Total Recall / Ολική Επαναφορά (2012)

Το remake, είναι πολύ διαφορετικό από την original ταινία και αρκετά ενδιαφέρον. Η εντυπωσιακή σκηνογραφία, σχεδιασμένη για να εξυπηρετήσει εφέ και δράση, όχι μόνο δεν κρύβει αλλά υπερτονίζει την απαρασάλευτη επιθυμία του σκηνοθέτη Λεν Γουάιζμαν να σκλαβώσει τους χαρακτήρες σε μια περιπέτεια με συνεχείς εκρήξεις και κυνηγητά, θόρυβο και μπερδέματα, βασισμένος στα ψυχολογικά παιχνίδια του Φίλιπ Ντικ. Όσον αφορά στα σκηνικά και την όλη αισθητική, πρόκειται για ένα συνδυασμό Blade Runner (σκοτεινή πόλη, εξαθλιωμένο πλήθος, εναέριες διαφημίσεις κ.λπ.), «Star Wars» (λευκά εσωτερικά και λευκοί στρατιώτες-ρομπότ), Matrix (αλλαγές προσώπων) Inception (ανάποδοι κόσμοι) Minority Report (κυβερνοχώροι) κ.α. Ο Λεν Γουίσμαν, προτίμησε ένα διαφορετικό σενάριο στα δικά του μέτρα, της γκόθικ, high-tech αισθητικής και της ακατάπαυστης δράσης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του νέου «Total Recall», λοιπόν, είναι το σενάριο του. Δυστυχώς, η ταινία δεν μας βάζει ποτέ στο κλίμα του «κόσμου» της, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί. Αυτό έχει σαν συνέπεια απλά να σταματάς να νοιάζεσαι για τα γεγονότα και τους χαρακτήρες. Επίσης, βλέποντας το τελικό του σχέδιο, ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήταν αναγκαία όλη αυτή η μπερδεμένη συνωμοσία και οι δολοπλοκίες με επίκεντρο τον Quaid. Μετά την επίσκεψη στη Rekall, η ταινία γίνεται στην ουσία μια τεράστια σκηνή κυνηγητού και η δράση σταματάει μόνο όταν χρειάζεται να μάθουμε κάτι για να προχωρήσει η πλοκή.

Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί ο κόσμος που δημιούργησε ο Len Wiseman και το καλλιτεχνικό του team, είναι αρκετά ενδιαφέρων, αλλά δεν του δίνεται ο χρόνος και η δυνατότητα να «αναπνεύσει». Ένα άλλο πρόβλημα του σεναρίου, είναι το γεγονός ότι είναι πολύ flat, χωρίς καθόλου χιούμορ ή κάποιες λίγο συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές. Είναι απλά ανάλατο και ούτε καν πλησιάζει τη σάτιρα και τη γοητεία της original ταινίας. Ωστόσο δεν χάνει καθόλου την αίγλη, της ανατροπής, της έκρηξης και της διαρκούς έντασης. Μένει ο θυελλώδης ρυθμός της δράσης που αποδίδει πολύ εύστοχα η γρήγορη εναλλαγή πλάνων ποικίλλων μορφών, παρασύροντας το θεατή σε ένα περιπετειώδες ταξίδι φαντασίας. Η αλήθεια είναι πως είναι καλογυρισμένες οι σκηνές δράσης και δύο ειδικά, το κυνηγητό στην Αποικία και η καταδίωξη με τα φουτουριστικά αυτοκίνητα, είναι πολύ δυνατές. Μου άρεσε ο «κόσμος» και γενικά η καλλιτεχνική διεύθυνση της και τα οπτικά εφέ είναι ανεπανάληπτα και προσδίδουν την κατάλληλη μαγεία στο έργο για να μη σου φαίνεται τίποτα ψεύτικο και χάρτινο. Ο Λεν Γουίσμαν, σκηνοθετεί με μαεστρία έναν μελλοντικό, σκοτεινό και δυσοίωνο κόσμο χωρίς όμως να επαφίεται αποκλειστικά στις δυνατότητες του cgi, καθώς δίνει προτεραιότητα στην απτή κι αληθοφανή ιστορία ενός ονείρου, που όλα δείχνουν ότι θα γίνει εφιάλτης. Όσο για την διεύθυνση φωτογραφίας, ο Πολ Κάμερον χρειάστηκε να δημιουργήσει δύο διαφορετικές αισθήσεις για τους δύο διακριτούς κόσμους, την Αποικία και την Ομοσπονδία της Βρετανίας. Στην περίπτωση της Ομοσπονδίας, ο ήλιος λάμπει και το φως είναι μαλακό, ενώ στην Αποικία επικρατεί το σκοτάδι και μια πιο πρασινωπή απόχρωση. Οι δύο περιοχές διαφοροποιήθηκαν κι από την ιδέα του Γουίσμαν να βρέχει συνεχώς πάνω από την Αποικία, ως ένα στοιχείο που θα πρόσθετε αληθοφάνεια στην ταινία. O Κόλιν Φάρελ είναι πολύ πιο πειστικός στο ρόλο του απλού μεροκαματιάρη που ανακαλύπτει ότι είναι ο James Bond και ο Jason Bourne μαζί απ’ ότι ο Arnie. Είναι σίγουρα ένας action hero, αλλά παράλληλα δεν ξεχνά να παραμένει γήινος και επιφυλακτικός, μεταδίδοντας σ’ αυτό το καταιγιστικό φιλμ δράσης, την ανθρώπινη διάσταση που χρειάζεται μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. H Κέιτ Μπεκινσέιλ είναι στην ουσία ο κύριος κακός της ταινίας (για κάποιο λόγο ο ρόλος της στην ουσία είναι ΟΛΟΙ οι κακοί της original ταινίας σε συμπυκνωμένη μορφή για να έχει παραπάνω χρόνο στην οθόνη.) και τα πάει πολύ καλά, το ίδιο και η Τζέσικα Μπίελ στο ρόλο της αντιστασιακής Melina. Ο Μπράιαν Κράνστον ψιλοχαραμίζεται στον ρόλο του Cohaagen, αλλά όπως πάντα είναι πολύ καλός. 9/10!!!

καλη αλλα φυσικα πολυ κατωτερη της πρωτης!εκεινη ηταν ΤΟΠ!!

Καθόλου κακή, μην ξεχνάμε ότι ειναι ριμέικ οπότε οποίος τη δει ειναι υποψιασμένος και δεν εντυπωσιάζεται απο την ουσία της πλοκής. Αναπόφευκτα γίνεται σύγκριση με το πρωτότυπο, λάθος, αλλά δεν μπορεί να αποφευχθεί. Και λέω λάθος διότι πρόκειται για άλλη ταινία, όσον αφορά το στήσιμο, άλλα τα εφέ, άλλος ηθοποιός ο Σβαρτζενέγκερ , άλλος ο Κολιν Φάρελ, κλπ κλπ. Προσωπικά, ο αποικισμός του Άρη, της πρώτης ταινίας, μου φαίνεται καλύτερη ιδέα απο το παγκόσμιο ασανσέρ(!). Εκεί που η νέα ταινια υπερέχει, ειναι στις συμπρωταγωνίστριες,και Κειτ και Τζεσικα, οχι μόνο Σαρον.