Dogman (2023)

Απίστευτα ιδιαίτερη, ψαγμένη και ποιητικά, λυρικά όσο και σουρεαλιστικά δοσμένη, συνδυάζοντας πολλά πράγματα μαζί, πολλές καταστάσεις, πολλές πτυχές της ζωής, πολλά είδη ταυτόχρονα (από ένα κοινωνικό δράμα για την κακοποίηση, μέχρι μια καταιγιστική ταινία δράσης και από ένα γκανγκστερικό φιλμ, μέχρι μια queer αλληγορία ή μια ταινία ψυχολογικού τρόμου), πολλές διαφορετικές ψυχολογικές, κοινωνικές, ιδεολογικές και άλλες παραμέτρους. Το έργο αλλάζει διαρκώς διάθεση ανάμεσα στα προαναφερθέντα, πετυχαίνοντας μεν να χτίσει ατμόσφαιρα για όλα, μην καταλήγοντας ωστόσο ποτέ σε κανένα κι αυτό είναι το μαγικό της υπόθεσης ότι βάζει στον μπλέντερ λίγο απ' όλα και τα ανακατεύει θαυμάσια συνδυάζοντάς τα υπέροχα. Προσπαθεί να εξερευνήσει τα τραύματα που αφήνει σε έναν έφηβο η κακοποίηση, να υμνήσει την αγάπη (για τον εαυτό του και τα ζώα, τα μοναδικά εκείνα πλάσματα που σου την προσφέρουν απλόχερα και σε καμία περίπτωση δεν τα αξίζουμε), το διαφορετικό και την μοναξιά. Κάπου μεταξύ Joker και White God, το έργο δεν ασχολείται με τον υπαινιγμό, είναι τα πάντα in your face, με κάποιες στιγμές να είναι ένα παραληρηματικό μελόδραμα και κάποιες άλλες μια συγκινητική κάθαρση. Έτσι, ο Douglas τής αφηγείται τη ζωή του, μια ζωή τόσο αλλοπρόσαλλη και τραγική που ο Besson αποδίδει με μεγάλο ρεαλισμό στη σκηνοθετική τεχνική του κάνοντάς την να πατάει ακλόνητα στην πραγματικότητα αξιοποιώντας το μέσο του αναξιόπιστου αφηγητή για να την κάνει πιστευτή, μετατρέποντας τις υπερβολές και τα αφύσικα στοιχεία σε μια μαγευτική παραμυθένια αφήγηση.

Έξυπνα φιλοσοφημένο, ευρηματικά εκτελεσμένο, με πολλαπλά και βαθιά μηνύματα-νοήματα, με μία συγκλονιστική ερμηνεία από τον Caleb Landry Jones. Δίνει μια λαμπρή, εσωτερική και συγκινητική παράλληλα ερμηνεία ενός περίπλοκου και προβληματικού χαρακτήρα, ο οποίος είναι ταυτόχρονα συμπαθής και απρόβλεπτος. Επιδεικνύει το ταλέντο και την ευελιξία του ως ηθοποιός, μεταβαίνοντας αβίαστα από την κωμωδία στο δράμα και τη δράση. Τραγουδά και χορεύει με δεξιοτεχνία και συναίσθημα. Η ταινία συνδυάζει διαφορετικά είδη, από κωμωδία μέχρι δράση και φαντασία. Αποτίνει επίσης φόρο τιμής στην Edith Piaf, τη Γαλλίδα τραγουδίστρια, τα τραγούδια της οποίας αποτελούν το μουσικό υπόβαθρο και την πηγή μερικών εκ των πιο εντυπωσιακών σκηνών της ταινίας. Είναι οπτικά εκπληκτική, με ζωντανά κοστούμια, περίπλοκα σκηνικά και αξιοσημείωτα ειδικά εφέ. Έχει επίσης μερικά από τα πιο αξιολάτρευτα σκυλιά που έχουμε δει ποτέ στην οθόνη. Το Dogman είναι μια ταινία που αξίζει για τη δημιουργικότητά της, το ύφος της και τον πρωταγωνιστή της. Προσφέρει μια μοναδική προοπτική, παραμένοντας πιστή στην οπτική γωνία του πρωταγωνιστή της, ακόμα κι αν αυτή δεν είναι πάντα αξιόπιστη, ενώ τέλος διατηρεί μια γοητευτική ισορροπία ανάμεσα στην επιτήδευση και την αυθεντικότητα. Είναι μια υπερβολικά περίπλοκη σύμπραξη ακραία διαφορετικών ατμοσφαιρών, που από τη μία ο Besson επιτυγχάνει με εικόνες απερίγραπτης ομορφιάς και από την άλλη ο Landry Jones αποδίδει με ανεπιτήδευτα ειλικρινές ερμηνευτικό βάθος το πορτρέτο ενός τρυφερού και συνάμα απειλητικού χαρακτήρα που επιβιώνει χάρη στα ασυνήθιστα ταλέντα του. Εξαιρετική στο σύνολό της, με καθήλωσε η τρομερή σκηνοθετική απόδοση και επιτέλους βλέπουμε κάτι διαφορετικό και ανατρεπτικό που ξεφεύγει από τα στάνταρ σενάρια που έχουν χιλιοπαιχτεί και χιλιοαναλυθεί κατά καιρούς και έχουν καταντήσει αηδία. 9/10!!

Υπέροχη ταινία!!!

Πολύ ωραία ταινία!, εξαιρετικός ο Caleb Landry Jones. Η ταινία θυμίζει σε πολλά σημεία(σεναριακά αλλά και σκηνοθετικά) τον Joker(2019). Περνάει πολλά μηνύματα και στα πολύ θετικά της ταινίας η σχέση του πρωταγωνιστή με τους μικρούς τετράποδους φίλους του.

Δεν είναι ταινία για τα σκυλιά! Είναι ταινία για τους ανθρώπους με συγκριτικό "εργαλείο" τα σκυλιά!! Μέσα από την αγνή συμπεριφορά και όσα τυχόν ένστικτα/συναισθήματα έχουν τα σκυλιά, ο Λούκ Μπεσόν θέλει να καταδείξει την αντίθετη Φύση του ανθρώπου, όσο αγνά υποτίθεται είναι τα ζώα, άλλο τόσο κακοί, πονηροί και ύπουλοι είναι οι άνθρωποι. Μέσα από τα σκυλιά, ο πρωταγωνιστής αναδεικνύει όλα τα ελαττώματα του ανθρώπου τον οποίον θεωρεί το χειρότερο ζώο του πλανήτη. Η ταινία συνεχώς φιλοσοφεί την ζωή και την Κοινωνία, επίτηδες έχουμε τον τυπικό διάλογο του "τρελού" με μια ψυχίατρο, ο "τρελός" ως ΑμΕΑ διαχωρίζει συνεχώς τους ανθρώπους φυσικά, σωματικά, πνευματικά, σεξουαλικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά κλπ. Κατάντησε ΛΟΑΤΚΙ επειδή ήταν ΑμΕΑ και κανείς σωματικά φυσιολογικός άνθρωπος δεν τον δεχόταν στην παρέα του. Κατάντησε να έχει φίλους τα σκυλιά αφού κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν τον έκανε φίλο του! Έτσι ως ΑμΕΑ και άρα πιο αδύναμος με λιγότερα δικαιώματα και υποδεέστερος πολίτης τρίτης κατηγορίας, κάνει παρέα με σκυλιά, φτωχούς, ΑμΕΑ, ΛΟΑΤΚΙ και γενικά με όσους είναι τελευταία τρύπα του ζουρνά!!
Πάρα πολύ καλή η ερμηνεία του πρωταγωνιστή που μονολογεί την ταινία, πολύ καλή μουσική υπόκρουση, γενικά είναι μια ποιοτική ταινία που θέτει φιλοσοφικά ερωτήματα για τα περισσότερα θέματα της ζωής και κυρίως για το τί εστί δίκαιο, νόμιμο και ηθικό... 8/10!!!