Hagen - Im Tal der Nibelungen (2024)

Με μια λέξη μπορείς να περιγράψεις την ταινία: ΧΑΟΤΙΚΗ!! Παρότι έχει ενδιαφέρον λόγω της απειλητικής ατμόσφαιρας και του ζοφερού κλίματος που δημιουργεί, καθώς και τα υπέροχα ζωντανά σκηνικά το σενάριο ναυαγεί από το πρώτο 20λεπτο μπερδεύοντας καταστάσεις και ιστορίες με περίεργες υποπλοκές και με ερωτήματα που γεννιούνται και δεν βρίσκουν ποτέ τις απαντήσεις τους. Η αδικαιολόγητα τεράστια διάρκειά της την καθιστά κουραστική και στα όρια της αφόρητης πλήξης. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς λογική συνοχή, ενώ η εξέλιξη της πλοκής είναι βεβιασμένη και συχνά συγκεχυμένη. Δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για εμβάθυνση στις σημαντικές συγκρούσεις και στις δραματικές αποφάσεις των χαρακτήρων. Οπτικά, η ταινία προσπαθεί να δημιουργήσει έναν επικό κόσμο, με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, ενώ η θεματολογία είναι φιλόδοξη με ιστορικό και μυθικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, η αφήγηση είναι αποσπασματική, με απότομες μεταβάσεις και ελλείψεις στην ανάπτυξη των χαρακτήρων. ​Οι διάλογοι χαρακτηρίζονται από μια αρχαϊκή, σχεδόν θεατρική υπερβολή. Δεν εξυπηρετούν τη φυσικότητα ή την πλοκή, αλλά συχνά λειτουργούν ως πομπώδεις ρητορικές ασκήσεις. Πολλοί χαρακτήρες μιλούν με μεταφορικό ή συμβολικό λόγο, ακόμα και σε σκηνές όπου η αμεσότητα θα ενίσχυε το δραματικό αποτέλεσμα.

Οι σκηνές δράσης, και κυρίως οι μάχες, στερούνται έντασης και κινηματογραφικού ρυθμού. Η σκηνοθεσία αποτυγχάνει να δώσει καθαρή γεωμετρία και στρατηγική στις μάχες, με αποτέλεσμα η δράση να φαίνεται χαοτική και μη πειστική. Για παράδειγμα η μάχη στον Ρήνο παρουσιάζεται περισσότερο σαν χορογραφημένη πρόβα παρά ως πραγματική, θανάσιμη σύγκρουση. Ο Gijs Naber (Χάγκεν) δίνει μια αρκετά στιβαρή ερμηνεία, αλλά πολλοί δευτερεύοντες ρόλοι –όπως η Κριμχίλντ και ο Σίγκφριντ– δεν κατορθώνουν να δώσουν πειστικές ή συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες. Ο Jannis Niewöhner, ειδικά, εμφανίζεται αναπάντεχα άτονος για τον θρυλικό ρόλο του ήρωα. Η χημεία μεταξύ Σίγκφριντ και Κριμχίλντ δεν αναπτύσσεται ποτέ επαρκώς, καθιστώντας τη σχέση τους μη πειστική. Η ταινία προσπαθεί εμφανώς να μιμηθεί την επική, σκοτεινή αισθητική σειρών όπως το "Game of Thrones", χωρίς όμως το σεναριακό υπόβαθρο, την πολιτική πολυπλοκότητα ή τον συναισθηματικό αντίκτυπο. Το αποτέλεσμα είναι μια επιφανειακή αναπαραγωγή σκοτεινών μοτίβων χωρίς ουσία. Συνολικά, αποτελεί μια φιλόδοξη προσπάθεια ανανέωσης ενός κλασικού μύθου, αλλά οι αδυναμίες στην αφήγηση και την ανάπτυξη των χαρακτήρων περιορίζουν την επίδρασή της. Αν και η πρόθεση για έναν δραματικό, ενήλικο επαναπροσδιορισμό του μύθου είναι φιλόδοξη, το τελικό αποτέλεσμα αποδεικνύεται ασταθές, ανολοκλήρωτο και σε πολλά σημεία απογοητευτικό. 5/10!!

Τα τελικά 20 λεπτά μου άφησαν  τις καλύτερες εντυπωσεις. Προκειται βεβαια για το γνωστό έπος των Βορείων Γερμανικών Λαων αγνωστου Συγραφεα το  1200μχ. Πολύ σκοτεινό σε φως εργο με αρχαΐζουσα γλωσσα για να ειναι κοντα στην παράδοση, που παρουσιάζει μια οπτική-εκδοχή του έπους. Βαρυ εργο με επιβλητική μουσικη και φυσικά σκηνικά , για καποιον που ενδιαφέρεται για το θεμα. Προσωπικά μου άρεσε και επανέλαβα καποιες σκηνές, αλλα δεν ειναι  εύπεπτο.