M3GAN 2.0 (2025)

Το "M3GAN 2.0" φιλοδοξεί να διευρύνει τους ορίζοντες του προκατόχου του, μετατοπίζοντας το επίκεντρο από τον καθαρό τρόμο σε στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και δράσης, εισάγοντας έναν νέο, στρατιωτικού τύπου ανταγωνιστή, την AMELIA. Ενώ η ταινία διατηρεί τη γοητεία της M3GAN χάρη στην εξαιρετική δουλειά της Jenna Davis και της Amie Donald, και εξερευνά τη σχέση της με την τεχνητή νοημοσύνη, η μετατόπιση του είδους οδηγεί σε μια πιο τυπική αφήγηση και επανάληψη στις σκηνές δράσης. Παρά την τεχνική της αρτιότητα και την προσπάθεια για μεγαλύτερο εύρος, το "M3GAN 2.0" μοιάζει να παλεύει να διατηρήσει την πρωτοτυπία και τη συνοχή του αρχικού φιλμ, ενώ η προσπάθεια να ενσωματωθούν νέες ιδέες και χαρακτήρες δεν καταφέρνει πάντα να προσδώσει το επιθυμητό βάθος.

Η M3GAN επέστρεψε με περισσότερη αυτοπεποίθηση, τεχνολογικό εκτόπισμα και... ειρωνεία. Το πολυαναμενόμενο σίκουελ κατέφθασε με μεγαλύτερο μπάτζετ, πιο φανταχτερή δράση και εμφανή διάθεση να μετατρέψει τη σαρκαστική "κούκλα-δολοφόνο" σε πλήρως ανεπτυγμένο action icon. Δεν αρκείται σε μια επανάληψη της αρχικής συνταγής, αλλά επιχειρεί ένα τολμηρό άλμα: να μεταφέρει τον τρόμο στην επικράτεια της επιστημονικής φαντασίας και της δράσης, εμπλουτίζοντας το αφηγηματικό της DNA με πιο σύνθετες ιδέες και τεχνολογικούς προβληματισμούς. Σε αυτό το νέο κεφάλαιο, η M3GAN δεν είναι απλώς ένα προϊόν που ξέφυγε από τον έλεγχο, αλλά μια οντότητα με ξεκάθαρη αυτοσυνείδηση, επιθυμίες και σχέδιο. Η ταινία θέτει στο επίκεντρο ερωτήματα γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη, την εξάρτηση από την τεχνολογία, την απώλεια της ανθρώπινης επαφής, την ανθρώπινη ευθύνη και το όριο ανάμεσα στην προστασία και την κυριαρχία – χωρίς, ωστόσο, να χάνει τον σαρδόνιο της χαρακτήρα και το καυστικό της χιούμορ. Αυτό που ξεχωρίζει ξανά είναι η ίδια η M3GAN που είναι απολαυστική, με χορευτικές κινήσεις που σαρώνουν και ένα διαπεραστικό, φλεγματικό βλέμμα που σε κερδίζει. Η Jenna Davis στη φωνή και η Amie Donald στη φυσική ερμηνεία παραδίδουν έναν χαρακτήρα που ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στο κωμικό και το ανατριχιαστικό. Το χιούμορ παραμένει ένα από τα πιο δυνατά της σημεία, με ατάκες κοφτερές σαν ξυράφι και στιγμές ελαφριάς ειρωνείας που αποφορτίζουν επιτυχημένα την ένταση. Η σκηνοθεσία του Gerard Johnstone δείχνει πιο φιλόδοξη και κινηματογραφικά ώριμη.

Οι σκηνές δράσης είναι πιο στιβαρές, ο ρυθμός δυναμικός, οι διάλογοι ταχύτατοι και δομημένοι και η ατμόσφαιρα διατηρεί σε μεγάλο βαθμό το μοναδικό υβρίδιο τρόμου-τεχνολογίας που χαρακτήριζε την πρώτη ταινία. Το τεχνικό κομμάτι είναι προσεγμένο, με άρτια ειδικά εφέ και εντυπωσιακά animatronics που δίνουν στη M3GAN μια σπάνια φυσικότητα στην κίνησή της. Ωστόσο, δεν λείπουν και οι αδυναμίες. Το σενάριο, αν και φιλόδοξο, ανοίγει πολλά θεματικά μέτωπα που δεν προλαβαίνει να κλείσει. Τα jump scares είναι ελάχιστα, οι στιγμές gore σχεδόν ανύπαρκτες. Το στοιχείο του τρόμου έχει υποχωρήσει αισθητά, αφήνοντας πίσω του μια πιο "στεγνή" επιστημονική φαντασία που σε σημεία χάνει τη σπιρτάδα της πρώτης ταινίας. Ορισμένες σεκάνς επαναλαμβάνονται, και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες δείχνουν πιο σχηματικοί απ’ όσο θα έπρεπε. Αλλά ακόμα κι έτσι, η M3GAN – σαν χαρακτήρας και ως σύμβολο του είδους – παραμένει μαγνητική. Είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις όπου μια ταινία μπορεί να έχει σεναριακά ελλείμματα αλλά διατηρεί ατόφιο το franchise potential. Σε έναν κινηματογραφικό κόσμο γεμάτο από σάπιες ταινίες τρόμου με φτηνά κόλπα, το "M3GAN 2.0" προσφέρει μια πιο καλοφτιαγμένη εναλλακτική. Μπορεί να μην σε τρομάζει όπως πριν, αλλά σε κρατάει εκεί – γοητευμένο και περίεργο για το τι θα κάνει μετά. Η M3GAN δεν είναι πια απλώς ένα προϊόν τρόμου. Είναι ένα ψηφιακό φάντασμα που στοιχειώνει τη σύγχρονη τεχνοφοβία μας. Και αυτό είναι πολύ πιο ενδιαφέρον απ’ όσο αφήνει αρχικά να φανεί. 9/10!!!

Απογοητευτικό αποτέλεσμα, έχασε όλα τα στοιχεία τρόμου που είχε, τα ελάχιστα στοιχεία που είχε η πρώτη ταινία. Στα θετικά ότι έχει ένα πολύ σημαντικό θέμα που απασχολεί τον κόσμο αυτήν την εποχή, την δύναμη του ΑΙ και πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ή θα φτάσει. Και οι τρεις πλευρές της ιστορίας έχουν το δίκιο τους, αλλά στο τέλος μόνο μια μπορεί να επιβληθεί. Θεωρώ ότι αν το πάρεις σαν ταινία τρόμου είναι 1/10 μη ειρωνικά, αν το δεις σαν μια ταινία δράσης με κωμικά στοιχεία τότε ίσως να πάρει και 4/10, προσωπικά δεν μου άρεσαν ούτε τα αστεία που έκανε, αν και ο Κρίστιαν είχε 2-3 πετυχημένα. Δεν την προτείνω σε καμιά περίπτωση

Ετσι και δει ο Άρνυ αυτες τις παπατζες θα παει να φτιαξει μονος του το επομενο τερμινέιτορ μονο και μονο για να τους δειξει τί σημαινει τεχνητη νοημοσυνη και καταστροφη ολων,σταδγιαλα :P :P :P 

Eνταξει αμα δεν εχετε να δειτε κατι αλλο.......μπααααα και παλι μη το δειτε ουτε το 1ο μην δειτε τωρα εγω που τα δα.....ενταξει εχω συμβιβαστει με το να νιωθω λαρτζ και να μην μετανιωνω τον χαμενο χρονο(στο χουριομ λεγεται νιωθω μλκς).

Αλλη Μ3gan... Μοιαζει περισσοτερο με οικογενειακη περιπετεια παρα με ταινια τρομου.Μονο το χιουμορ την σωζει καπως...