Bob Marley: One Love (2024)

Μουσικό βιογραφικό δράμα με την έγκριση της οικογένειας του θρυλικού τραγουδιστή, καθώς η σύζυγος και τα παιδιά του βρίσκονται ανάμεσα στους παραγωγούς και έτσι για να πάρουν τα απαιτούμενα βιογραφικά (και μουσικά) δικαιώματα, υιοθετούν μια ευνοϊκά προκατειλημμένη, αγιογραφική προσέγγιση των γεγονότων της ζωής της μυθικής προσωπικότητας, λειαίνοντας τις μυτερές και ακανθώδεις γωνίες, αφήνοντας κρυφές τις περισσότερες πτυχές του, τη δύσκολη παιδική του ηλικία και τον δύσβατο δρόμο προς την κορυφή (όχι ότι αφήνει έξω από την ταινία κάποια γεγονότα, αποφεύγει, όμως, να δώσει τα βαθύτερα αίτια, όντας φειδωλό σε δραματικές συγκρούσεις). Τον ύμνο στη ζωή και το καλλιτεχνικό έργο ενός ειδώλου, που ενέπνευσε γενεές με το μήνυμα αγάπης και ενότητας που πρέσβευε, σκηνοθετεί ο Reinaldo Marcus Green. Η ταινία ψηλαφεί τον Marley στα μέσα των 70s, όταν πλέον είναι σταρ που επηρεάζει πολύ κόσμο, όχι μόνο μουσικά, αλλά και ιδεολογικά και με τον τρόπο ζωής του. Την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, την φυγή του στο Λονδίνο, το κορυφαίο άλμπουμ που έβγαλε εκεί (Εxodus), τα 13 παιδιά που έκανε με διάφορες συντρόφους, πολλές ιδιαιτερότητες που είχε σαν προσωπικότητα, η διάγνωσή του με καρκίνο, όλα αυτά παρουσιάζονται κάπως τακτοποιημένα, θίγονται επιδερμικά, χωρίς την ένταση που θα έπρεπε, χαλαρά και ανώδυνα, χωρίς να μαθαίνεις ουσιαστικά κάτι για τον άνθρωπο Marley, χωρίς στην ουσία ίχνος κλιμάκωσης, ενδιαφέροντος και αγωνίας.

Τα σποραδικά flashbacks τόσο μικρά σε ποσότητα, όσο φτωχά σε ουσία δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανά να ζωγραφίσουν ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο για το τιμώμενο πρόσωπο της βιογραφίας ή να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε βαθύτερα την ιδεολογία που υπηρετούσε ως μουσικός αλλά και ως άνθρωπος. Ακόμα όμως και αν παραβλέψουμε τις σημαντικές παραλείψεις της ιστορίας και επικεντρωθούμε στα κομμάτια που έχει επιλέξει να ενσωματώσει δεν μπορώ να πω ότι μένω ικανοποιημένος από την αφηγηματική προσέγγιση και την απόσταση που παίρνει από τα γεγονότα και τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, αποτυγχάνοντας να αναδείξει το μουσικό μεγαλείο του Marley, το μέγεθος της καινοτομίας που έφερε αλλά και τον λόγο που κατάφερε να μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων αποτελώντας ένα σύμβολο ειρήνης και αγάπης μέχρι και σήμερα. Μια από τις πιο επιφανειακές κι άνευρες προσθήκες του είδους, όπου τόσο η κοινωνική παρέμβαση του Marley, όσο και τα συζυγικά του προβλήματα προσεγγίζονται επιδερμικά και προσπερνιούνται εύκολα, καθώς προτάσσεται το ιδεαλιστικό μήνυμα της μουσικής του. Η ταινία προσπαθεί άναρχα να ισορροπήσει προσεκτικά και με κινηματογραφικούς όρους ανάμεσα στην πολιτική σκέψη και την μουσική ιδιοφυία της προσωπικότητας με την οποία καταπιάνεται. Και κυρίως, αυτό που κάνει είναι να τονίζει το πως ο Marley χρησιμοποίησε το ταλέντο του για να προωθήσει την αγάπη και την ειρήνη.

Ο Kingsley Ben-Adir χαρίζει μια άρτια αλλά επίσης υποτονική ερμηνεία ως Bob Marley. Όταν τραγουδά πάνω στη σκηνή, πραγματικά λάμπει νιώθοντας τον ρυθμό να τον διαπερνά και αφήνοντας τη γλώσσα του σώματος να μιλήσει. Η Lashana Lynch στον ρόλο της συζύγου του, Rita Marley είναι μια εξίσου αξιομνημόνευτη παρουσία, υποστηρικτική αλλά δυναμική όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, που δεν φοβάται να σταθεί απέναντι στον άντρα της, να βάλει τα όρια της και να τον φέρει αντιμέτωπο με τις συνέπειες των πράξεών του. Τόσο σε τρυφερές στιγμές αγάπης και αλληλοϋποστήριξης όσο και σε συνθήκες έντασης και εκνευρισμού, το ζευγάρι αποδίδει εξαιρετικά αποτελώντας δικαίως την κύρια ατραξιόν της ταινίας. Έτσι, είναι μια κινηματογραφική βιογραφία για ένα από τα εμβληματικότερα είδωλα της ρέγκε, με ατελείωτα τραγούδια και ελάχιστο δραματουργικό ψαχνό, που δυστυχώς αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναδείξει το μέγεθος της επανάστασης και της καινοτομίας που έφερε στη μουσική βιομηχανία. Τα αξέχαστα τραγούδια του (ακούγονται σχεδόν όλες οι επιτυχίες του), που πλημμυρίζουν την οθόνη, προσφέρουν περίπου δυο ώρες ευχαρίστησης - ειδικά για τους φανατικούς της ρέγκε και του μεγάλου τραγουδοποιού, που πέθανε πρόωρα, εκτοξεύοντας περαιτέρω τη φήμη του. Ελλιπές όσον αφορά το παρελθόν του Marley και τη ζωή (εμπλουτίζεται με μια δυο σκηνές έντασης, όπως αυτή του καβγά με τη σύζυγό του, απλώς για να τηρούνται τα προσχήματα) πριν την εκτόξευση του στην κορυφή και αποστασιοποιημένο τόσο από το κεντρικό της πρόσωπο όσο και από τα γεγονότα που αποτέλεσαν ορόσημα της ζωής και της καριέρας του, η ταινία είναι ένα πέρα για πέρα υποτονικό θέαμα που φαίνεται ότι δεν έχει πιάσει τον παλμό της ιστορίας του. Αβαθής βιογραφία ενός μεγάλου καλλιτέχνη του 20ου αιώνα που άξιζε καλύτερης κινηματογραφικής τύχης και μεταχείρισης. 5.5/10!!

Την παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον. Ειναι αρκετά ακριβής ιστορικά Καί προσπαθεί να ειναι και περιεκτική ως διηγηση. Αποφεύγει την κλασσικη παγιδα μιας βιογραφιας δλδ να γινει μια αγιογραφία, αλλα....

Αυτο το αλλα ειναι οτι σημαντικές προσωπικότητες δεν "χωρανε" σε δύο ώρες. Τωρα για την σημερινή νεολαια τουλαχιστον μουσικά εχει ξεθωριάσει. Τα γενικα μηνυματα ομως ειναι οικουμενικά άρα και διαρκή....Μπορει ποτέ να ξεφτισει η αγαπη ή ειρηνη ? οχι βεβαια.......5,5/10

Πολύ ωραία ταινία. Δεν ξέρω λεπτομέρειες από την ζωή την Bob, αλλά θεωρώ το μήνυμα πέρασε! Παραγωγάρα από θέμα ταινίας, πολύ ωραία σκηνοθεσία, τα μπρος πίσω στο χρόνο μου άρεσαν πολύ, αλλά  και η όλη αισθητική! Πάρα πολύ καλοί ηθοποιοί και ερμηνιίες! Αν και σπάνια το λέω για ταινίες (χαχαχα) θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερη! Περνάει ο χρόνος αέρασ! Δεδομένου ότι είναι ταινία και όχι ντοκυμαντερ ένα 4,5/5 από μένα και φλερτάρει με το από 5/5 :-) 

Μέτρια ταινία για μια μεγάλη μορφή της σύγχρονης παγκόσμιας μουσικής.

περα απο την μουσικη του παρακαταθηκη τρεφω και μεγαλο σεβασμο σε αυτον τον ανθρωπο.κριμα που γεννηθηκα μετα το θανατο του και δε προλαβα μια συναυλια του