Una femmina / Μια Γυναίκα: Ο Κώδικας της Σιωπής (2022)

Ένα άνισο και θεόκουφο δράμα μυστηρίου, με απίστευτα πληκτική ροή στα όρια του νευρικού κλονισμού, καθώς κινείται με ρυθμούς χελώνας και μία υπόθεση άστοχη, ανολοκλήρωτη, άψυχη, άτονη, αδύναμη, ανερμάτιστη, άχρωμη. Το στόρι είναι εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα, όπως καταγράφτηκαν στο βιβλίο του Lirio Abbate, μια συλλογή αληθινών ιστοριών για γυναίκες που τόλμησαν να εναντιωθούν στο οργανωμένο έγκλημα της Ντρανγκέτα, ο Costabile μιλά για την σχέση των γυναικών με την ιταλική μαφία, για την πατριαρχία και το κανονικοποιημένο έγκλημα αλλά και για όλα εκείνα τα στοιχεία μιας κοινωνίας, που ενώ την καταστρέφουν, παραμένουν με διάφορους τρόπους και μορφές στο επίκεντρο, διαφεντεύοντάς την. Τόσο σεναριακά όσο και τεχνικά, πολλά στοιχεία μένουν στο κενό ενώ πολλές επιλογές δεν βγάζουν ιδιαίτερο νόημα, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή έλλειψη συνοχής. Η πρωταγωνίστρια δε βλέπεται, απρόσωπη, ατάλαντη, δε κάνει για το επάγγελμα, ούτε απ' έξω δεν έπρεπε να περάσει, άσε που έχει και μία αγριόφατσα που σε σκιάζει, επίσης μου μοιάζει πάρα πολύ στο πρόσωπο με την Μισέλ Ροντρίγκες, βέβαια αυτή έχει πιο γλυκά χαρακτηριστικά. Οι υπόλοιποι του καστ τρώγονται. Η επιλογή της ταινίας να μιλήσει για την συσχέτιση των γυναικών με την μαφία παραμένει ενδιαφέρουσα, καθώς δεν την βλέπουμε αρκετά συχνά, αλλά το «σκοτεινό παραμύθι, ένα ταξίδι στο οποίο ο θεατής μπορεί να συνδεθεί με μια ασυνείδητη και αρχετυπική διάσταση» που θέλησε να δημιουργήσει ο Costabile μπλέκει ανεπιτυχώς με τις πιο ρεαλιστικές πλευρές και συνολικά κάτι, κάπως δεν λειτουργεί. 2.6/10 αυτή είναι η σωστή βαθμολογία αν αντιστρέψεις αυτή του IMDB!!!

Πολυ δυνατη ταινια  αυτο το βλεμα ολα τ λευτα... οσο μεγαλύτερος  πονος τοσο πιο πολυ η αναζητηση εκδίκησης  μεσα απο την οργη... το υφος ..θα ερθει η σειρα σου ρε μπιπ... σε ολη την διάρκεια... μπραβο φοβερη ερμηνεια

Η διαρκής εκφραση συναισθημάτων σε κοντινο μαλιστα πλάνο, με ρηχό σενάριο και σε συνθήκες ασφυξιας επιλογων, που ειναι δυσκολο να πιστέψεις οτι καθοριζουν τούς πολύ νέους ανθρωπους ,κάνανε το φίλμ μη ευχάριστο σε μενα....Και ναι μεν οι ερμηνειες ολων ηταν σχεδόν καλές και ατμοσφαιρικές αλλα δυσκολα πείθεσαι οτι τα νεα παιδιά δεν εχουν τουλάχιστον την δυνατότητα διαφυγης και το ξεκίνημα μιας αλλης ζωής, μακρια απο το αδιεξοδο της Ντραγκέτα. Δεν μπορει ο άλλος να ερχεται με τα ποδια απο το Αφγανιστάν και να τα καταφερνει και εσυ απο την Καλαβρία με ευρωπαΐκο διαβατηριο να πας σε 200 χωρες να βαλτωνεις σε συνθηκες μεσαίωνα....Το εργο δεν πειθει.......

Ντραγκέτα = 'Ndrangheta = ANdraghetia = Ανδραγαθία!
H Καλαβρέζικη Μαφία η οποία απαρτείται εξισορροπημένα από οικογένειες και σόγια χωρίς ιεραρχία, νομίζει πως κάνει "ανδραγαθίες".
H Ομερτά = Omerta = ο κώδικας της σιωπής, είναι ισχυρότερος ανάμεσα σε ένα σόϊ (δε νοείται ένας συγγενής να είναι ρουφιάνος) παρά σε μια κοινότυπη εγκληματική οργάνωση (Μαφία, Κόζα Νόστρα, Καμόρα κλπ) που αποτελείται από individuals!
Οι Σικελοί λένε:"Cu e surdu, orbu e taci, campa cent'anni 'mpaci" = "όποιος είναι κουφός, τυφλός και μουγγός, θα ζήσει 100 χρόνια!".
Αργή αλλά "σκληρή" ταινία που βασίζεται στο βιβλίο "Fimmine Ribelli"(="Γυναίκες Επαναστάτες") του αντιμαφιόζου δημοσιογράφου Lirio Abbate που επιμένει να ζεί στο Παλέρμο παρ'όλο που του έβαλε βόμβα στο αμάξι η τοπική Μαφία!!

Έτσι κι έτσι, βλέπεται χαλαρά, 6/10!!!

Κάποιοι μπορεί να τη βρούν βαρετή, αργή. Προσωπικά δεν το μετάνοιωσα που είδα την ταινία, μου άρεσε. Είναι ένα δράμα, ένα κοινωνικό φαινόμενο που έχουν βιώσει εκατοντάδες οικογένειες και που βιώνουν ακόμα και σήμερα. Σε μεταφέρει άμεσα στο περιβάλλον και στο καθεστώς κάτω από το οποίο ζούν αυτοί οι άνθρωποι, παγιδευμένοι στον φόβο τους. Μου θύμισε πολύ μία παλαιότερη ταινία ''Οι γυναίκες της μαφίας''.  Η Λίνα Σικιλιάνο, η πρωταγωνίστρια, υπέροχη στο ρόλο της μ' αυτό το έντονο μαύρο βλέμμα.