Detained (2024)

Η ιστορία της ταινίας βασίζεται σε μια γνώριμη φόρμουλα. Το σενάριο δεν προσφέρει κάποια ουσιαστική καινοτομία και εξελίσσεται με τρόπο προβλέψιμο, χωρίς πραγματική ένταση ή δραματική κορύφωση. Από κάποια στιγμή και ύστερα καταντάει βαρετό, επαναλαμβανόμενο και μπερδεμένο. Οι διάλογοι πολλές φορές ηχούν αφύσικοι και επιφανειακοί, γεγονός που αποδυναμώνει τη δραματική δύναμη της ιστορίας. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των χαρακτήρων δεν έχουν τη θεατρικότητα ή τη συναισθηματική βαρύτητα που απαιτεί ένα ψυχολογικό θρίλερ. Η πρωταγωνίστρια Ρεμπέκα παρουσιάζεται μεν ως κεντρική φιγούρα, αλλά δεν εμβαθύνεται επαρκώς το ψυχολογικό της προφίλ. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι γραμμένοι σχηματικά, πρόχειρα και λειτουργούν κυρίως ως αφηγηματικά εργαλεία, χωρίς προσωπικότητα ή εξέλιξη. Παρόλο που η ταινία εκτυλίσσεται σχεδόν αποκλειστικά σε έναν περιορισμένο χώρο (το αστυνομικό τμήμα), η αίσθηση κλειστοφοβίας και απειλής δεν αποδίδεται επαρκώς. Η σκηνοθεσία δεν εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του περιβάλλοντος για να δημιουργήσει ένταση ή ατμόσφαιρα.

Ο Felipe Mucci επιχειρεί να δημιουργήσει ένα θρίλερ χαρακτήρων, αλλά συχνά η κατεύθυνσή του είναι άτονη. Η ροή της αφήγησης παρουσιάζει διακυμάνσεις, με σκηνές που μοιάζουν αδικαιολόγητα παρατεταμένες και άλλες που "τελειώνουν" απότομα. Μάλιστα, ορισμένες εξελίξεις στην πλοκή απαιτούν μεγάλη αναστολή της δυσπιστίας από τον θεατή. Η απόκρυψη και η αποκάλυψη πληροφοριών γίνεται με τρόπο μη πειστικό, αφήνοντας κενά στην αφήγηση. Έτσι, παρά τη σοβαρότητα του θέματος (αμνησία, ψυχολογικός χειρισμός, αμφισβήτηση της πραγματικότητας), η ταινία αποτυγχάνει να δημιουργήσει μια συναισθηματική σύνδεση με τους ήρωες. Συμπερασματικά προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ με στοιχεία μυστηρίου, αλλά υπονομεύεται από το φτωχό της σενάριο, την επιφανειακή ανάπτυξη χαρακτήρων και την άνιση σκηνοθεσία. Η πρόθεση υπάρχει, αλλά το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο με τηλεοπτικό δράμα παρά με κινηματογραφική εμπειρία υψηλών απαιτήσεων. 3/10!!!