Blood Father (2016)

Ιδανική δράση, τραχύ και βίαιο, καλαίσθητο σενάριο και ένας εξαιρετικός Μελ Γκίμπσον είναι όλα τα καλά στοιχεία της ταινίας αλλά δυστυχώς τα πάντα τρέχουν βιαστικά μέσα σε 88 λεπτά. Περιπέτεια της παλιάς σχολής, η οποία όμως δεν έχει πολλά πράγματα να κρύψει πίσω από τη γραφική βία και τα action κλισέ (μα, αυτό το αυτοκίνητο να μην παίρνει ποτέ μπροστά όταν το χρειάζεσαι;), με τους κακούς να αποδεικνύονται χαρακτηριστικά… άστοχοι στο σημάδι. Διατηρεί κάποια σχετική σοβαρότητα, αφού το φιλμ δεν υιοθετεί σε καμιά περίπτωση τη γραφική, στα όρια της παρωδίας βία. Η ταινία περιγράφει ικανοποιητικά μια σκληρή πραγματικότητα και τον τρόπο που λειτουργεί πολλές φορές ο κόσμος, μεταδίδοντας έτσι μια αίσθηση ωμού ρεαλισμού, κάτι που είναι πάντα επιθυμητό. Όλα αυτά όμως μέχρι τα πρώτα σαράντα περίπου λεπτά. Διότι μετά η ταινία πέφτει αρκετά. Κάπου το παρακάνει με την ψυχανάλυση πατέρα-κόρης, κάπου το παρακάνει με το παρελθόν του πατέρα. Αφηγείται με στερεό τρόπο μια ιστορία θυσίας και λύτρωσης που περνά διά πυρός και σιδήρου. Οι σκηνές δράσης είναι συμπαγείς, το ντεκόρ γουέστερν φτιάχνει ατμόσφαιρα, αλλά όλα τα υπόλοιπα –από την πλοκή μέχρι τις σχέσεις των χαρακτήρων– είναι σχηματικά κι εντελώς μονοδιάστατα, βγαλμένα από ξεχασμένο b movie της σειράς.

Ο Γκίμπσον αναμφίβολα σηκώνει την ταινία στους στιβαρούς ώμους του, χάρη στην καλή φυσική του κατάσταση, αλλά και στην πολύ αξιόλογη ερμηνεία του. Ενώ λοιπόν από πλευράς σκηνοθεσίας δε βλέπουμε τίποτα το ιδιαίτερο (καλογυρισμένες, αλλά λίγες σκηνές δράσης από τον Ζαν-Φρανσουά Ρισέ, ο οποίος πήγε να κάνει κάτι αξιόλογο με το remake του “Assault on Precinct 13” το 2005, αλλά εδώ φαίνεται να βαριέται αρκετά), ο Γκίμπσον παίρνει πολύ σοβαρά το ρόλο του και η ερμηνεία του αυτή κρατάει το ενδιαφέρον μας μέχρι το φινάλε και ανεβάζει την ταινία. Όσο για ένα κάποιο στοιχείο σεναριακής έκπληξης, που θα ανέβαζε ίσως ένα κλικ παραπάνω την καλοδεχούμενα παλιομοδίτικη δράση, αυτό εκλείπει πλήρως, αφού το «twist» που μας επιφυλάσσεται… φωνάζει από το πρώτο λεπτό τού φιλμ! Όσοι είστε fans του είδους, δεν θα απογοητευθείτε από τα αρκούντως διασκεδαστικά που συμβαίνουν. Έχει τα ανάλογα πιστολίδια και κυνηγητά με αποκορύφωμα στο τέλος. Εάν επιθυμείτε… εγκεφαλική δράση, με χαρακτήρες και εκ βαθέων εξομολογήσεις για τα κίνητρα των πράξεων, θα μείνετε με την επιθυμία. Η φάση είναι καλοί-κακοί-πιστόλια-τέλος. Απλά πράγματα, δηλαδή. 6.5/10!!!

Αγαπω Gibson αλλα δεν ενθουσιαστηκα με την ταινια.

Καλη ταινια ενταξει οχι και κανα αριστουργημα αλλα βλεπεται,ο μελ γκιπσον στο ρολο που εχει παρει πολλες φορες και του ταιριαζει,μια ταινια να περασει ομορφα ενα απογευμα τιποτα παραπανω...6/10