It Ends with Us / Τελειώνει με Εμάς (2024)

Πολυδιαφημισμένη τις τελευταίες ημέρες εξαιτίαςτης διένεξης των δύο πρωταγωνιστών.

Προσπάθεια ιλουστρασιόν για την ανάδειξη της ενδοοικογενειακής βίας.

(3,5/5).

Μου άρεσε πολύ η ταινία. Εκτός απο το σημαντικό θέμα που θίγει, την ενδοοικογενειακή βία, την βρήκα πολύ αισθησιακή, ρομαντική και αισιοδοξη.

Πολύ καλές ερμηνείες.

Έτσι κι αλλιώς οι γυναίκες είναι πιο δυνατά πλάσματα από εμάς τους άντρες, απλά μερικές αναγκάζονται να γίνουν δυνατές γιατί βρέθηκε στη ζωή τους κάποιος Ράιλ (είτε ως γονέας, είτε ως σύντροφος, είτε και τα δύο). Οπότε, σ'έναν κόσμο γεμάτο Ράιλ, να είστε Άτλας.

πολυ συγκινητικη ταινια...θιγει ενα πολυ ευαισθητο θεμα,την εμφυλη βια...

Δεν είναι για όσκαρ, έχει πολλά σαχλά σημεία, αλλά την είδα ευχάριστα. Καλή σε γενικές γραμμές.

Πάρα πολύ μεγάλη δραμεντί χωρίς λόγο, ένα μελωμένο ρομάντζο που παρότι πραγματεύεται σημαντικά θέματα, η υπερβολικά γυαλισμένη παρουσίαση και η ασυνεπής υποκριτική δεν του επιτρέπουν να έχει το συναισθηματικό βάθος που φιλοδοξεί, με αποτέλεσμα να είναι οπτικά ευχάριστη, αλλά αφηγηματικά ελαττωματική. Από την αρχή, η ταινία προσπαθεί να σε παρασύρει στον συναισθηματικά έντονο κόσμο της. Ωστόσο, κάτω από την γυαλιστερή της επιφάνεια, η ιστορία δυσκολεύεται να ισορροπήσει αποτελεσματικά τα ρομαντικά της στοιχεία με τα σοβαρά θέματα που επιδιώκει να θίξει. Υποτίθεται ότι θέλει να μιλήσει για τη βία κατά των γυναικών. Γιατί, όμως, πρέπει να μας βασανίσει με δύο ώρες φτηνού και άχαρου ρομάντζου πριν; Πολλά κλισέ, επιτηδευμένες-ωραιοποιημένες καταστάσεις και προχειρότητες, ενώ τα σημαντικά θέματα αγγίζονται διεκπεραιωτικά, επιφανειακά και περιφερειακά, χωρίς να ταυτίζεται κάποιο πραγματικό θύμα ενδοοικογενειακής βίας, μη περνώντας με έντονο τρόπο τα μηνύματα που θέλει να εκπέμψει. Η ταινία βιάζεται να φτάσει στο φινάλε της για να δώσει το τελικό της ηθικό δίδαγμα. Επιθετικές συμπεριφορές, ψυχολογικές πιέσεις και αναπτυγμένα-κατεστραμμένα υπερεγώ παρουσιάζονται σαν διαφήμιση για γραμμή βοήθειας, χωρίς να φτάνουν στην μεγάλη ουσία.

Η ρηχότητα του προβληματισμού της ταινίας, οι μονοδιάστατοι χαρακτήρες της (με εξαίρεση την πρωταγωνίστρια), η προβλέψιμη και τραβηγμένη από τα μαλλιά πλοκή, οι πελώριες σεναριακές τρύπες, η επιφανειακή ατζέντα και οι ανόητοι συμβολισμοί καταστρέφουν το συγκεκριμένο στόρι. Οι ερμηνείες στην ταινία είναι άνισες. Η Blake Lively, δίνει μια καλή ερμηνεία, αλλά η απεικόνιση μιας γυναίκας που βρίσκεται σε μια καταχρηστική σχέση στερείται ανά στιγμές του απαραίτητου συναισθηματικού βάθους. Ενώ το υποστηρικτικό καστ, συμπεριλαμβανομένου του σκηνοθέτη Justin Baldoni, προσφέρει καλές ερμηνείες -ιδιαίτερα στις πιο δραματικές στιγμές της ταινίας-, οι τραβηγμένοι και αμήχανοι διάλογοι συχνά υπονομεύουν τις προσπάθειες των ηθοποιών. Είναι μια ταινία που συνεχίζει την παράδοση η οποία θέλει τα φιλμ που βασίζονται σε διάσημα μυθιστορήματα και best-seller βιβλία να είναι στην καλύτερη περίπτωση μέτρια επιχειρώντας να διερευνήσει το δύσκολο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά η προσέγγισή του είναι προβληματική. Η ταινία περιστασιακά ρομαντικοποιεί την κακοποιητική σχέση που βρίσκεται στο επίκεντρό της και, ενώ τονίζει την πολυπλοκότητα των σχέσεων κακοποίησης, μερικές φορές παρασύρεται περισσότερο σε μελοδραματικό ρομάντζο παρά σε σοβαρό δράμα. 5/10!!