Η Αιώνια Κάθαρση / The Forever Purge (2021)

Η τελική κάθαρση τελικά επήλθε με την τελευταία πιο αιματηρή, πιο βίαιη και πιο σκληρή μάχη που ξεφεύγει τον προκαθορισμένο χρόνο και τείνει να γίνει μία αιώνια και μόνιμη εμφύλια πολεμική σύρραξη και καθολική αναρχία. Σε κάθε του κεφάλαιο το franchise αναπαράγει και επεκτείνει την ιδέα αυτή, παρουσιάζοντας κάθε φορά νέες κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, με τους δημιουργός της σειράς να θέλουν να δείξουν όλη την σαπίλα και τον συστημικό ρατσισμό, που έχει ριζώσει βαθιά μέσα σε κάθε γωνιά της χώρας, με την κατάσταση να ξεφεύγει ολοκληρωτικά από τον έλεγχο, με τους σκοτωμούς, τις αγριότητες, τις βαναυσότητες, τις εκρήξεις, τις φρικαλεότητες, τους ξυλοδαρμούς, τους ακατάπαυστους πυροβολισμούς να επεκτείνονται σαν ιός σε όλη την χώρα και πέρα από τα σύνορα της. Ένας αδυσώπητος αγώνας για επιβίωση κι ένα ατελείωτο κυνηγητό, όπου αφιερώνεται στο καθαρό ωμό gore μέσω του καθαρόαιμου τρόμου ξεκινάει κι εμείς απολαμβάνουμε το γερό νταβαντούρι που ξεσπά, αφού όλη η ροή είναι μία καταιγιστική κι ανελέητη σύγκρουση, με την φρενήρης και απίστευτη δράση και την ξέφρενη και ασύλληπτη περιπέτεια να μην σταματούν λεπτό, η ένταση να χτυπά κόκκινο, η αδρεναλίνη να φτάνει ταβάνι, οι ρυθμοί να είναι σαρωτικοί και η καθήλωση απόλυτη.

Το καστ συνολικά είναι επικό απ' όλες τις φυλές, δίνουν ξεχωριστές και μοναδικές ερμηνείες, σε κρατάνε σε πλήρη εγρήγορση και τρομερή αγωνία, μέχρι το κορυφαίο και λυτρωτικό φινάλε. Η σκηνοθεσία είναι φανταστική, με καλοδουλεμένους διαλόγους, απίθανα οπτικά και ηχητικά εφέ, ενώ από την αρχή μέχρι το τέλος το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο, δεν κάνει πουθενά κοιλιά, ξέρεις τι θα δεις ήδη από τα προηγούμενα, οπότε το είδος είναι αμφιλεγόμενο για κάποιους, δεν περιβάλλεται από ασάφειες ή κενά και όλα παρουσιάζονται ζωντανά και ρεαλιστικά. Φέρνοντας σε πρώτο πλάνο την ψευδαίσθηση υπεροχής του αμερικανικού ψυχισμού μέσα από ατελείωτες αιματηρές εκφάνσεις ακραίας βίας, η ταινία δεν μιλά ακριβώς για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία ούτε για την ταξική εκμετάλλευση, αντ’ αυτού σε οδηγεί σε μια ολοένα και πιο έντονη πορεία προς την κόλαση, ώστε να σε κάνει να φανταστείς ότι μιλά για όλα αυτά τα ζητήματα.

Ο ΝτεΜόνακο υλοποιεί ένα εντυπωσιακό κλείσιμο και περνάει τα πολιτικοποιημένα μηνύματα και την μαύρη σάτιρά του, ενώ εδώ όλα παρουσιάζονται όλα με απαισιόδοξο, δυσάρεστο και μοχθηρό τόνο, που η κακία, η ζηλοφθονία, ο εγωισμός, η αλαζονεία και η υπεροψία έχει φωλιάσει στις ψυχές των ανθρώπων που τους οδηγούν στις αναπόφευκτα αυτές θλιβερές καταστάσεις. Είναι στιγμές που η ταινία τολμάει να βυθίσει το μαχαίρι πιο βαθιά μέσα στο κόκκαλο, κάνοντας αυστηρή κριτική στη τωρινή κατάσταση που επικρατεί στην χώρα, ενώ χαρακτηρίζεται ως το τελευταίο κεφάλαιο της σειράς που καταφέρνει να πάει αρκετά βήματα παραπέρα από τις προηγούμενες που είχαν σαν κεντρικό μήνυμα πως η Αμερική είναι εγγενώς βίαιη. 9/10!!!

Βλεπετε σε κραταει σε αγωνια απο την αρχη μεχρι το τελος!

χαλια βαρετο χαλια βαρετο

με κουρασε λιγο αλλα οκ την ειδα 

Tι να πω τωρα θετικο?! ...αφου σαν τα πρωτα δεν ειναι ..απλα βλεπεται.