Η συνωμοσία του Καΐρου / Cairo Conspiracy / Walad Min Al Janna (2022)

Πρόκειται για ένα συγκαταβατικά μετέωρο έργο με απλοϊκές διδακτικές διδαχές, αταίριαστο και αδύναμο με μια νεονουάρ σκηνοθετική ματιά. Το δραματικό περιεχόμενο κινείται σε πολύ ρηχά νερά χωρίς να περιέχει κάποιο μυστήριο που θα παρασύρει το ενδιαφέρον. Παρουσιάζει απολύτως κυριολεκτικά την ύπαρξη μιας συνωμοσίας μέσα από τα μάτια ενός άβουλου πρωταγωνιστή, που μπλέκεται άθελά του στα παιχνίδια εξουσίας μεταξύ της πολιτικής και της θρησκευτικής ελίτ της Αιγύπτου, δηλαδή στην ουσία μας παρουσιάζει ένα ακόμα γρανάζι του κυνικού και αμοραλιστικού μηχανισμού τους. Αν ο σκοπός του Tarik Saleh ήταν να δηλώσει απλώς την ύπαρξη αυτής της αλληλεπίδρασης δυνάμεων, θα αρκούσε ένα θεματικό βίντεο δελτίου ειδήσεων και όχι δύο γεμάτες ώρες κινηματογραφικού χρόνου. Κατά τα άλλα είναι ένα ισχνό αστυνομικό θρίλερ χωρίς ιδιαίτερη αναπτυξιακή πορεία που σε παρασύρει στους δαιδάλους μιας λαβυρινθώδους ίντριγκας, την οποία όμως ξεδιαλύνει με αυθαίρετα βολικό και εύκολο τρόπο, με απουσία ύφους και με μια μονοτονία περιεχομένου ουδέτερου και άγευστου-άτονου. Οι απέλπιδες και εμβόλιμες προσπάθειες με διάσπαρτες σκηνές δράσης, ώστε να εντείνει την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα αποτυγχάνουν και πέφτουν στο κενό, με τα κίνητρά της να είναι θολά, περίπλοκα και σκοτεινά. Επίσης, δεν κατάλαβα τι ήθελε να αναδείξει ο δημιουργός, καθώς δεν επεξηγεί κάποια πεποίθηση ή παρανόηση σχετικά με το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους, με το συνολικό αποτέλεσμα του εγχειρήματος να προκαλεί σύγχυση στον θεατή και με δυσκολία να μπορεί να αποκομίσει κάποιο ουσιώδες νόημα. Τέλος, ο κεντρικός χαρακτήρας μοιάζει απολύτως ανήμπορος να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του αν δεν το εξηγήσουν σε αυτόν και κατ’ επέκταση σε εμάς. 5.5/10!!!

Εμπνευσμένος από το "The Name of the Rose" του Umberto Eco, ο Tarik Saleh εξιστορεί τους αγώνες εξουσίας στο μυστικό κέντρο της ισλαμικής εξουσίας, σημαντικότερο πολιτιστικό και θρησκευτικό πόλο του σουνιτικού Ισλάμ, το Πανεπιστήμιο al-Azhar του Καΐρου.
Εκτός από ένα εξαιρετικό κατασκοπευτικό θρίλερ, που απαιτεί ίσως και κάποιες γνώσεις στα πολιτικά/θρησκευτικά θέματα της Αιγύπτου, η ταινία είναι είναι μια αυθεντική ιστορία ενηλικίωσης.
Ο πρωταγωνιστής είναι άβγαλτος νεαρός που προέρχεται από μια ταπεινή οικογένεια, εντελώς άσχετη με τις περίπλοκες και επικίνδυνες συνωμοσίες της πρωτεύουσας. Στο al-Azhar για να επιβιώσει, θα αναγκαστεί να μάθει τους κανόνες του παιχνιδιού γρήγορα, μεταμορφώνοντας τον εαυτό του από πιόνι σε παίκτη.
Το πραγματικό μοτίβο του σεναρίου είναι το θέμα της ατομικής μοίρας, που πάντα διαπερνούσε ολόκληρη τη θρησκευτική εικόνα του Ισλάμ. Η περιπέτεια του ωστόσο, θα τον οδηγήσει να αμφισβητήσει αυτή τη χιλιετή γραμμή σκέψης.

Μου αρεσε πολύ. Εχει αυτό το φοβερο κλίμα του Βυζαντινισμού(=σαν τις συνωμοσίες του G.O.TH) και αναμέτρησης για τον ελεγχο της Θρησκείας και την συγκρουση ανάμεσα στην κοσμικη εξουσία και των ακραίων της Μουσουλμανικής αδελφότητας.......Η Θρησκεια που παντοτε πρέπει να ισσοροπεί πολλές φορές αναμεσα και στο τι πρεσβεύει με την "αληθεια" της κοσμικης εξουσίας χρησιμοποιωντας "βολικα τσιτάτα"απο το παρελθόν για να προσαρμοστεί στην κατάσταση .......Αυτο εξάλλου δεν κανουν ολα τα ιερατεια της γης?Εχουν μία βολική κουβέντα για κάθε κατάσταση,αφου ειναι και τα ιδια κοσμική εξουσία. Η τελευταια σκηνή τα λέει ολα για τις θρησκείες......Προτεινεται ανεπιφυλακτα για θέαση......

Πράγματι πολύ καλή ταινία, όντως για σινεφίλ.... 

ΦΟΒΕΡΗ ταινία, κυρίως για σινεφίλ, 8/10!