Μονόλιθος / Monolith (2022)

Πιο χαζό, πεζό και άκυρο θέμα δεν θα μπορούσαν να βρουν για να χτίσουν μία μυστηριώδης υπόθεση (ο Θεός να την κάνει). Όλα τα γεγονότα διαδραματίζονται μέσα σε ένα σπίτι, αφού δεν βγαίνει ποτέ απ' αυτό, δεν βλέπουμε ποτέ αλλού σκηνή σε κάποιο άλλο μέρος, με μία μόνο πρωταγωνίστρια που βλέπουμε συνέχεια σαν να είναι μονόπλανο, όλους τους άλλους ηθοποιούς μόνο τις φωνές τους ακούμε και ποτέ δεν τους βλέπουμε πράγμα πολύ ανούσιο, απρόσωπο και ακατανόητο, γιατί δεν υπάρχει μία φυσική αλληλεπίδραση. Είναι μπερδεμένη, στατική, μονότονη και κουραστική. 1,5 ώρα γυροφέρνει ένα θέμα με ένα τούβλο, που ποτέ δεν αναπτύσσεται επαρκώς και προσπαθούν να το μετατρέψουν ανεπιτυχώς οι ιθύνοντες σε θρίλερ αγωνίας με ψυχολογικές προεκτάσεις μπας και τονώσουν το προβληματικό τους πόνημα, αλλά αυτό δεν γίνεται με την φθηνιάρικη και low budget παραγωγή τους, που προσπαθούν να φτιάξουν κλίμα και να δημιουργήσουν ένα ψεύτικο και θεωρητικό ενδιαφέρον μέσα στους 4 τοίχους. Ανάθεμα κι αν κατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής, τι ήθελε να βγάλει σαν νόημα, από μία πιασάρικη αρχή, μετατρέπεται σε μία αψυχολόγητη μεταφυσική φανφάρα, οι εξηγήσεις είναι απειροελάχιστες για να μην πω μηδαμινές, δεν βγάζεις άκρη που θέλει να καταλήξει, βαρέθηκα να βλέπω συνέχεια το ίδιο πρόσωπο να προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει κάτι που στην ουσία δεν υπάρχει, καθώς φαίνεται πώς ποτέ δεν σκέφτηκε ο σεναριογράφος την λύση του γρίφου, ενώ το τέλος είναι τελείως κουφό, σε αφήνει μετέωρο να αναρωτιέσαι τι έχει συμβεί, με πολλά αναπάντητα ερωτήματα και απορίες. Γενικά η ταινία βρίθει προχειρότητας, κενών, ασαφειών και στέρεας αφηγηματικής και σκηνοθετικής δομής, ενώ έχει μία ευρηματική ιδέα, την ισοπεδώνουν από την ανεπάρκεια ώριμης, καλοστημένης εκτέλεσης και ανάπτυξης των γεγονότων. 3/10!!

Αφανταστα κουραστικη με το ζορι προσπαθουσα να αντεξω και στο τελος να καταλαβω το παραξενο σεναριο

Στατικό εντελλώς και ανεικονικό.Μονο διηγηση .Μεχρι το 35 με πηρε ο υπνος δυο φορές. Ηταν και μονότονη η ομιλία της πρωταγωνίστριας σαν παραμυθάκι το ακουγα. Απο δραση βεβαια μηδεν. Σκηνοθετικό τρικάκι για να δημιουργειται μια εικόνα στην φαντασία απο την διηγηση. Ξετυλιγεται σιγα σιγα το μυστηριο και κτιζεται το σενάριο αλλα με τον τροπο που περιγράφω.Και κάποιες απο τις φωνές δεν ειναι πειστικές Αξιζει τον κόπο το εργο?Εγω δεν το ευχαριστηθηκα. Ταλαιπωρηθηκα απο τον τροπο γυρισματος. Οριακη η θεαση.Στην κριση σας......