MaXXXine (2024)

Υπήρξαν και καλές ιδέες αλλά κάποιες δεν ταίριαξαν στην ταινία. Άλλες φορές ένιωθα την εποχή και άλλες φορές χανόταν. Ανεξαρτήτως του εύρους τους οι μισοί από τους ηθοποιούς δε μου άρεσαν. Δεν το κατάλαβα αυτό που ήθελε να πετύχει ο Ti West. Δε μου άρεσε.

Μια τίμια αλλά όχι αρκετά καλή προσπάθεια, το “MaXXXine” είναι το πιο αδύναμο κεφάλαιο από την εμβληματική horror σειρά του Ti West, υστερώντας σεναριακά με μια συγκεχυμένη και χλιαρή ιστορία φόνων και μυστηρίου με ανέμπνευστες σκηνές. Σίγουρα, δεν υστερεί από το απενοχοποιημένο φαν, την σινεφίλ ματιά απέναντι στον τρόμο και την horror cultίλα των 80ς, τον meta-σχολιασμό του Χόλιγουντ και της λαμπερής φτήνιας του. Είναι φανερό ότι η πλοκή δεν πατά σε γερές βάσεις και είναι διχασμένη ανάμεσα στο χαρακτηροκεντρικό της ύφος και το αφηρημένο μυστήριο. Την περισσότερη ώρα την περνάς στο σκοτάδι, χωρίς να διακρίνεις τον σκοπό της ιστορίας και να δεθείς συναισθηματικά με αυτήν. Ακόμα και το εύρημα της ταινίας-εντός-ταινίας με τις σκηνές στα Universal Studios δεν εξυπηρετεί τίποτα περισσότερο από έναν εντυπωσιασμό στους σινεφίλ. Μεμονωμένες καταστάσεις ακολουθούν αρκετά προβλέψιμους δρόμους. Ο κοινός παρονομαστής είναι φυσικά η φοβερή Mia Goth που μοιάζει να γεννήθηκε για τον συγκεκριμένο ρόλο, όμως εδώ η φάση είναι κάπως απλοϊκή και κλισεδιαρισμένη, παρά τον ευχάριστο (πάντα θα είναι) άρωμα βιντεοκασετίλας και την προσπάθεια κοινωνικής κριτικής στις ΗΠΑ του Ρίγκαν, αλλά και τους μηχανισμούς του Χόλιγουντ που δεν είναι πάντα επιτυχημένη. Τόσο ο βετεράνος Kevin Bacon όσο και η εκρηκτική Elizabeth Debicki αφήνουν στίγμα τους ως δευτερεύοντες χαρακτήρες. Σεναριακά δεν λέει απολύτως τίποτα και δεν καταλήγει απολύτως πουθενά. Με μια ιστορία συγκεχυμένη που δυσκολεύεται πολύ να πάρει μπρος και μια αισθητή μείωση στις δολοφονίες και το gore, το “MaXXXine” είναι μια άκρως αντικλιμακτική συνέχεια στο ζοφερό character study του “Pearl” ή το ακαταμάχητα φορμουλαϊκό λουτρό αίματος του “X”. Αυστηρά σινεφιλικό, ηθελημένα γκροτέσκο και γραφικό, αδιαπραγμάτευτα νοσταλγικό (άψογη η ανασύσταση του Λος Άντζελες και του Χόλιγουντ στην κορύφωση του ρηγκανισμού) αλλά και χωρίς τις ευρηματικές ιδέες ή την γεμάτη φρεσκάδα σκηνοθεσία που υπήρχε στο υπέροχο "Χ". 5/10!!

Αν και πιάνει την υστερία και το κλίμα της εποχής για τα συγκεκριμένα θέματα, η ταινία σαν σενάριο δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Προβλέψιμη πλοκή και αναμενόμενο τέλος.