Once upon a time in the West / Κάποτε στη Δύση (1968)

Μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών! Ένα western-ορόσημο για το είδος, που έχει γίνει πια κλασσικό και έχει την δική του θέση μεταξύ των κορυφαίων ταινιών όλων των εποχών. Ο Sergio Leone παράγει επική ποίηση εντός της πιο άγριας όψης της αμερικανικής ιστορίας. Σε αυτό το ζοφερό σύμπαν, η βία είναι -με τρόπο σχεδόν σπαρακτικό- το μόνο μέσο διατήρησης μιας στοιχειώδους ηθικής τάξης. Φτιάχνει ένα γουέστερν που μοιάζει να αξιοποιεί, αλλά και την ίδια στιγμή να σαρκάζει, όλη την κληρονομιά του σπαγγέτι γουέστερν, το οποίο φυσικά είχε πάντοτε μια ελαφρά δόση ειρωνείας απέναντι στον μύθο της Άγριας Δύσης, όπως εκφραζόταν μέσα από τον παιχνιδιάρικο τόνο και τους περιπαικτικούς διαλόγους. Η αίσθηση της εποχής εκείνης καθώς και η μοναδική ταύτιση βλεμμάτων και μουσικής, καθιστά την ίδια όχι μόνο ένα σπουδαίο γουέστερν, αλλά μία ταινία που κρύβει μέσα της έναν κυκεώνα συναισθημάτων. Ακόμα και αν πραγματεύεται την εκδίκηση και των ωμή βία.

Στο αριστούργημα αυτό ο Sergio Leone βρίσκεται στο αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής του ωριμότητας και του περφεξιονισμού του και δίνοντας σημασία ακόμη και στην πιο μικρή λεπτομέρια, δημιουργεί μια αψεγάδιαστη, σε όλους τους τομείς, ταινία. Πρόκειται για, ίσως, το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της μαγείας που μπορεί να αγγίξει η τέχνη του σινεμά. Κάθε δευτερόλεπτο της ταινίας είναι σαν ένα κολλάζ έργων τέχνης, άψογα εναρμονισμένων με τη διαπεραστική κλασσικότατη μουσική υπόκρουση του Ennio Morricone. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές και μοναδικές από τον Henry Fonda, τον δολοφόνο με τα σπινθυροβόλα άγρια γαλάζια μάτια (όπου καθρεφτίζεται ο απόλυτος μηδενισμός και αμοραλισμός μιας εποχής όπου βασιλεύουν η αρπαγή, η άλογη βία, η απουσία δισταγμών και ενοχής, οι ποταποί σκοποί που αγιάζουν τα μέσα, που είναι το αρχέτυπο σύμβολο του εισβολέα Ευρωπαίου), και της πανέμορφης Claudia Cardinale που ξεχωρίζει ως ένα λουλούδι μέσα στην έρημο, μέχρι το αποκορύφωμα του Charles Bronson ο οποίος εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τα μοναδικά χαρακτηριστικά του και το παγωμένο βλέμμα του διδάσκει την τέχνη της λιτότητας σε μια λακωνική προσεγμένη και συγκροτημένη ερμηνεία.

Παρατεταμένες σιωπές, δυναμική προοπτική των τοπίων, αργές αλλά περίτεχνες κινήσεις της κάμερας, όλα επιβάλλουν ένα ρυθμό εξωπραγματικό, που κορυφώνεται στα εντυπωσιακά γκρο-πλαν στα πρόσωπα των ηθοποιών. Παρά την αργή ανάπτυξή του, το φιλμ δεν υστερεί σε δράση, πολύ περισσότερο δε σε κεντρικούς χαρακτήρες. Το σενάριο είναι δομημένο με τρόπο σφιχτό και αυστηρό, ενώ οι διάλογοι, λιγοστοί και στιλιζαρισμένοι, αναδεικνύουν μεγαλείο της σκηνοθεσίας. Προσθέτει στο εικονολόγιό του λυρικά, ατμοσφαιρικά γενικά πλάνα δίνοντάς της την αίσθηση του επικού. Μεγάλης διάρκειας σκηνές, μεγαλοπρεπή travelling, πληθώρα χαρακτήρων, συνθέτουν αυτό το κορυφαίο διαμάντι. Απίστευτη φωτογραφία πεδίου, άρτιο μοντάζ, λιτή και ρεαλιστική καλλιτεχνική διεύθυνση και πολλές σκηνές ανθολογίας. Γενικά, μια από τις ταινίες που καθόρισαν τη μοίρα του σύγχρονου σινεμά ποιοτικής δράσης. 10/10!!!

Ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Θα έλεγα ότι ο Sergio Leone, από το σπαγγέτι γουέστερν,περνάει σε ένα είδος οπερατικού γουέστερν. Σκηνοθεσία,σενάριο,μουσική,σκηνικά,ερμηνείες,όλα στα ζενίθ.