Hunger (2008)

Η ταινία επιτυγχάνει να απομονώσει το θεατή στην άβολη θέση των κρατουμένων στα "κελία H", μέσα από απλή συνταγή. Μακρόσυρτα πλάνα που ευνοούν την ταύτιση με το συναισθηματικό κόσμο χωρίς όμως να την εξασφαλίζουν, ρεαλιστική βία, κανένα άμεσο ερέθισμα από τον έξω κόσμο, πέραν των voice-over εξαγγελιών της Thatcher και των μυστικών μεθόδων επικοινωνίας που χρησιμοποιούν οι τρόφιμοι με τον έξω κόσμο καθώς και περιορισμένοι διάλογοι. Αυτού του τύπου η αφήγηση περιέχει υψηλό ρίσκο, το οποίο μεγιστοποιείται μετά τα μισά κατά τη διάρκεια ενός μακρόσυρτου κουραστικού διαλόγου μεταξύ του Sands κι ενός παπά (θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερος, αν και να πούμε την αλήθεια είναι καλογραμμένος και κυλάει με ενδιαφέρον). Ανά στιγμές γίνεται εντελώς απρόσιτη, ωμή και σκληρή για τον μέσο θεατή. Τα πλάνα του McQueen είναι σοκαριστικά και άρτια σκηνοθετημένα, ωστόσο ενώ υπάρχει ένα υπόβαθρο διακρίνεται σε μερικά σημεία μια μικρή στατικότητα στην πλοκή που δεν επιτρέπει στην ταινία να κάνει το βήμα παραπάνω. Εκείνο που ξεχωρίζει με διαφορά είναι η καταπληκτική καθηλωτική ερμηνεία του εξαιρετικά ταλαντούχου Michael Fassbender.

Ο εξαρχής διαφαινόμενος σκοπός του McQueen (που καταφέρνει να σου μεταδώσει όλα αυτά τα πλούσια και αντιφατικά συναισθήματα των κρατουμένων και των βασανιστών τους) να θέσει ήρωα και κοινό σε πλήρη απομόνωση και στη μαρτυρική λογική ενός Γολγοθά, βρίσκει έστω και καθυστερημένα την ολοκλήρωση του. Ενώ το πάει πολύ καλά σε μερικά σημεία δεν εμβαθύνει σε αυτό που προσπαθεί να δείξει με τις εικόνες του. Στο τελευταίο μέρος δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από το μαρτυρικό, αυστηρά προσωπικό αγώνα, μακριά από οτιδήποτε το ετερόκλητο. Ό,τι καλύτερο έχει να μας προσφέρει το "Hunger" βρίσκεται κρυμμένο λίγο πριν το φινάλε, σαν ένα διδακτικό κινηματογραφικό παιχνίδι. Ο McQueen είναι αρκετά τολμηρός οπτικά και σοκάρει με μερικές εικόνες του, ωστόσο νιώθεις ότι κάτι λείπει από το όλο στόρι και το σενάριο χρειαζόταν λίγο μεγαλύτερη επεξεργασία. Μια ταινία με ελάχιστους διαλόγους, χωρίς μουσικό σάουντρακ, παρατεταμένες σκηνές-εικόνες και ένα σύγχρονο σινεμά-βεριτέ. Περισσότερο σινεμά-σοκ και σκηνοθετικής επιδεξιότητας, παρά σινεμά καταγγελίας, αφού τα γεγονότα διαδραματίζονται σε περασμένες εποχές και αφορούν ελάχιστα το σήμερα. Έστω και έτσι βέβαια η ταινία είναι αξιοπρεπέστατη και παρακολουθείται με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά δεν παύει να είναι μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για κάτι ακόμα καλύτερο και η ταινία να ανέβει ένα παραπάνω επίπεδο. 6.5/10!!

Μονο ψυχανωμαλοι και διανοητικα αρρωστοι θα εκαναν την κωλοδουλεια (ουτε καν,σκετη ντροπη ειναι) του δεσμοφυλακα και γενικοτερα του αστυνομικου...Μη ξεγελιεστε δεν υπαρχουν καλοι σ αυτο το επαγγελμα.Ολοι αργα ή γρηγορα διεφθειρονται ή τρελένονται λόγω ενοχης.