχει σεναριακά. Ο δημιουργός καταγγέλλει το μελλοντικό τεχνολογικό εφιάλτη μέσα από ένα χλιαρό, με κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες sci-fi. Εξελίσσεται σε έναν κόσμο όπου οι πάντες είναι δικτυωμένοι, η ανωνυμία δεν υφίσταται και το έγκλημα φθίνει­. Γεμάτο ψηφιακά εγκλήματα, παραπλανητικά ίχνη και μια δαιδαλώδη πλοκή που σε παρασέρνει σε έναν μελλοντικό, γκρίζο και απρόσωπο κόσμο, εκτυλίσσεται αυτή η περίεργη περιπέτεια. Η επινόηση και μόνο ενός μελλοντικού «κυβερνοχώρου», όπου η ανάμνηση κάθε ανθρώπινου όντος διατηρείται ζωντανή προκειμένου να «φακελωθεί» από το ισχύον σύστημα, διατηρώντας έτσι την ηρεμία, την τάξη και την ασφάλεια, είναι από μόνη της, πέρα από πρωτοποριακή, μια αρκούντως «dark» ιδέα!

Ο Niccol, τα καταφέρνει άρτια με τα ατμοσφαιρικά και καλοφωτογραφημένα πλάνα. Ωστόσο, μετά την πρώτη ώρα, το οικοδόμημα που νόμιζες για γερό αρχίζει να εμφανίζει ρωγμές κι όλα αυτά γιατί αρχίζουν οι επιτηδευμένες πολυπλοκότητες, εναλλάξ με επαναλαμβανόμενες ευκολίες που οδηγούν σε ομόκεντρους κύκλους οπτικής αυτοϊκανοποίησης από τους οποίους σίγουρα δεν σε βοηθούν ο ασυνήθιστα συγκρατημένος εκφραστικά κι άχαρος Owen και η miscast Seyfried, να ξεφύγεις. Με τα κτίρια να κυριαρχούν στο κάδρο εις βάρος των ανθρώπων σε μια μεγαλούπολη άχρωμη και κρύα, ο Niccol δεν επενδύει περισσότερο στον κόσμο του και κυρίως στο γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, απλώς παίρνει την κατάσταση ως δεδομένη, αναπτύσσοντας μια συνηθισμένη αστυνομική ιστορία.

Δομικά, θεωρώ ότι είναι κάπως πολύπλοκη και μάλλον χρειάζεται και δεύτερη θέαση. Σε ό,τι αφορά την υπόθεση, είναι οπωσδήποτε επίκαιρο και ουσιαστικά μιλάει για το πόσο ιερό και σεβαστό πρέπει να γίνεται το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, το οποίο μάλιστα δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να μείνει κρυφό (γίνεται σαφές στο φινάλε). Κατά τα άλλα, τα πάντα καταρρέουν με πάταγο σ’ ένα φινάλε εξοργιστικής ανεπάρκειας σε κίνητρα και εξηγήσεις, και το μόνο που σού μένει τελικά από τούτο το hi tec νεονουάρ είναι η αρχική ιδέα, ένα-δυο κομψά στιλιστικά παιχνίδια και τα μεγάλα, εκφραστικά μάτια της πανέμορφης Amanda Seyfried. Πάντως, συμπερασματικά, περιγράφει ένα μέλλον ανατριχιαστικό, ίσως γιατί είναι και αρκετά πιθανό. Νομίζω όμως ότι το αστυνομικό κομμάτι του φιλμ είναι πολύ προβληματικό: δεν δίνεται εξήγηση για το λόγο για τον οποίο αυτός ο τύπος σκότωνε τους πελάτες της κοπέλας ούτε διευκρινίζεται επαρκώς η σχέση μεταξύ τους. Υπάρχει ελλιπής ανάπτυξη κάποιων υποπλοκών, αφήνοντας έτσι ερωτηματικά. Συνολικά πρόκειται για αξιόλογη ταινία που έχει κάτι να πει αλλά με σημαντικό κενό στο σενάριο. 6/10!!!

Δεν την έχω δει αλλά Ενδιαφέρουσα υπόθεση