Civic Duty (2006)

Ένα ψυχολογικό θρίλερ που αναμετριέται με τον φόβο, την παρανοϊκή καχυποψία και τις συνέπειες του υπερβάλλοντος ζήλου, τοποθετημένο μέσα σε ένα έντονα μετα-τρομοκρατικό περιβάλλον. Η ταινία επιχειρεί να εξερευνήσει τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στον πατριωτισμό και την εμμονή, αποτυπώνοντας την ψυχική αποσταθεροποίηση ενός σύγχρονου ανθρώπου παγιδευμένου στον φόβο και στη δυσπιστία. Ένα από τα πλέον αξιόλογα στοιχεία της ταινίας είναι η επιδέξια ερμηνεία του Πίτερ Κράουζε, ο οποίος φέρνει στην επιφάνεια την εσωτερική ένταση του χαρακτήρα του με φυσικότητα, ένταση και μέτρο. Η υποκριτική του είναι εστιασμένη, χωρίς περιττές υπερβολές, προσδίδοντας βάθος και αυθεντικότητα στον ψυχισμό ενός ανθρώπου που σταδιακά απομακρύνεται από την πραγματικότητα. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Τζεφ Ρένφρο σε κρατά σε μια συνεχή συναισθηματική ένταση, με μια αίσθηση εγκλεισμού και ασφυξίας που εντείνεται μέσω της στιλιζαρισμένης κινηματογράφησης και της στρατηγικά «ψυχρής» φωτογραφίας. Η αφήγηση αναπτύσσεται με σφιχτό ρυθμό και η χρήση του χώρου –ιδίως του περιορισμένου αστικού περιβάλλοντος– ενισχύει την αίσθηση παρακολούθησης και ελέγχου. Στα θετικά καταγράφεται και η ικανότητα της ταινίας να θέτει επίκαιρα ηθικά και πολιτικά ερωτήματα χωρίς να καταφεύγει σε απλουστεύσεις ή ηθικολογίες. Το Civic Duty προκαλεί προβληματισμό, φέρνοντάς μας αντιμέτωπο με τις ίδιες του τις προκαταλήψεις.

Ωστόσο, παρά τις φιλοδοξίες της, η ταινία δεν αποφεύγει στιγμές διδακτισμού, κυρίως μέσα από διαλόγους που μοιάζουν περισσότερο με ιδεολογικά μανιφέστα παρά με αυθεντική επικοινωνία μεταξύ χαρακτήρων. Αυτή η επιτήδευση αποδυναμώνει τη δραματουργική ροή και περιορίζει τη συναισθηματική εμπλοκή μας. Επιπλέον, η εξέλιξη της αφήγησης ενίοτε διολισθαίνει σε δραματικές υπερβολές που φλερτάρουν με το αναληθοφανές. Ορισμένες πλοκές μοιάζουν να εξυπηρετούν περισσότερο την ιδεολογική θέση της ταινίας παρά την εσωτερική λογική των χαρακτήρων. Η απουσία ισορροπίας ανάμεσα στην ψυχολογική εμβάθυνση και την αφηγηματική συνοχή, καθιστά ορισμένες κορυφώσεις προβλέψιμες ή και αμήχανες. Τέλος, αν και η ταινία επιχειρεί να υψώσει έναν καθρέφτη απέναντι στην κοινωνία του φόβου και της δυσπιστίας, δεν φτάνει σε μια θεμελιωμένη σύνθεση ή κάθαρση. Αφήνει την εντύπωση ενός σκόπιμου αδιεξόδου, που αν και συμβαδίζει με την πραγματικότητα, στερείται δραματουργικής πληρότητας. Συμπερασματικά το Civic Duty είναι ένα φιλόδοξο, θαρραλέο ψυχολογικό θρίλερ με έντονο ιδεολογικό φορτίο και στιβαρές ερμηνείες, που όμως δεν καταφέρνει πάντοτε να υπηρετήσει τον εσωτερικό του ρυθμό με συνέπεια. Αποτελεί μια ενδιαφέρουσα, αν και ατελή, εξερεύνηση της ανθρώπινης ανασφάλειας σε καιρούς έντασης, με αρκετά να πει αλλά όχι πάντα με τον πιο πειστικό τρόπο. 6/10!!!