Φύλακες του Γαλαξία 2 / Guardians of the Galaxy Vol. 2 (2017)

Διασκεδαστική συνέχεια μιας ιδιαίτερα χορταστικής, θεαματικής και κωμικής υπερηρωικής περιπέτειας επιστημονικής φαντασίας, με περισσότερο καλαμπούρι και λιγότερη σοβαροφάνεια. Σε κανένα σημείο δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, είναι απολαυστικό, με συνεχόμενα τραγελαφικά στιγμιότυπα και πειράγματα, αλλά έχει και τις σκοτεινές και συγκινητικές του στιγμές. Ένα από τα σημεία που μου άρεσαν πολύ είναι πως όταν οι ήρωες μας χωρίζονται, έρχονται και αντιμέτωποι με τους προσωπικούς τους δαίμονες. Επίσης, διαθέτει εντυπωσιακές μάχες στο τρίτο μέρος, με μεγάλες εκρήξεις, μπόλικες δόσεις χιούμορ, ευφάνταστη σκηνοθεσία, από θέμα μουσικής, ακολούθησε την πεπατημένη και επιτυχημένη συνταγή της μουσικής του 80, που αποτελεί και σημαντικό σημείο της πλοκής των ταινιών και των άμεσων συναισθημάτων των χαρακτήρων, με τους στίχους να έχουν άμεση σύνδεση με διάφορες σκηνές, περιπέτεια (κυρίως στο δεύτερο μέρος), απίθανη φαντασία, πλούσια παλέτα χρωμάτων, αμέτρητα CGI, ειδικά εφέ (που στηρίζουν άψογα την ταινία παραμένοντας στο υπόβαθρο χωρίς να υποκαθιστούν την ουσία) και ενδιαφέρουσα πλοκή που, ως συνήθως, διαθέτει ψήγματα φιλοσοφικών και υπαρξιακών ζητημάτων και ολοκληρωμένους χαρακτήρες που είναι συμπαθητικοί παρά τις ατέλειές τους και εξελίσσονται χωρίς να "κραυγάζουν". Κατά διαστήματα σκληρή και κατά διαστήματα πολύ τρυφερή, η ταινία μιλάει επίσης για ζητήματα οικογένειας, φιλίας, αφοσίωσης, για διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις, χωρίς ποτέ να χάνει το χιούμορ της (κάποιες βέβαια είναι λίγο κριντς, επιτηδευμένο και ξαναζεσταμένο αλλά ok) και την όμορφη νότα που έχει. Οπτικά η ταινία ήταν χάρμα οφθαλμών.

Όλη η ανάπτυξη της ταινίας βασίζεται στις σχέσεις των χαρακτήρων και την προσπάθειά τους να αποδεχτούν τον ρόλο τους και το ποιοι είναι. Οι Φύλακες του Γαλαξία έχουν προσωπικές ιστορίες και δικά τους θέματα, και επιβιώνουν μέσα στην ιδιόμορφη οικογένεια που έχουν δημιουργήσει. Εκτός από το σπάσιμο της ομάδας στα δύο, επιπλέον στο παιχνίδι μπαίνουν πολύ περισσότερο οι Yondu και Nebula. Με αποτέλεσμα τώρα να έχεις επτά άτομα τα οποία προσπαθείς να εξελίξεις και παρουσιάσεις εις βάθος. Βέβαια, η ταινία έχει και κάποιες μικρές ατέλειες, πχ μερικές φορές χάνει ελαφρώς το βηματισμό της και από κωμική περιπέτεια μεταπίπτει υφολογικά σε...καθαρή κωμωδία, πράγμα που μπορεί να δημιουργεί κάποια αμηχανία σε σχέση με το συνολικό ύφος, μάλιστα η ροή κινείται χωρίς κάποιον βασικό αντίπαλο ή βασική ιστορία (γιατί μέχρι και το τελευταίο 20λεπτο τα πάντα είναι αόριστα), όλα τα κομμάτια καταλήγουν να είναι ασύνδετα ή απομονωμένα, με αποτέλεσμα να σε κουράζουν κατά διαστήματα. H κατανομή χρόνου μεταξύ των χαρακτήρων επίσης δεν δουλεύει υπέρ της ταινίας. Το screen time της Gamora μειώθηκε, ενώ βλέπουμε πολύ μα πολύ περισσότερο Drax και η αλήθεια είναι ότι ο Dave Bautista μόνος του δεν μπορεί να κουβαλήσει την ομάδα, παρότι είναι φοβερός τύπος, έχοντας μάλλον τις καλύτερες ατάκες στην ταινία. Το μωρό Groot είναι αξιολάτρευτο, ο Chris Pratt παραμένει ξεκαρδιστικός, ενώ απίθανος είναι ο Rocket Racoon που ξεχωρίζει αισθητά και χαρίζει αξέχαστες στιγμές. Τέλος, το guest του Sylvester Stallone αποτελεί μια έξυπνη προσθήκη. Συναίσθημα, δράση και τρέλα ενώνονται ομοιόμορφα σε ένα εξαιρετικό κλείσιμο για μια ταινία που θα ικανοποιήσει αρκετά ώστε να αγνοήσεις τυχών αδυναμίες, που θα κόστιζαν παραπάνω σε άλλες περιπτώσεις.

Το Guardians of the Galaxy Vol.2, είναι μια ικανοποιητική προσθήκη στην φιλμογραφία του MCU, διατήρησε όλα τα καλά στοιχεία της πρώτης ταινίας και πρόσθεσε ακόμα περισσότερο χαβαλέ και ακόμα περισσότερη δράση. Το πλήθος των χαρακτήρων και οι αυτόνομες ιστορίες του δεν βοηθάνε ιδιαίτερα στην ενότητα, αλλά με το τρίτο μέρος της ταινίας τα πάντα θα δέσουν αρμονικά ενώ οι χαρακτήρες θα έχουν βρει και λίγο παραπάνω τον εαυτό τους. Ένα οπτικό υπερθέαμα, με δική του ταυτότητα που, χωρίς να έχει την τρομερή πλοκή, σε κάνει να περάσεις δύο φοβερές ώρες. Και αυτή είναι η ουσία για το είδος που πρεσβεύει. 7.5/10!!

Πιο κάτω σε σχέση με την πρώτη και γενικά πολυ φασαρία και χαμός.Θα λειτουργούσε καλύτερα αν ακολουθούσαν την ιστορία του Πιτερ όπως είναι στα κόμικ (σε σχέση με την ιστορία ξέρετε ποιος είναι ο ... και τα λοιπά)

Έχει ξεπεράσει την πρώτη ταινία σε προτοτυπία, σκηνοθεσία και εφέ. Είναι πολύ καλή, αστεία και συγκινιτική με ωραία μουσική και πέρνει πολύ ενδιαφέρουσα τροπή. Είναι αξιοθαύμαστο το πως καταφέρνει να μας κάνει να δεθούμε με τον Yondu σε τόσο λίγο χρόνο. Πολύ ωραίο χιούμορ και δράση. Από τις καλύτερες ταινίες της Marvel, η οποία πέρνει φαινομενικά ασήμαντους χαρακτήρες και τους μετατρέπει σε σημαντικούς με πολύ ενδιαφέρον κι ωραία εξέλιξη.

Παιδιαα υπαρχει μονο απο καμεραα..τοσο καιρο δεν εχει βγει σε κανονικη πιοτητα η εχει διαγραφειι..?