Proud Mary (2018)

Άνω του μετρίου ταινία, όχι ότι είναι καμία εντυπωσιακή πρωτότυπη στην υπόθεσή της, αφού τα κλισέ και τα προβλέψιμα τρικ του είδους που αντιγράφει από άλλες παρόμοιες υπάρχουν μέσα, για να καλύψουν το σενάριο, η πρόχειρη σκηνοθεσία δεν μπορεί να συμβαδίσει με το mood που δημιουργείται. Σε πολλά σημεία υπάρχουν κενά, έχει κάποια τρανταχτά λάθη και σε πολλές περιπτώσεις χάνεται η μπάλα, με βαρετές και ανούσιες σκηνές, ωστόσο σε αποζημιώνει η δυναμική δράση που κρατάει σαν κερασάκι στην τούρτα στο φινάλε, κάνοντας λίγο πιο ενδιαφέρουσα την τελική έκβαση, παρά όλη την υπόλοιπη εξέλιξη που είναι προσχηματική και δύσκολα αναπτύσσεται και εστιάζει στους χαρακτήρες ή τις καταστάσεις της υπόθεσης. Η Taraji P. Henson είναι πάρα πολύ ανθρώπινη για να της "πηγαίνει" ένας τέτοιος ρόλος, αυτού του εκτελεστή και το παίζει πολύ επιφανειακά και περιφερειακά, προσπαθεί να μεταμορφωθεί για τις ανάγκες του ρόλου της σ' έναν σκληρό δολοφόνο, αλλά δεν τα καταφέρνει να μας πείσει. Ο Winston που υποδύεται τον Danny, από την άλλη, είναι ένας μικρός με τσαγανό και τσαχπινιά, που κερδίζει την συμπάθειά μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, ωστόσο δεν υπάρχει η ιδιαίτερη χημεία ανάμεσα στους δύο, καθώς είναι αναγκασμένοι να ανακυκλώνουν περίπου τις ίδιες ατάκες και να αναλώνονται στους ίδιους διαλόγους, ενώ το μητρικό ένστικτο της Mary είναι ευδιάκριτο, δεν μπορεί να "σταθεί" ως η κινητήρια δύναμη της ταινίας και περνιέται ρηχά, παρά μονάχα στο τέλος που έρχεται η κορύφωση προσπαθούν να μας βγάλουν λίγο συναίσθημα. 5.5/10!!!