Deja Vu: 4 ημέρες, 6 ώρες πίσω (2006)

Μία ιδιαίτερη ταινία, ένα γρίφος άλυτος που ξεδιαλύνεται σταδιακά, σου προκαλεί εν μέρη πονοκέφαλο. Είχε μπόλικη επιστημονική φαντασία μέσα -δεν είναι τετριμμένη και αναλώσιμη, είναι ξεχωριστή και καινούρια- που πιστεύω μπέρδεψαν την κατάσταση και μαζί τους χαθήκαμε στο διάστημα, δε σου μένει καθόλου μετά από καιρό η αλήθεια είναι. Ένα χωροχρονικό ταξίδι ανεπανάληπτο, μία συσκευή, ένας υπολογιστής που αλλάζει συνεχώς το παρελθόν, λεπτεπίλεπτο στις λεπτομέρειες που αν δεν της αντιληφθείς το χάνεις τελείως, λίγο υπερβολική σε ορισμένα σημεία και ξεφεύγει από τον έλεγχο μερικές φορές, πράγμα που σε κουράζει, σε προβληματίζει λίγο με την ροή των γεγονότων γιατί εξελίσσονται ταυτόχρονα σε παρόν και παρελθόν, επαναλαμβανόμενο, χωρίς τέλος και όρια, ωστόσο, περιμένεις να δεις την εξέλιξη να εκτυλίσσεται με αγωνία. Το σενάριο πιστεύω σε τρελαίνει κι αυτός που το σκέφτηκε, πρέπει να έκαψε πολύ από τη φαιά ουσία του εγκεφάλου του. Έξυπνο σαν σύλληψη - αμερικανιά στην εκτέλεση (ειδικά στο τέλος). Σίγουρα έχει κάποιες ατέλειες αλλά αν δεχτείς την βασική ιδέα του στόρι είναι πάρα πολύ καλή. Αν και ο σκηνοθέτης αφήνει μερικά κενά στην ροή της ταινίας, προσπαθεί στο τέλος να το δέσει με ικανοποιητικό τρόπο ώστε μετά το τέλος της ταινίας να μην έχει την αίσθηση ότι δεν σου άρεσε, αλλά δεν ξέρω αν τα καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό. Άλλωστε μιλάμε και για ένα σενάριο μακριά από την πραγματικότητα, οπότε η προσπάθεια κατά την γνώμη μου είναι καλή. Αρκετά πρωτότυπη, γρήγοροι και έντονοι ρυθμοί, με σασπένς, γεμάτη δράση, αξιόλογα εφέ, άψογη σκηνοθετικά, εξαιρετικά καλογυρισμένο κι απολαυστικό θρίλερ.

Είναι από τις ταινίες που πρέπει να παρακολουθείς κάθε σκηνή ώστε να καταλάβεις τι συμβαίνει από ένα σημείο και μετά. Καταπληκτικό σενάριο, ωραίες σκηνές δράσης υπέροχες ερμηνείες. Οι δυο ώρες (σχεδόν) που διαρκεί πέρασαν ευχάριστα! Η πιο πετυχημένη ατάκα ήταν του τεχνικού που επειδή δεν ήξερε τι θα γίνει αν μεταφέρει στο παρελθόν το σημείωμα αναρωτήθηκε γιατί έκοψε τα ναρκωτικά. Ξεκίνησε σχετικά καλά, το παράκανε, ωστόσο πιστεύω. Από ένα σημείο το δέχεσαι ότι είναι ταινία, και οκ, αν και κάποια πράγματα ήταν αληθοφανή όπως η δορυφορική παρακολούθηση, από ένα σημείο και έπειτα υπήρχαν στιγμές που γέλαγες από αυτά που σου έδειχναν. Το laser ήταν το ένα, μπέρδευε τόσο πολύ το παρόν με το μέλλον, που το μόνο που είχες να κάνεις ήταν εικασίες... Πάντως να την ξαναδώ δεύτερη φορά για να την καταλάβω καλύτερα, δεν πρόκειται, και αυτό γιατί το finale της ταινίας, δεν σχετιζόταν με ό,τι μέχρις στιγμής μας έβαλαν να αποδεχτούμε. Ήταν ένα βολικό φινάλε, για happy end! Τελικά τι έγινε στο τέλος; Υποτίθεται ότι ένα νέο χωροχρονικό παρακλάδι εμφανίζεται και το παλιό εξαφανίζεται. Το χαρτάκι και ο καλός μας μπάτσος πέρασαν στο παρελθόν μέσω του ειδικού μηχανήματος (δεν ρωτάω πως, απλά το δέχομαι). Πολύ καλός και πειστικός για άλλη μια φορά ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, πήρε το έργο επάνω του στην ουσία και το στυλ του μοναδικό. 7/10!!!

Σαν ταινία βλέπεται αλλά είναι από αυτές που ξέρεις από την αρχή τι θα συμβεί και κουράζει.Δεν θα την ξαναβλεπα.Για μια φορά καλή είναι.5/10

νεο λινκ κ δω δεν παιζει