Το Χέρι της Θείας Δίκης / Red Right Hand (2024)

Μια ταινία που βλέπεται για μία φορά, αφού δεν εντόπισα κάτι το ξεχωριστό, δηλαδή δραματουργικό και τονικό, υπόβαθρο να την στηρίξει. Το θέαμα που προσφέρει είναι πλέον ένα φορμουλαϊκό κοινότυπο θρίλερ δράσης δευτέρας διαλογής, εγκλωβισμένο σε μια άνοστη πλοκή με ελάχιστες αφορμές για ένταση και αγωνία, αποτελώντας τελικά μια χλιαρότατη ταινία εκδίκησης που είναι ζήτημα χρόνου μέχρι να σβηστεί εντελώς από τη μνήμη σου, μόλις την τελειώσεις. Αργοπορεί για να πάρει τα πάνω της, ήτοι για να ξεκινήσει η βίαιη δράση που υποσχέθηκε, η διάρκειά της ξεφεύγει με αποτέλεσμα όταν έχουν ανάψει σοβαρά τα αίματα στην τρίτη πράξη εσύ να έχεις ήδη βαρεθεί. Από την αρχή μισείς τόσο τους κακούς όσο και τους καλούς της υπόθεσης και χάνεις από πολύ νωρίς το ενδιαφέρον σου για την τύχη και την επιβίωση των ηρώων στον άτυπο πόλεμο που έχουν ξεκινήσει. Η δράση περιλαμβάνει ως επί το πλείστον ένοπλες συγκρούσεις, πιστολίδια από απόσταση και κάποιες μάχες σώμα με σώμα σε αμελητέα ποσότητα. Ένα χαμηλού budget αποτέλεσμα, χωρίς εφέ ή χορογραφίες, γεμάτη κλισέ, κακογραμμένους διαλόγους και άτεχνες σκηνές βίας, με ανύπαρκτο το στοιχείο του εντυπωσιασμού, αφήνει ασυγκίνητο το μάτι γενικά. Κάποιες απρόσμενες στιγμές gore και έντονης βίας βοηθούν ελάχιστα τα αίματα να ανάψουν, ωστόσο δυστυχώς δεν αρκούν για να δώσουν ζωή στην κατά τα άλλα άψυχη οδύσσεια εκδίκησης του “Red Right Hand”.

Ο Ορλάντο Μπλουμ, υποδύεται τον βαρύ-κι-ασήκωτο Κας, έναν άντρα που ξεχειλίζει masculinity (επιδεικνύοντας περισσότερο κοιλιακούς παρά σοβαρή ερμηνεία). Μπορεί να είναι η σάρκα και τα οστά της ταινίας και οι μάχες μαζί με τις απειλές σε συνδυασμό με το παρουσιαστικό του να αποδεικνύονται εύκολη υπόθεση γι’ αυτόν, όμως η ατονία του σεναρίου, η ελλιπής ανάπτυξη του σαν χαρακτήρας και μερικές ατάκες που του φορτώσανε διακωμωδούν λίγο τον ρόλο του και αφαιρούν από το ύφος του vigilante. Ανάλογη έλλειψη ύφους παρατηρείται και από την Άντι ΜακΝτάουελ, η οποία σαν αρχηγός της συμμορίας δεν πείθει, όσο αργά και αν διατυπώνει τις προτάσεις της. Στις αντιπαραθέσεις της με τον Μπλουμ δύσκολα καταλαβαίνεις την επιβολή της, ακόμα και όταν αυτή έχει το πάνω χέρι, και σίγουρα δεν δημιουργείται από αυτήν κάποια αίσθηση απειλής. Όλοι οι χαρακτήρες είναι εκνευριστικά απρόσεκτοι μόνο και μόνο για να προσανατολίσουν εύκολα και γρήγορα την ιστορία στην πιο βολική κατεύθυνση, συνθέτοντας μια κάθε άλλα παρά συμπαγή πλοκή. Με λίγα λόγια μια μονότονη περιπέτεια εκδίκησης, με άνισο ρυθμό, αδύναμους αντιπαθείς, καρικατουρίστικους όσο και αφελείς χαρακτήρες, προβλέψιμο, αργό, αδιάφορο, άνευρο και φτηνιάρικο, που μοιάζει σα να το ξεδιάλεξες τυχαία από κάποιο καλάθι "ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΟΛΑ ΤΑ DVD ΕΝΑ ΕΥΡΩ". 3/10!!

Βλακεια μου φανηκε .Μπορει να επαιζαν καλοι ηθοποιοι αλλα δεν αξιζε