Jason Bourne (2016)

Ο πιο αδύναμος τίτλος της πεντάδας. Κατώτερο και από το Bourne legacy.
Το νέο επάγγελμα του Bourne για να βγάζει το ψωμάκι του, κωμωδία.
Οι σκηνές στην διαδήλωση είναι άθλιες και ερασιτεχνικές. Δεν είχαν τίποτα σωστό. Δεν εννοώ τα σάπια ελληνικά, την άκυρη σημαία της χρυσής παρακμής αλλά όλα τα υπόλοιπα.
Όλη η ταινία είναι μια άρπα κόλα. Φτηνιάρικη στο μεγαλύτερο μέρος της και αυτό μάρτυρα ότι το μεγάλο budget πήγε στους μισθούς.
Ένας αχταρμάς από σκηνές που υπάρχουν μόνο για να οδηγήσουν στην θεαματική καταδίωξη, που δεν είχε τίποτα καινούργιο να προσθέσει.
Η αναμέτρηση στο τέλος, είναι η χειρότερη αναμέτρηση στην ιστορία της περιπέτειας.
Ο Matt Damon βαριέται και σίγουρα μια κούραση την είχε. Ίσως από τον χαρακτήρα που υποδύεται, ίσως από την ηλικία που έφτασε.
Ο Tommy Lee Jones είναι γερασμένος και δεν την παλεύει ούτε να περπατήσει. Ο ρόλος του (Αν και σημαντικός για την ιστορία) είναι απλά ανύπαρκτος και αυτό δεν είναι δικό του σφάλμα.
Όποιος δεν θέλει να χάσει πολύ χρόνο, ας πάει κατευθείαν στην 1 ώρα και 38 λεπτά. Πριν από αυτό η ταινία είναι μια παρωδία του εαυτού της. Όλη η ταινία είναι παρωδία αλλα απο εκείνο το σημείο είναι θεαματική παρωδία.

Το 45λεπτο κυνηγητό στην Αθήνα ήταν ΈΠΟΣ, οι σκηνές επεισοδίων πειστικότατες, πραγματικά κι ας μην το άφησαν να γυριστεί σ' εμάς τα φιντάνια της τότε κυβέρνησης, τώρα ξύπνησαν κι αφήνουν ξένες κινηματογραφικές παραγωγές να κάνουν γυρίσματα στη χώρα μας, επιτέλους ξεπεράσαμε την γραφειοκρατία σ' ένα και μόνο πράγμα. Είναι ένα από τα αξιοσημείωτα σημεία της ταινίας, μεταφέροντας πειστικά και με αριστοτεχνικό τρόπο, το κλίμα και την αγωνιώδη ένταση μιας πόλης σε εσωτερική αναταραχή. Έχουμε λοιπόν την επιστροφή του one and only Jason Bourne, ενώ τον κυνηγά σύσσωμη η CIA για ακόμη μια φορά, με τη φρενήρη σκηνοθεσία του Greengrass σε πρώτο πλάνο. Κουνημένη κάμερα, we missed you! Ο Damon δεν το έχει χάσει καθόλου, με το καλογυμνασμένο σώμα του και τις διαπεραστικές ματιές του σε άριστη κατάσταση. Πλαισιώνεται από ένα δυνατό cast (Alicia Vikander, Tommy Lee Jones, Vincent Cassel, Julia Stiles & Riz Ahmed), από το οποίο ξεχωρίζει ξεκάθαρα η Vikander, η χημεία της οποίας με τον Damon είναι εξαιρετική. Δυνατός και ο Cassel στο ρόλο του Villain του έργου. Παράλληλα η σειρά ταινιών περιείχε εύστοχα ηθικά ερωτήματα πάνω στις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι μυστικές υπηρεσίες στον περίφημο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» του Τζορτζ Μπους. Εννιά χρόνια μετά το εξαιρετικό φινάλε της πρώτης τριλογίας με το «Τελεσίγραφο του Μπορν» και μία τετραετία μετά την «Κληρονομιά του Μπορν», που προσπάθησε, και τα κατάφερε να καλύψει εν μέρη την απουσία των Greengrass - Damon, ο αγαπημένος πρώην κατάσκοπος επιστρέφει στην οθόνη. Μάλιστα, το καινούργιο κινηματογραφικό ταξίδι του τον φέρνει στη χώρα μας (τα γυρίσματα βέβαια έγιναν στην Τενερίφη), όπου αγωνίζεται σε παράνομους αγώνες μποξ για να βγάλει τα προς το ζην. Η σειρά ταινιών εκσυγχρονίζεται λοιπόν, όπου το ζήτημα της ελευθερίας στις νέες τεχνολογίες βρίσκεται στο προσκήνιο.

Η ταινία κινείται με αμείωτο ενδιαφέρον και ταχείς ρυθμούς, συμπαρασύροντας τον θεατή και καθιστώντας τον "συμμέτοχο" στην ενεργό δράση. Handycam, "κινούμενη" κινηματογράφηση/γρήγορα πλάνα, επιλεγμένα τμήματα “out-of-focus”, χρήση technical jargon σε όρους τεχνολογίας επικοινωνιών, συνθέτουν κάποια από τα νεωτερικά στοιχεία του νέου μέρους του γνωστού sequel. Οι συνεχείς παρακολουθήσεις (surveillance) και οι δυνατότητες απόσπασης πληροφοριών με οπτικά αλλά και σύγχρονα ψηφιακά μέσα, οι καταδιώξεις και οι συγκρούσεις σώμα με σώμα κυριαρχούν σχεδόν σε όλη την έκταση της ταινίας, διαχέοντας ένα αίσθημα ανασφάλειας, αβεβαιότητας και ψυχολογικής έντασης. Αν και ο δραματουργικός ιστός δεν εμπλουτίζεται σημαντικά με καινοφανή στοιχεία, ενώ δεν απουσιάζουν και τα σημεία διδακτισμού, πρόκειται για μία καθαρόαιμη περιπέτεια που προσφέρει πλούσιο θέαμα και πυκνή δράση, προτιθέμενη να ικανοποιήσει κυρίως τις απαιτήσεις του φιλικά διακείμενου προς το είδος κοινού. Η τεχνική και τεχνολογική αρτιότητα είναι δεδομένη, με υπερβολές πέρα από κάθε αληθοφάνεια και τελικό αποτέλεσμα ακριβώς ένα από τα ίδια, διότι όλα τα έχουμε ξαναδεί, όλα έχουν ξανασυμβεί και τίποτα δεν σου μένει εκτός από τις σκηνές που αναπαριστάνουν επεισόδια στην δικιά μας πλατεία Συντάγματος , αλλά και αυτά με απίστευτη υπερβολή. Δε λείπει κάποιο συστατικό από την επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος. Η κουνημένη κάμερα­ του Greengrass, τα απότομα κοντινά ζουμ (ο σκηνοθέτης και οι εικονολήπτες ενδέχεται να ήταν μεθυσμένοι... χαχαχα) και η διαπεραστική­ ματιά του Ντέιμον, παρούσες στο franchise, αβαντάρουν εκ νέου το φαντασμαγορικό θέαμα. Αυτά που μοιάζουν να έχουν χαθεί είναι η ενέργεια και το νεύρο που έβγαζε κάθε σκηνή στην πρώτη τριλογία. (π.χ. η καταδίωξη της Ταγγέρης που ήταν μοναδική). Το πρόβλημα εστιάζεται στο σενάριο. Σεναριακά κάπου μπερδεύεται, κάπου μπάζει, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Θυμίζει video game με έξω από κάθε πραγματικότητα σκηνές σε μερικά σημεία, πολύ μπλεγμένη και πολύ σκοτεινή στα πλάνα της. Δράση για την δράση, με τις υποπλοκές και τους νέους χαρακτήρες να δείχνουν ανήμποροι να υποστηρίξουν το σασπένς και τη δράση, ωστόσο δε χάνει εντελώς την αίγλη του. Δεν της λείπει εξ' ολοκλήρου το σασπένς και η αγωνία και σε κάποια σημεία που αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον, ωστόσο υπάρχουν και κάποια που είναι υποτονικά. Η υπόθεση του προγραμματιστή Άαρον Καλούρ είναι ξεκρέμαστη και αφελής, το αδικαιολόγητα επαναλαμβανόμενο φλας μπακ της δολοφονίας του πατέρα του Μπορν ανώφελο, ενώ έχουμε σίγουρα δει τον Τόμι Λι Τζόουνς και σε καλύτερες ερμηνευτικές στιγμές.. Μοναδική εξαίρεση η Alicia Vikander στο ρόλο του φιλόδοξου στελέχους της CIA Χίδερ Λι, η οποία καταφέρνει να συνθέσει μαζί με τον Ματ Ντέιμον ένα δίδυμο με ψαχνό, γεμάτο ηθικές, πολιτικές και ψυχολογικές αντιθέσεις. 8/10!!!

Ελεος με τα link που βαζετε κανουμε 100χρονια να δουμε την ταινια κολλανε απιστευτα καθε 10 λεπτα παταω παυση γιατι κολλαει αλλαξτε τα!!!!