Interstellar (2014)

πολυ καλη ταινια

Όταν κάτσεις να δεις ταινία του Christopher Nolan, πρέπει να έχεις πλήρη αφοσίωση καθ' όλη τη διάρκεια, γιατί αν χάσεις έστω και λίγα δευτερόλεπτα μπορεί μετά να χάσεις τη μπάλα στο πως έφτασε εκεί που έφτασε. Αυτό συμβαίνει και με το νέο του δημιούργημα «Interstellar», όπου εκτός από σεναριογράφος (μαζί με τον αδερφό του, Jonathan), εκτελεί και χρέη παραγωγού. Πέρα από το τι περιμένεις να δεις, το Interstellar κρατάει τα μάτια σου στην οθόνη συνεχώς και σε κάνει ένα με την πλοκή και τους χαρακτήρες. Δεν σε αφήνει ούτε λεπτό να σταματήσεις να σκέφτεσαι και υπάρχουν στιγμές που η αγωνία χτυπάει κόκκινο. Το στοίχημα που ήθελε να κερδίσει όμως ο Nolan (και είναι πολύ εμφανές), ήταν να παρουσιάσει μια SCI-FI ταινία, όσο πιο «προσγειωμένη» και ανθρωποκεντρική γίνεται, παίζοντας με τα ανθρώπινα συναισθήματα, εστιάζοντας στον δεσμό της αγάπης ο οποίος ενώνει ή διαχωρίζει τα ανθρώπινα όντα και θέτοντας ερωτήματα για την ύπαρξή μας. Αρπάζει το υλικό από τον λαιμό και αρνείται σταθερά να το αφήσει, υποθέτοντας (πολύ σωστά) ότι το κοινό του θέλει να μάθει περισσότερα για την επιστήμη πίσω από την ταινία και πιστεύοντας (πάλι πολύ σωστά) ότι εκθέτοντάς τους σε αυτήν, θα καταφέρει να τους δώσει εξηγήσεις και πληροφορίες μεταδίδοντας τους παράλληλα το όραμα του.

Τοποθετώντας επιδέξια την πρώτη πράξη στη Γη, ο Nolan διευκρινίζει τι διακυβεύεται για τους χαρακτήρες και παράλληλα σχολιάζει τη μέχρι τώρα πορεία του ανθρώπινου γένους πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Με την αξία της οικογένειας να έχει τον πρώτο λόγο, ο Nolan μάς ταξιδεύει σε διαφορετικούς πλανήτες και εμείς μαζί του βλέπουμε πώς η επιστήμη και η φυσική επηρεάζουν τα πάντα. Το αποτέλεσμα είναι θετικό, καθώς η ταινία έχει πιο πολύ βάθος και νόημα από το Gravity ή το Prometheus, από τα οποία έχει δανειστεί στοιχεία, σαν αποτέλεσμα όμως δεν θυμίζει κάποιο από αυτά, καθώς ο βρετανός σκηνοθέτης την έχει φέρει στα μέτρα του. Σεναριακά τώρα η ταινία ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος… ένα διαστρικό ταξίδι στον χωροχρόνο και ότι συνεπάγεται με όλο αυτό. Μην περιμένετε όμως την άφθονη δράση, γιατί η ταινία βασίζεται πρώτα στις ερμηνείες και το σενάριο και μετά σε όλα τ' άλλα. Φυσικά υπάρχουν στιγμές που χάνεσαι στο να χαζεύεις το οπτικό θέαμα ενός φανταστικού γαλαξία ή μιας σκουληκότρυπας και στο μυστήριο που κρύβεται από πίσω, αλλά αυτό είναι δευτερεύον.

Εξαιρετική απόδοση της αίσθησης του διαστήματος χωρίς πονηρά εφέ, αγωνιώδες θρίλερ που κορυφώνεται «επ` άπειρον» με παράλληλο μοντάζ (όπως στο «Inception»), αρκετά καλή εκλαΐκευση των θεωριών περί βαρύτητας, σχετικότητας και παραλληλίας, έξυπνη δραματουργική εκμετάλλευση της «διαστολής του χρόνου», έτσι ώστε να έχουμε κόρη μεγαλύτερη του πατέρα. Όμως, αφού τελειώσει το σχεδόν τριών ωρών έπος, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις δει ένα μελόδραμα με την πιο παραδοσιακή χολιγουντιανή έννοια του όρου, αμπαλαρισμένο με όλα αυτά που αναφέραμε. Ως μεγάλο καλλιτεχνικό έργο άφησε το διάστημα, την τεχνολογία και τις όποιες θεωρίες να μας δώσουν τη γοητευτική γεύση του δέους και του ερωτήματος κι όχι της απάντησης. Ένα άρρητο δράμα της οντολογίας. Με ένα μεγάλο μέρος των γυρισμάτων να πραγματοποιούνται στη σχεδόν εξωγήινη επιφάνεια του παγετώνα Svinafellsjokull στην Ισλανδία, που μοιάζει να υπερτονίζει τη διττή φύση της ανθρώπινης οντότητας, ο Nolan αποφεύγει το 3D, μένει όμως πιστός στην τεχνική καθαρότητα του ΙΜΑΧ, δημιουργώντας εντυπωσιακές διαστημικές σεκάνς, σκονισμένα γήινα κάδρα και οπτικούς λαβύρινθους εκπληκτικής ομορφιάς. Ο Matthew McConaughey αποτελεί ιδανική επιλογή, όπως και το υπόλοιπο cast ηθοποιών το οποίο είναι απολαυστικό και συγκινητικό. Και φυσικά δεν ξεχνάμε την «παράδοση» πλέον στις ταινίες του Nolan στο να δίνει έναν πολύ μικρό αλλά σημαντικό ρόλο στον αξιοσέβαστο Michael Caine. Στην μουσική ο Hans Zimmer κάνει πάλι το θαύμα του και μας παρουσιάζει ένα αξιοσημείωτο soundtrack δένοντας πάρα πολύ όμορφα τον ήχο με την εικόνα, κάνοντάς σε άλλοτε να αγωνιάς και άλλοτε να δακρύζεις.

Μερικές σεναριακές αστοχίες, κάποια αχρείαστα δράματα και η μάστιγα των κλισέ αποτελούν μερικά από τα προβλήματα της κολοσσιαίας σύλληψης των αδελφών Nolan. Βασιζόμενο σε πολλές ευκολίες, η αφήγηση ζητά από τον θεατή να κάνει τα «στραβά μάτια» σε πάρα πολλά πράγματα και να δεχτεί όλα όσα συμβαίνουν χωρίς πολλές ερωτήσεις. Κάτι που φυσικά έρχεται σε σύγκρουση με τις επιστημονικά θεμελιωμένες προηγούμενες ώρες της ταινίας. Όπως και να 'χει, το έργο αποτελεί στο σύνολό του μια στιβαρή κινηματογραφική εμπειρία, ένα μωσαϊκό κινηματογραφικών εμπνεύσεων και φόρων τιμής. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι πάντα απόλυτα ισορροπημένο, αλλά όσο κι αν ψάξετε δεν δα βρείτε τίποτα πιο θαρραλέο και φιλόδοξο, τίποτα πιο θεαματικό και την ίδια στιγμή γεμάτο ιδέες κι ερωτηματικά. Επιπλέον, ανοίγεται σε πολλά πεδία και τα ελέγχει, με κάποιες, μικρές ωστόσο, απώλειες στην αφήγηση. Οι απαντήσεις είναι οικείες και έξυπνες, η τραγωδία παίζει σε διπλό ταμπλό από την αρχή ως το τέλος και δεν υπάρχει περίπτωση αντίστασης. Το Interstellar είναι ένα διαστρικό ταξίδι συναισθημάτων και άλλη μια εγκεφαλική ταινία που έρχεται να προστεθεί στο κινηματογραφικό σύμπαν του Nolan. Κινείται οικολογικά, ανησυχεί για το μέλλον της ανθρωπότητας σε μια περίοδο γενικής αμφισβήτησης αξιών και συνωμοτικής παθητικότητας και λειτουργεί με περισσότερο παραστατικούς όρους. Κρατάει ακόμη πολύ ψηλά τον πήχη που έθεσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης πριν αρκετά χρόνια και έχει συνεχώς ανοδική πορεία. Με άλλα λόγια είναι το «Inception στο διάστημα»!!! 8.5/10!!!

Κοιτάχτε ,όλα διορθώνονται ...
Μπορούμε να κρατήσουμε την εικόνα τον ήχο και οι ηθοποιοί και υπότιτλοι να λένε κάτι άλλο ...
Εντυπωσιακό μπλοκμπάστερ , καλές ερμηνείες , ωραία εικόνα , εντυπωσιακά σκηνικά-εφφέ αλλά με παράλογο σενάριο .
Εξηγούμαι :
Δηλαδή , υπάρχει επιστήμονας που αντί να ψάξει να βρει τρόπους ώστε να επιβιώσει ο άνθρωπος στην Γη ψάχνει να έναν πλανήτη ο οποίος θα έχει κάποιες πιθανότητες να είναι κατοικήσιμος .Οι δε συνθήκες έως και πολύ χειρότερες .Παράλογο.
Παίζει ,δηλαδή, cowboy slots στο καζίνο Universe,και μάλιστα γνωρίζοντας ότι σίγουρα θα χάσει . Γιατί ; Γιατί ο άνθρωπος είναι ον του πλανήτη Γη και ο πλανήτης που μπορεί να ζήσει χωρίς κάποια μηχανική υποστήριξη . Οτιδήποτε άλλο είναι ανάλογο αυτού που τον ωθεί (στην συγκεκριμένη περίπτωση) να εγκαταλείψει τη Γη .
Και στο τέλος η αυτοθυσία του επιστήμονα με την πτώση στην μαύρη γίνεται "σουρεαλισμός" με την ανακάλυψη ότι είναι ένας χώρος - άσυλο επειδή έτσι τον διαμόρφωσαν οι άνθρωποι του μέλλοντος ... Τέλος , η απαραίτητη και συγκολλητική 'λάβ' ...
Το https://www.imdb.com/title/tt0119116/?ref_=nm_flmg_t_73_act που έχει δοσάρες φουτουρισμού και σουρεαλισμού είναι ποιο λογική - ρεαλιστική ταινία .
Ας σημειωθεί ότι κάποια επιστημονικά στοιχεία της ταινίας δεν είναι επιστημονική φαντασία αλλά επιστημονική πραγματικότητα . Όμως τα στοιχεία αυτά δεν την κρατούν στον ρεαλισμό .   (6/10)

εμενα μου αρεσε πολυ. και η εξηγηση και ολα.

Πέραν της ανάγκης της βιομηχανίας του θεάματος να προκρίνει,να διαφημίσει και να επιβραβεύσει μια πανάκριβη παραγωγή που 3 διαφορετικά στούντιο ενώθηκαν για να την πραγματοποιήσουν,δεν διέκρινα κάτι που να αξίζει ο λόγος να καθήσει κάποιος να παρακολουθήσει την ταινία.

Κουράζει αφάνταστα πολύ,είναι όλη την ώρα ένας άτυπος διαγωνισμός μεταξύ των πρωταγωνιστών του ποιος θα εξηγήσει με τους πιο επιστημονικούς όρους αυτό που παρακολουθούμε και μιας άκατανίκητης ανάγκης του σεναριογράφου να μας αποδείξει πόσο καλά έχει μελετήσει τα επιστημονικά δεδομένα και πόσο εύστοχα έχει χτίσει το σενάριο...

Δεν θεωρώ πως μπορεί εύκολα ένας άνθρωπος να την παρακολουθήσει,σίγουρα κάπου θα χαθεί στην μετάφραση...εκτός κ αν έχει δουλέψει στην NASA ή έχει αφιερώσει τη ζωή του σε όλα αυτά τα επιστημονικά που αναφέρονται όλη την ώρα..

Θεωρώ υπέρτατη ανοησία να κάνεις μια ταινία που να απευθύνεται στον μέσο θεατή,στον μέσο νου και το θέμα της ταινίας να είναι τόσο εξειδικευμένο και περίπλοκο που μόνο λίγοι να μπορούν να παρακολουθήσουν..αμα ήταν έτσι ας έκαναν ένα συνεδριο για λίγους και ας την παρουσίαζαν εκεί την ταινία...ααα ξέχασα θέλουν να θησαυρίσουν απευθυνόμενοι στην μάζα,σε ένα συνέδριο με 100-1000 καλεσμένους δεν θα έβγαζαν ποτέ αυτές τις εκατοντάδες των εκατομμυρίων!!Αυτοί καλά κάνουν τη δουλειά τους,το θέμα είναι τι επιλέγει να κάνει ο θεατης...

Υ.Γ 1 Ο πατέρας πόσο με εκνεύρισε όμως δεν λέγεται.Δεν ήταν η πρέπουσα αντιμετώπιση αυτή στην κόρη του!

Υ.Γ 2 Βρήκα άκυρη εντελως την έλλειψη σχεδιασμού της NASA,εφόσον αυτόν θέλανε για να ηγηθεί θα έπρεπε να τον προσεγγίσουν προ πολλού κ όχι να φθάσει τυχαία αυτός σε εκείνους!!!

Αμφιλεγόμενη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Πολλοί δεν αποδέχτηκαν τα επιστημονικά στοιχεία που παραθέτονται.

Αυτός ήταν όμως ο σκοπός ή το ότι όντως οδεύουμε προς την καταστροφή της γης με γρήγορους ρυθμούς.

Σε παρένθεση, οι πρώτες σκηνές της ταινίας όπου ο κόσμος μιλά για την σκόνη, μου θύμισαν έντονα το βιβλίο του John Steibeck "Τα σταφύλια της οργής". Εκείνη η ιστορία διαδραματίζεται το 1939 και μιλά για το κόσμο που αναγκαζόταν να μεταναστεύσει γιατί η σκόνη και οι κακές καιρικές συνθήκες κατέστρεφαν τις σοδειές τους, μαζί με την οικονομική κρίση έχαναν και τις περιουσίες τους.

υπεροχη ταινια παιδια 

Tαινιάρα!Πήρε ένα Όσκαρ κ 4 υποψηφιότητες!Ο Μακόναχι μου αρεσει παρα πολυ!Και ο τροπος που παιζει κ γενικα!Είναι πολυ άνετος κ δεν προσποιειται καθολου!Είναι ηθοποιάρα!

ΤΑΙΝΙΑΡΑ  ΛΕΜΕ

φοβερη ταινια.δεν την περιμενα τοσο καλη.