F1 The Movie (2025)

Καταπληκτική σκηνοθεσία , αμείωτο ενδιαφέρον και αδρεναλίνη στα ύψη ,εξαιρετικό καστ ένας Bratt και ένας Javier που μαζί και με όλο το καστ ηθοποιών έδωσαν την απογείωση, μαζί με μηνύματα που ο καθένας παίρνει μαζί του στο τέλος της ταινίας!!! Όλοι που ήμασταν στην αίθουσα (την είδα πρώτη φορά σε IMAX αίθουσα στην Αθήνα και έπαθα πλάκα) έφυγαν όταν έπεσαν οι τίτλοι και διάβαζαν ποιοι συντέλεσαν αυτό λέει πολλά ! Να τη δείτε την ταινία !!

Η «F1: The Movie» είναι ένα καταιγιστικό οπτικοακουστικό υπερθέαμα που στήνεται με δεξιοτεχνία πάνω στην αδρεναλίνη, τη δύναμη και τον παλμό της Formula 1. Οι αγώνες δεν είναι απλώς εντυπωσιακοί· μοιάζουν με χορογραφίες υψηλής έντασης, με τη φωτογραφία του Κλαούντιο Μιράντα και το μοντάζ του Στίβεν Μιριόνε να μετατρέπουν κάθε στροφή, κάθε προσπέραση, κάθε στιγμή πίεσης σε κινηματογραφικό highlight. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς το άθλημα για να νιώσει την έκρηξη της ταχύτητας, αφού η ταινία σε βάζει κυριολεκτικά στη θέση του οδηγού, ανεβάζοντας παλμούς χωρίς ανάσα. Η χρήση πρωτοποριακών IMAX καμερών μέσα στα μονοθέσια φέρνει τον θεατή τόσο κοντά στην άσφαλτο που σχεδόν μπορεί να την μυρίσει, ενώ η συμπυκνωμένη δράση εκμηδενίζει κάθε πιθανότητα πλήξης, διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο σε μια εμπειρία υψηλών οκτανίων. Η μουσική του Hans Zimmer δεν λειτουργεί απλώς ως συνοδεία· φορτίζει κάθε εικόνα, βυθίζει τον θεατή στην ένταση των κραδασμών και, μαζί με τα visuals, δημιουργεί μια αποθέωση της ταχύτητας. Στον πυρήνα της, η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στο θέαμα και την ψυχολογία των χαρακτήρων. Ο Brad Pitt, ως Sonny, αποδίδει με τον κλασικό του τρόπο τον cool, στωικό βετεράνο που δεν έχει τίποτα να αποδείξει, αλλά συνεχίζει να το κάνει στον εαυτό του, ενώ ο Damson Idris ενσαρκώνει τον πιο ατομιστή και εκρηκτικό αντίπαλο-σύμμαχο. Ο Javier Bardem φέρνει χιούμορ και δυναμική, ενώ η Kerry Condon γεμίζει με ισορροπία τα κενά του σεναρίου, δίνοντας ανθρώπινη διάσταση στην ομάδα. Η χημεία τους, αν και στηρίζεται σε γνώριμα μοτίβα τύπου «μέντορας και μαθητευόμενος», λειτουργεί απολαυστικά, με τον Pitt και τον Bardem να σχηματίζουν ένα δίδυμο που ξεχειλίζει γοητεία.

Η ταινία διαθέτει εντυπωσιακή κλιμάκωση στους αγώνες, μεταφέροντας την αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι στο cockpit, ενώ οι πραγματικές συμμετοχές γνωστών οδηγών της Formula 1 ενισχύουν την αληθοφάνεια. Παράλληλα, προσφέρει μια γοητευτική ματιά στην τεράστια κινητοποίηση που απαιτείται για τη διοργάνωση κάθε Grand Prix, δίνοντας κατατοπιστική εικόνα ακόμη και σε όσους δεν παρακολουθούν το άθλημα. Ωστόσο, η αφήγηση μένει σε ασφαλή μονοπάτια· η πλοκή είναι σχηματική, οι δραματουργικές κορυφώσεις προβλέψιμες και το φινάλε, αν και θεαματικό, παραμένει βολικό. Υπάρχει χαλαρότητα σε ζητήματα ρεαλισμού και κανονισμών, ενώ κάποιες εξηγήσεις βαραίνουν το ρυθμό. Το ρομάντζο μοιάζει περιττό, το συναισθηματικό βάρος δεν απογειώνεται ποτέ πλήρως και η διάρκεια των 156 λεπτών φαίνεται υπερβολική. Παρά τις αδυναμίες, η ταινία παραμένει τεχνικά άψογη: γυρίστηκε σε πραγματικά Grand Prix, αποφεύγει τις εξόφθαλμες ψηφιακές παρεμβάσεις και συνδυάζει σασπένς, δράση και δράμα σε έναν ρυθμό που δεν αφήνει περιθώρια για πλήξη. Εντυπωσιακά πλάνα, ρομποτικές μετατοπίσεις της κάμερας και ένα soundtrack που γεμίζει την αίθουσα δημιουργούν μια εμπειρία που κόβει την ανάσα. Το αποτέλεσμα είναι μια μεγάλη, γρήγορη, εντυπωσιακή παραγωγή που πατάει σε γνώριμες στροφές, αλλά τις αποδίδει με ορμή, χάρη και πειστικότητα. Μπορεί να μην φτάνει ποτέ σε βάθη ουσιαστικής αφηγηματικής πρωτοτυπίας, όμως ως κινηματογραφικό θέαμα προσφέρει ακριβώς αυτό που υπόσχεται: μια απολαυστική περιπέτεια, γεμάτη ένταση, σπίθες, λάμψη και τον Brad Pitt να πατάει γκάζι σε κάθε σκηνή, αποδεικνύοντας πως το σινεμά, όταν θέλει, μπορεί να γίνει η απόλυτη πίστα για την αδρεναλίνη. 8/10!!!

Οσοι παρακολοθουν F1 θα απογοητευτουν, τιποτα απο αυτα που δειχνει δε θα μπορουσε να γινει στην αληθινη f1 λογω κανονισμων και ποινων. Για οσους δεν εχουν παρακολοθησει ποτε f1 θα βρουν την ταινια μια χαρα αν και εγω τη θεωρω δυσφημιση για την αληθινη f1.

Αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία για φανς της Φόρμουλα 1 όπως εμένα, μεγάλη πρόσθηκη η συμμετοχή του Χάμιλτον ως παραγωγού στην ταινία αυτή, καθώς είμαι σίγουρος ότι θα προσέφερε γνώσεις για κανονισμούς και παραθυράκια που απλά δεν θα γνώριζε άλλος. Επίσης βοήθησε στο να είναι ρεαλιστική η παραγωγή. Πολύ καλό ταλεντό ο Ιντρις, σίγουρα έχει ξεχωριστή αύρα και παρόλο που έχει απέναντί του τον Πιτ καταφέρνει να είναι αξιοπρεπής. Ο Μπαρντέμ δεν έχει κάτι που να ξεχωρίζει σαν ρόλος, αλλά η παρουσία του και μόνο είναι αρκετή για να σε μαγνητίσει. Δεν θα δεις κανέναν αγώνα της Φ1 σαν τους αγώνες του Σόνι Χάις, ο τύπος κάθε φορά οδηγάει στο όριο και αρκετές φορές το ξεπερνάει.   Μου άρεσε 7/10

Κυρίως για τους λάτρεις της F1. 

[ 3,6/5 ].

Η ταίνια είναι αγώνας βαρεμάρας και κοινοτοπίας από τη μία ώρα και μετά. Τόσο μονότονο και άγευστο, όσο και πρωταγωνστής της. Ενα άχρωμο αντίγραφο της υπέροχης πραγματικά ταινίας Driven του 2001 με τον Σταλόνε. Δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να έχει διάρκεια όσο μια φόρμουλα 1. Ο μόνος τρόπος να κερδίσεις αυτόν τον αγώνα πλήξης είναι το skip και το FF>>

Αν και η ταινία μπορεί να γίνει λίγο κουραστική στην εκτεταμένη διάρκειά της και η φόρμουλα οδηγεί σε έναν κάπως αδύναμο εξωτερικό ανταγωνιστή, η εσωτερική σύγκρουση των χαρακτήρων και η συνολική αίσθηση χαράς και αφοσίωσης από το cast και το συνεργείο μετατρέπουν το "F1" σε μια πραγματική νίκη για τους λάτρεις των αθλητικών ταινιών.

Η Ταινία ,αναμφισβητητα μια μεγάλη θεαματική ,χορταστική παραγωγή, πετυχε στους δυσκολους σκηνοθετικούς στοχους του εμπορικού Χόλλυγουντ. Δηλαδη να κρατησει τον θεατή γιά 160 λεπτα σε αγωνία, δίνοντας ταυτόχρονα στον ανιδεεο με το θεμα, την απαραίτητη πληροφορία , να εμπλέξει λιγάκι ειδύλιο(υπολογιζωντας και το μισο κοινό που ειναι οι γυναίκες, εξαλλου ταινία με Μπραντ Πητ χωρις ρομάντσο δεν γινεται) και να κατακτηθεί η πρωτη θέση ,ξεκινώντας απο το τελος, (το απολύτως απαραιτητο στοιχείο για την νοοτροπία της χωρας παραγωγής: ο πρωτος περνει τα λαφυρα ο δευτερος θα ξεχαστεί ). Η υπογραφή και η επιδεξιότητα του Τζερυ Μπρουχαΐμερ σε όλο της το μεγαλείο. Παραμένει βεβαια στα πλαισια του επιδερμικού επιφανειακού και απροβλημάτιστου χωρίς να μπαινει καθόλου σε χωράφια που θα βάλουν σε αυτογνωσιακές σκεψεις τους αμερικανόπαιδες του Ποπ Κορν. Προσπαθει δε με την περσόνα που υποδυεεται ο Πητ να δωσει και μια νότα ταπεινότητας μιά γεύση για το τι ειναι αξιο να κατακτηθεί στο προσωπικο ταξείδι (αφου ομως εχουμε κεδισει το παγκόσμιο πρωτάθλημα). Κοντολογής ο ηρωας που προβάλλει ο Τζερυ και το σενάριο για να εχει μια αισθηση πνευματικότητας η καθαρα αυτη ταινία δρασης ειναι ο Λούκυ-Λουκ : ειμαι ενας φτωχος και μονος καβαλάρης, αλλά δεν διαπρέπει σε αυτό, αλλα για το σφιχτοδεμένο διασκεδαστικο με σασπένς θεαμα.

Σε όσους αρέσει η formula 1 θα  τους αρέσει πολύ .Καλογυρισμένη με ωραία πλάνα αγώνων

Σε όσους όχι χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον .