Urban Legend / Το Ξύπνημα των Θρύλων (1998)

Μία ακριβώς πανομοιότυπη υπόθεση με το «Scream» που διαφέρει σε μικρολεπτομέρειες, με τη μόδα των νεανικών ταινιών τρόμου/slasher που ξεπηδούσε εκείνη την εποχή, φτιάχνοντας σωρηδόν τέτοιες ταινίες παρεμφερή στιλ για να εκμεταλλευτούν το ανανεωμένο ενδιαφέρον του κόσμου ευελπιστώντας παράλληλα και σε εμπορική επιτυχία, κατέκλυσε το σινεμά και μας πρόσφερε κι ατόφιο τρόμο, αλλά και χαζές απομιμήσεις τέτοιων ειδών. Αυτή η ταινία ανήκει στην πρώτη κατηγορία καθώς κινείται πάνω σ’ αυτή τη ρότα, με νεανικό χαρακτήρα, αγωνιώδεις σκηνές και αιματηρή διάθεση βγαλμένη από τα 80s. Η ταινία στηρίζεται σε διάφορους αστικούς θρύλους της μοντέρνας εποχής οι οποίοι σχετίζονται κυρίως με περιστατικά φόνων. Η σειρά των ειδεχθών εγκλημάτων έχουν κάποια βάση, δεν είναι απλά ένας ψυχάκιας, αυτό το αντιλαμβάνεσαι στο τέλος, όταν γίνονται τα αποκαλυπτήρια, αποσκοπεί κάπου ο δολοφόνος, αυτό βέβαια το μαθαίνεις με αναπάντεχο τρόπο λίγο πριν το τέλος και προσπαθείς να αμφιταλαντευτείς ανάμεσα στις συνταρακτικές αποκαλύψεις και την πραγματικότητα. Πάντως ο πήχης παραμένει υψηλός καθ' όλη τη διάρκειά της ταινίας και σου κεντρίζει το ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας σκηνή που σε βάζει γρήγορα στο θέμα, χωρίς ανούσιες εισαγωγές ή περιττές περιστροφές.

Η εικόνα που σου αφήνει το έργο είναι γενικά εξαιρετική αλλά σίγουρα έχει και χτυπητές αδυναμίες. Κάποιες από αυτές είναι τα διάφορα κλισέ που εμφανίζονται συχνά (π.χ. η ανήσυχη κοπέλα που κανείς δεν την πιστεύει για το φονιά) καθώς και ορισμένες μέτριες ερμηνείες που δεν πείθουν ιδιαίτερα. Από την άλλη, η ιδέα να αξιοποιηθούν οι αστικοί θρύλοι με αιματηρό τρόπο προσφέρει μια πινελιά πρωτοτυπίας και διαφορετικότητας κάνοντας την ταινία ελκυστική και ενδιαφέρουσα (έστω και από ενημερωτική άποψη). Επίσης στο κρίσιμο τελευταίο μέρος, η αγωνία εντείνεται και οι μαντεψιές της ταυτότητας του δολοφόνου εναλλάσσονται συνεχώς στο μυαλό του θεατή. Η γοητεία που εισάγεται με το «Whodunit» στοιχείο είναι πραγματικά απολαυστική.

Εν κατακλείδι, έχει δυνατούς και έντονους ρυθμούς, άψογη και ταιριαστή μουσική υπόκρουση που σου ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη, ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιδέα σχετικά με το μοτίβο των αστικών θρύλων που ακολουθεί ο φονιάς, συνεχές μυστήριο σχετικά με την ταυτότητα του μανιακού, ξέφρενη περιπέτεια, στυγερές δολοφονίες, ευρηματικά jumpscares, πολύ αίμα, τρομερά κυνηγητά, αγωνία στο κατακόρυφο, συμπαθητικές ερμηνείες, καλοστημένες σκηνές, ατμοσφαιρικό σκοτεινό κλίμα με συνεχή βροχή, ένταση και μπόλικα ξαφνιάσματα, άρτια εφέ και ένα ακαταμάχητο κλείσιμο σαν κερασάκι στην τούρτα. Πραγματικά την απολαμβάνεις από την αρχή ως το τέλος, παρά τα μικροψεγάδια της. 8.5/10!!!

How to make a 1990s 'cult' horror movie: 1) ξανθιές τσούλες με σιλικονάτα βυζιά 2) νεαροί άντρες σαν μοντέλα και με αθλητικά κορμιά 3) πλοκή προβλεπόμενη μισή ώρα πριν γίνει κάτι 4) ενοχλητικές γυναικείες κραυγές οδύνης για έμφαση στο στοιχείο του δράματος 5) ηλίθιες αποφάσεις πρωταγωνιστών όπως το χωρίζονται και να τους σκοτώνει έναν έναν ο δολοφόνος αντί να μείνουν ενωμένοι για καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης 6) δολοφόνοι που έχουν την στρατηγική ενός επαγγελματία σκακιστή, την δύναμη ενός παλαιστή και την ταχύτητα ενός δρομέα παρ'όλο που αυτό αναιρεί την ίδια την ιστορία τους καθώς μεγάλωσαν με ψυχολογικά προβλήματα και έχουν ψυχικά τραύματα 7) αντί να καλέσουν την αστυνομία, το FBI, έστω την πυροσβεστική, οι πρωταγωνιστές επιλέγουν εκούσια να τα βάλουν με τον δολοφόνο 8) κέτσαπ για αίμα, πολλά κιλά κέτσαπ 9) και άλλες ξανθιές ηλιοκαμμένες έκφυλες χαζογκόμενες 10) και άλλοι νεαροί άντρες με αθλητικά σώματα τα οποία είναι παντελώς άχρηστα σε μία κατάσταση όπως αυτή (πραγματικές συνθήκες) καθώς γυμνάζονται για αισθητικό αποτέλεσμα , να δείχνουν δυνατοί ενώ δεν είναι 11) βασικά τα κριτήρια για την επιλογή των ηθοποιών/διαλογή ρόλων ήταν κάπως έτσι: "είσαι πολύ όμορφος/η αλλά επίσης πολύ χαζός/η; ε, προσλαμβάνεσαι!!!" 12) και άλλο κέτσαπ για ψεύτικο αίμα που γυαλίζει έντονα 13) και άλλες χαζές επιλογές πρωταγωνιστών για έμφαση στο πόσο καταδικασμένοι είναι 14) βασική προυπόθεση όπως το 99% των ταινιών τρόμου των 1990s, ο δολοφόνος να φοράει μάσκα 15) κακή μουσική υπόκρουση/soundtrack, της οποίας η επιλογή γίνεται κάπως έτσι: "ααα είσαι ο σκηνοθέτης ε; ωραία. θα βάλεις αυτή και αυτή την μουσική στην οποία παίζει το συγκροτηματάκι του δεύτερου ξαδέρφου μου από ένα ξεχασμένο κωλοχώρι στα Δυτικά, κατάλαβες; το λέω εγώ, είμαι ο παραγωγός, εγώ βάζω τα λεφτά για να γυριστεί όλο αυτό το ταινιάκι οπότε απλά υπάκουσέ με, εντάξει;" 16) και άλλο κέτσαπ 17) και άλλες ξανθιές ηλιοκαμμένες χαζογκόμενες 18) και άλλοι ψευτογυμνασμένα τυπάκια 19) και άλλες γυναικείες κραυγές απόγνωσης για έμφαση στην απελπισία 20) αργή μουσική με πιάνο όταν ο δολοφόνος stalk-άρει μία πρωταγωνίστρια ώστε να δοθεί έμφαση ατο σασπένς και την αγωνία που στην πορεία μεταμορφώνεται σε άκυρα ξεχασμένα μέταλ τραγούδια για έμφαση στο απόλυτο χάος 21) τα μαχαίρια του δολοφόνου είναι πάντα τόσο ακονισμένα που κόβουν τα θύματα σαν να είναι από βούτυρο λες και είναι γιαπωνέζικο σπαθί κατάνα ενώ τα μαχαίρια που κρατάνε τα θύματα είναι τόσο στομωμένα που δε κόβουν ούτε χαρτοπετσέτε; 22) και άλλο κέτσαπ 23) και άλλες ξανθιές ηλιοκαμμένες χαζογκόμενες που ουρλιάζουν συνέχεια 24) και άλλα ποζέρια που οι μύες τους είναι απλά για το θεαθήναι 25) και άλλη άθλια μουσική επένδυση 26) και άλλες γυναικείες κραυγές 27) αστυνομία που φτάνει πάντα αφού όλοι σκοτωθούν και όταν φτάνουν είναι ένα ολόκληρο αστυνομικό τμήμα 28) ασθενοφόρα που καταφέρνουν και γλυτώνουν άτομα με μισοκομμένα κεφάλια 29) και άλλα κλισέ και στερεότυπα και movie tropes ώστε κάθε ταινία "τρόμου" να είναι λιγότερο τρομακτική από την προηγούμενη και περισσότερο προβλεπόμενη (βλέπε Scream, 4+ ταινίες και πάντα με μαχαίρια τους σκοτωνει, φαντασία μηδέν, κλασικοί καμμένοι των '90s που πίναν μπάφους με τον πρωινό καφέ) 30) περιμένεις να περάσουν 20-30 χρόνια και γίνεται αυτόματα "cult". Δηλαδή μία ΜΑΛΑΚΙΑ που απλά πέεασε έτσι στο άκυρο και ζήτημα να την είδαν 1000 άτομα στο σινεμά χωρίς να ξεράσουν με κουλτουροεμετούς, ξαφνικά, εκεί στο άκυρο, ΑΠΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΡΑΣΑΝ 2-3 δεκαετίες, θεωρείται "cult". Σαπίλα. 0/10

Κλασική ταινία τρόμου '90s, τότε που πίναν μπάφους με το καλημέρα. Η απόλυτη παρακμή σε όλα. Ξεχασμένες ταινίες με ξεχασμένους ηθοποιούς που απλά υπάρχουν σε κάποιες ξεχασμένες βάσεις δεδομένων όπως αυτό το site. Να μας θυμίζουν την σαπίλα του τότε που οδήγησε στη σαπίλα του τώρα.

Πολύ καλή βλέπετε άνετα,με το που αρχίζει η ταινία στα πρωτα τρεία λεπτά πιάνεις το νόημα

Αρκετα καλη ειδικα για την εποχη της. Σε κραταει σε αγωνια,εχει ανατροπες χωρις να ειναι κατι το ιδιαιτερο το σεναριο.

old fashion θρίλερ, αλλά είναι λογικό μιας και είναι δεκαετίας 90... πάντως αρκετά δυνατή ταινία, με αγωνια. Δε μπορούσα με τίποτα να βρω το
δολοφόνο, ακόμα κι όταν όλοι οι... υποψήφιοι μου είχαν τελειώσει. την
προτείνω. 8,5/10.

Εχει καλή ατμόσφαιρα για θρίλερ, σε κρατάει σε μια εγρήγορση.Κάποια πράγματα νομίζω βάσει λογικής δεν στέκουν αλλά δεν έχει σημασία.Εξακολουθεί να είναι μια ωραία ταινία!

Μιση ωρα αντεξα. Και πολυ ηταν! Ειναι απο τις ταινιες που πετυχαινεις στις 3 τη νυχτα στην tv και τις βλεπεις αναγκαστικα μεχρι να σε παρει ο υπνος...

Μια χαρά θρίλερ το βρήκα! Σε αρκετά σημεία τρομάζει ο θεατής... Μπορεί ο δολοφόνος να μην είναι αυτός που περιμένουμε (και αυτό είναι το ωραίο), ταινία όμως είναι. Έχει δεν έχει τη δύναμη για να κάνει ό, τι κάνει το γεγονός ότι πρόκειται απλά για ταινία αρκεί να καλύψει αυτή την "ατέλεια", αν όντως τη χαρακτηρίσουμε έτσι. Εγώ την προτείνω άνετα. Και ένας Jared Leto άψογος!!! 

Μεγάλη πατάτα. Παίζουν κάμποσοι τελειωμένοι από παλιές σειρές τύπου Μπέβερλι Χιλς. Δεν τρομάζεις με τίποτα και ο κακός σίγουρα δεν μπορούσε να κάνει τους περισσότερους φόνους λόγω δύναμης. Ασε που διακτινίζεται.... Προσπεράστε χωρίς δεύτερη σκέψη!

Απο τα πιο ωραία θρίλερ των 90's! Αυτό που μου αρέσει περισσότερο σ αυτήν την ταινία είναι η ατμόσφαιρα της, κάτι που δύσκολα πια βρίσκει κανείς στα σημερινά θρίλερ! Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!