The Three Musketeers: Milady - Part II / Les trois mousquetaires : Milady / Οι τρεις σωματοφύλακες: Μιλαίδη (2023)

Ενώ λένε ότι η δεύτερη προσθήκη είναι και η τελευταία, στο φινάλε μας προϊδεάζει για συνέχεια. Φροντισμένη παραγωγή, ιδεώδες κάστινγκ, αλλά η σοβαροφανής, δύσθυμη προσέγγιση και ανερμάτιστη αφήγηση την κάνουν κάπως προβληματική. Οι δολοπλοκίες, τα ήθη, τα έθιμα παρουσιάζονται επαρκώς και, όπως και στην πρώτη ταινία, η παραγωγή, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, τα σκηνικά, τα κοστούμια είναι εξαιρετικά, αλλά με υπερβολικό αριθμό χαρακτήρων και μεγάλων διαλόγων, χωρίς ιδιαίτερα χαρίσματα και ανατροπές στο σύνολό της. Δεν υπάρχει επαρκής ανάπτυξη της πλοκής, δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο, το οποίο είναι αρκετά θολό λόγω των πολλών χαρακτήρων αλλά και των σύνθετων ρόλων που παίζουν στα γεγονότα. Δυστυχώς η διαδοχή των σκηνών και των γεγονότων είναι απογοητευτική. Οι σκηνές ασύνδετες μεταξύ τους και το σενάριο δυσνόητο. Φυσικά, πλαισιώνεται από την crème de la crème του γαλλικού σινεμά, όμως αυτή τη φορά οι Σωματοφύλακες είναι διασπασμένοι στις διάφορες επιμέρους αποστολές τους κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια οριακά χαοτική πλοκή που εν τέλει αποσυντονίζει και μας στερεί τη δυνατότητα να συνδεθούμε συναισθηματικά με τους ήρωες, ώστε να παρασυρθούμε από το υπερθέαμα που έχει στηθεί. Παρόλα αυτά, έχει συναρπαστική δράση, εντυπωσιακά κασκαντερικά και αγωνιώδεις ξιφομαχίες που γοητεύουν. Δυστυχώς, όμως, η αστάθεια της κάμερας, περιστασιακά κουράζει το μάτι και δεν βοηθά τα εφέ και τις χορογραφίες να αναδειχθούν όπως τους αξίζει και το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα άρτιο.

Η Eva Green κλέβει την παράσταση ως σαγηνευτική Milady, μια θελκτική ύπαρξη, που μαγεύει, αποπλανά και αφοπλίζει με την τολμηρότητα δυναμικότητα της με την εκρηκτική της εμφάνιση και το ταμπεραμέντο της, λειτουργώντας σαν ανθρώπινο δόλωμα για παγίδες που η ίδια στήνει. Η ερμηνεία της είναι πραγματικά εθιστική, φέρνοντας στη ζωή έναν ατρόμητο και γοητευτικά χαοτικό χαρακτήρα που κουβαλάει αβάσταχτους πόνους, βάσανα και σοκαριστικά μυστικά. Ο François Civil ως D’ Artagnan, πάντοτε φιλόδοξος αλλά επιπόλαιος, βάζει τον έρωτα του πάνω από όλους και από όλα, σαν εμμονή που τον κάνει να ξεπερνά μη επιτρεπτά όρια. Η δυναμική του με τους άλλους τρεις σωματοφύλακες δεν αναπτύσσεται περαιτέρω μιας και εδώ βάζει πάνω τα προσωπικά του θέλω από το κοινό καλό και σπάνια λειτουργεί συνολικά, με τους φίλους και συναδέλφους του. Ως καινούρια προσθήκη στη βασιλική φρουρά δεν διαθέτει την ανεπιτήδευτα κωμική χημεία που χαρακτηρίζει τους Athos (Vincent Cassel), Porthos (Pio Marmaï) και Aramis (Romain Duris) αλλά η ενέργεια μεταβάλλει με ενδιαφέρον τρόπο της ισορροπίες. 6/10!!

H ακαταμάχητη femme fatale Milady, όπως και ο τίτλος μαρτυρά, έχει έντονη παρουσία σε όλη αυτή την αναταραχή και τα νέα της σχέδια θα τραβήξουν ξανά την προσοχή των κεντρικών ηρώων, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Η πρώτη ύλη έχει δεχτεί προφανώς μια, κάποια επεξεργασία ωστόσο κάτω από όλες τις προσθήκες, η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή στο ευρύ κοινό, κάτι που οι δημιουργοί φαίνεται αναγνωρίζουν μιας και δεν προσπαθούν να την απλοποιήσουν ιδιαίτερα για χάρη των νεοφερμένων. Exposition υπάρχει μπόλικο, αλλά σε τελική ανάλυση δεν καταφέρνει πάντα να ξεκαθαρίσει το τοπίο, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αρκετά θολό λόγω των πολλών χαρακτήρων αλλά και των σύνθετων ρόλων που παίζουν στα γεγονότα.

Μια ικανοποιητική αλλά αθέμιτα περίπλοκη κινηματογραφική μεταφορά του επώνυμου βιβλίου.

Η πλοκή που έχετε γράψει είναι της πρώτης ταινίας. Αυτή είναι η 2η ταινία της θεατρικής μεταφοράς του Μπουρμπουλόν. Παρακαλώ σε αλλαγή. 

Η 2η ταινία σκηνοθετικά αλλά κυρίως ερμηνευτικά, μου άρεσε περισσότερο. Οι ηθοποιοί έδεσαν καλύτερα και η Eva Green συνεχίζει να μας δείχνει γιατί είναι εξαιρετική Μιλαίδη. Μου άρεσε επίσης ότι μπορείς να δεις από ότι φαίνεται την ταινία αυτή, χωρίς να έχεις δει την πρώτη, αν πιστέψουμε τον Στέργιο δηλαδή. Πρέπει να αναφέρω την πολύ καλή ερμηνεία του έμπειρου Κασέλ, που παρόλο που πέρασαν τα χρόνια, γίνεται όλο και καλύτερος. 8/10! Συνολικά πρόκειται για μια πολύ καλή μεταφορά μιας κλασσικής ιστορίας, με αρκετές λεπτομέρειες παραπάνω από ότι σε άλλες παραγωγές. Σίγουρα την προτείνω.

Κρίμα γιατί ήθελα να την δω σινεμά αυτήν, αλλά η παρέα που είδαμε την πρώτη ταινία μαζί δεν βρήκε χρόνο( ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΣΗΦ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΝΑΤΑΣΑ ΟΜΩΣ!  )

παραμυθι ταινια εποχης που σιγουρα εχουμε δει πολλες εκδοχες του ,κατατην γνωμη το συγκεκριμενο δεν το θεωρω και απο τα καλυτερα .Φυσικα εχουν πεσει πολλα λεφτα για να γινει ,καλη η παραγωγη και οι ηθοποιοι απο τους  καλυτερους αλλα δεν ειναι κατι ιδιαιτερα εντυπωσιακο