Εραστές / Amants / Lovers (2020)

Ερωτικό δράμα με νουάρ πινελιες, απουσιάζουν οι καλές εκπλήξεις που θα διαφοροποιούσαν την πορεία αυτής της ταινίας ακολουθώντας έτσι την γνωστή πεπατημένη. Με εξωτικό αέρα από Μαυρίκιο που κάπως τρώγεται, ξεκίνημα στο Παρίσι πιο αδιάφορο και από ψιλόβροχο του Νοεμβρίου και τελική ωριαία κλιμάκωση στη Γενεύη, πιο βαρετή και από πενθήμερο συνέδριο κατασκευαστών επιτοίχιων ρολογιών με κούκο. Φλύαρη, άνευρη, δήθεν. Η ουσία της ταινίας αναλώνεται σε ανατροπές και ίντριγκες σαπουνόπερας που λαμβάνουν χώρο σε διαμερίσματα και εξωτικά τοπία. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ταινίας, συνειδητοποιείς πως το σενάριο διαθέτει λιγότερη φαντασία ακόμα και από τουρίστα που φωτογραφίζει το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη. Διότι, πόσα κλισέ και πόση αναμασημένη, στερεοτυπική αποτύπωση ενός σχεσιακού τριγώνου (που στην ουσία δίγωνο είναι από την αρχή) να αντέξει πλέον κανείς φιλμικά; Ωραίοι και οι παράνομοι έρωτες και οι φουρτουνιασμένες αγάπες, αλλά όταν το σενάριό σου πάσχει σε ροή από κάθε άποψης, τι να σου κάνει ο Νινέ και η Μάρτιν; Όλα πάνε τροχάδην, σε βαθμό να δυσκολεύεσαι να ταυτιστείς ή να αισθανθείς και την παραμικρή συμπάθεια για τον οποιονδήποτε.

Είναι σαν να βλέπεις μια ιστορία κάποιων άγνωστων που ούτε σ’ ενδιαφέρουν, ούτε και ενδιαφέρεσαι να τους μάθεις, απλά τους κοιτάς κι έπειτα από λίγο… έχεις ξεχάσει τα πάντα. Επίσης, οι ασάφειες και οι καταστάσεις που μοιάζουν ασύμβατες με τη νομική και κοινωνική πραγματικότητα αποδυναμώνουν την αφήγηση. Και παρότι κατανοώ πως πρόκειται για προϊόν μυθοπλασίας, θα περίμενα περισσότερη συνοχή και αληθοφάνεια στο ξετύλιγμα των σκηνών, σε μια ταινία που προσδίδει στον εαυτό της αστυνομικές φιλοδοξίες. Ο Πιερ Νινέ θλιμμένος ποζεράς, η Στέισι Μάρτιν φαμ φαταλ από τα Κιουρκα και ο Μπενουα Μαζιμελ με ύφος στα έχω δώσει όλα τι στον π...σο θες. Με λίγα λόγια, λιτό, χωρίς περιττές σκηνές ή επιπλέον εξηγήσεις, αφού η αθωότητα, η απώλεια, το χρήμα και η λαγνεία μπλέκονται με στυλ αλλά και με αχρείαστη βραδύτητα και στόμφο σε αυτή την άνιση ταινία. Έτσι, ο λεκτικός ερωτισμός καταλήγει σε εξυπνάδες και οι αλλεπάλληλες ανατροπές είναι πλήρως ασπόνδυλες. Κανείς στο τέλος δεν ενδιαφέρεται για το ερωτικό τρίγωνο Λίζας/Λέο/Σιμόν. Τέτοιοι εραστές, να μας λείπουν. Ανοσιούργημα ανοησίας. Έχω "φάει" τα αισθηματικά με το κουτάλι, πια, λίγη πρωτοτυπία δεν θα έβλαπτε! 3.5/10!!