Ιερή αράχνη / Holy Spider (2022)

καλη ειναι.....Eντυπωσιακη....

η κοινωνια του θεοκρατικου Ισλαμ....

σε καμμια 10αρια χρονια αυτοι θαναι πλειοψηφια και στην χωρα μας....

ας τρεμουν και οι ομοφυλλοφυλοι απο τωρα......αυτοι θαναι ο πρωτος στοχος

Βίαιη, σκληρή, ωμή, είναι ένα φιλμ νουάρ που θίγει με γενναιότητα τον ακραίο μισογυνισμό, που κυριαρχεί σε μία πατριαρχική, θεοκρατούμενη, βαθιά συντηρητική κοινωνία γεμάτο θρησκευτικό φανατισμό όπως το Ιράν. Η "Ιερή Αράχνη" στηρίζεται σε αληθινά συμβάντα προκειμένου να πλέξει έναν πανίσχυρο ιστό μυστηρίου (βέβαια θα γινόταν πιο ενδιαφέρον αν δεν είχε εξαρχής ο σκηνοθέτης δείξει το πρόσωπό του δολοφόνου, εκεί κάπως χαλάει το ατμοσφαιρικό κλίμα), ενώ διατηρεί έναν αγωνιώδη ρυθμό ως θρίλερ ηθικής κάθαρσης. Ενδιαφέρον έχει φυσικά και ο τρόπος που υφαίνεται ένα δίχτυ προστασίας στον δολοφόνο από τις Αρχές, τους τοπικούς παράγοντες αλλά και τον απλό κόσμο, που αναδεικνύει τη συνενοχή και τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις που ακόμα κυριαρχούν. Ο Abbasi δεν χαρίζεται ούτε στις σκηνές των δολοφονιών. Η βαρβαρότητα των γυναικοκτονιών αποτυπώνεται χωρίς περιστροφές, άτσαλα και με διάρκεια. Εξαιρετικές οι ερμηνείες των ηθοποιών του. Η Zar Amir-Ebrahimi (που κέρδισε τις εντυπώσεις και το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών), είναι σπουδαία στο ρόλο της, ενώ και ο (διάσημος στο Ιράν) Mehdi Bajestani υποδύεται με ανατριχιαστικά ήρεμους, γήινους τόνους τον δολοφόνο (δεν καταφεύγει στην ευκολία της παράνοιας), που αποτελεί έναν από τους φονικότερους στην ιστορία του Ιράν. Σε καθηλώνει από την αρχή έως το τέλος και σε κάνει να αναρωτιέσαι τη διαφορά σκέψης, τρόπου ζωής και ηθικής που έχουν ορισμένες χώρες όπως το Ιράν. Ο Ali Abbasi αφηγείται με υποδειγματικό τρόπο τα γεγονότα και υπηρετεί με συνέπεια το στόχο του, που είναι η καταγγελία της πατριαρχίας. Επιχειρεί επίσης μια προσέγγιση του δικαστικού συστήματος και των παρεμβάσεων που γίνονται ή επιχειρούνται από διάφορους παράγοντες.

Ταινία σταθμός για το Ιρανικό σινεμά για τη ριζοσπαστική ματιά του πάνω στο φανατισμό και τη σύνδεση αυτού με μια ψυχοπαθολογική εκτροπή των χαρακτήρων, όπως και συνάμα ένα καλλιτεχνικό - πολύ σκληρό στη θέασή του είναι η αλήθεια! - σχόλιο πάνω στη συνολη πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα ενός αυταρχικου καθεστώτος που ελέγχει κάθε τμήμα του βίου ενώ παράλληλα παράγει εθελόδουλους υποστηρικτές ακόμη και εντός ορισμένων εκ των θυμάτων του. Η ταινία, δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να ανατέμνει μέσα από μία αληθινή ιστορία του παρελθόντος τις σύγχρονες παθογένειες γύρω από την τοξική αρρενωπότητα. Δεν είναι η βαρβαρότητα του που το καθιστά στοιχειωτικό, αλλά η συνειδητοποίηση πως ό,τι περιγράφει ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα του σήμερα, πως ο ιστός του μισογυνισμού πλέκεται εδώ και αιώνες και είναι ικανός ανά πάσα στιγμή να μας πνίξει. Το Holy Spider έχει πολλά παραπάνω να θίξει εκτός από τον εντοπισμό ενός φονιά: ενσωματώνει στην ενδιαφέρουσα πλοκή του τον σεξισμό και τον μισογυνισμό ενός κράτους που πασχίζει να αναγνωρίσει τη διάκριση απέναντι στους μισούς και πλέον πολίτες του. Η αληθινή ιστορία της "Ιερής Αράχνης", έχει αποτυπωθεί και σ' ένα ντοκιμαντέρ, αλλά και σε μία ακόμα φιξιόν ταινία. Το πιο δυνατό χαρτί του Abbasi είναι ότι ξεπερνά την επιδερμίδα της ειδησεογραφίας και του σκανδάλου και αντιπαραθέτει τον εγκληματία με την ευρύτερη ιρανική κοινωνία, ανοίγοντας έναν τεράστιο διάλογο για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μια γυναίκα στον ισλαμικό κόσμο: ένας δολοφόνος που μπορεί να συναντήσει (ή κι όχι) κάποια στιγμή, ή το συστημικά μισογυνικό καθεστώς που αντιμετωπίζει κάθε μέρα; 9/10!!

Η ανάγκη ενός ανισσόροπου προσώπου να ξεφύγει από την θλιβερή καθημερινότητα, τον μίζερο μικρόκοσμό του, την ασημαντότητα και η παγίδα του εύκολου, του απατηλού. Η ταινία προσφέρει αρκετές προεκτάσεις αλλά, θεωρώ, η κοινωνιολογική της εξέταση είναι η πιο σημαντική. Ενδιαφέρουσα 6/10.

Δεν έχει να κάνει με μίσος κατά των γυναικών αλλά κατά της πορνείας, πράγμα το οποίο απαγορεύεται στο Ισλαμ, όπως και οι πορνοταινίες άλλωστε ή και η ομοφυλοφιλία. Η μέση ανατολή βέβαια προσπαθεί να δυτικοποιηθεί με τέτοιες ταινίες που παρουσιάζουν τις γυναίκες ως θύματα και τους άντρες ως θύτες και να μετατραπεί από πατριαρχική σε μητριαρχική.

Η ταινία είναι αξιοθέατη. Είναι ατμοσφαιρική, έχει καλή ροή, πολύ καλές ερμηνείες και δεν κουράζει παρά τη δίωρη διάρκειά της. Συγχρόνως καταγγέλλει με ρεαλιστικό τρόπο τον φονταμενταλισμό και συνακόλουθα την πατριαρχία, το μισογυνισμό και τη θρησκοληψία, που κυριαρχούν στη συντριπτική πλειοψηφία των θεοκρατικών κοινωνιών . 8/10.

Δεν είναι αρρωστημένα μυαλά όλοι αυτοί που κάνουν τέτοια εγκλήματα, είναι αλαζόνες. Γιατί το κάνουν; Γιατί μπορούν, γιατί η βία είναι εξουσία, πόσο μάλλον αν της δίνουν και θρησκευτικό ή πολιτισμικό υπόβαθρο. 

Oλη η ουσία του έργου  βρίσκεται-ξεκινάει απο το 79 λεπτο του έργου που η συζυγος- μητέρα απολογείται-εξηγει στον γιο: τι ειναι και τι έκανε ο πατέρας του. Δεν επεκτείνομαι για να μην κανω αποκαλυψεις. Ο'τι μπορεί να αλλάξει πολιτισμικά, και να βγουν οι γυναίκες απο τον μεσαίωνα που ζούνε, στις Ισλαμικές  χωρες μπορει να αλλάξει μονο μεσα απο τίς διεκδίκησεις τους. Και δυστυχώς βλεπουμε το αντίθετο δηλαδή κοσμικές χωρες να παλινδρομούν προς την Θεοκρατία (π.χ βοσνία ερζεγοβίνη ,τουρκία) . Μετα τα γεογονότα του Σεπτεμβριου στο Ιραν με την δολοφονία της νεαρης κουρδισσας(γιατι φαινονταν το τσουλουφι των μαλιων της) απο την αστυνομία των μουλάδων, το καθεστώς εχασε καθε έρεισμα και δεν "ξεπλένεται" με τίποτα. Ελπιδοφορο αυτό. Απο την άλλη οι ίδιοι και χειρότεροι στηριχθηκαν απο την Δυση πχ στην Συρία, Λιβυη κλπ , γιατι ηταν "βολικοί" συμμαχοι για να φυγουν οι  ανεπιθυμητοι ηγετες. Η μόνιμη τέλεια υποκρισία της Δυσης.

Στο εργο τωρα τολμηρο βέβαια και γεναιόφρων αλλα φτιαγμένο απο την Ιρανική Διασπορά χωρίς καμμία πιθανότητα να προβληθεί στο ίδιο το Ιράν αφου ειναι σουπερ "επαναστατικο". Αποκαλυπτικό  αλλά χωρίς βαρύ καταγγελτικο αντίκρυσμα στην Δυση. Τις "εναρετες μαντηλοφορεμένες" τις βλέπουμε πια και στην Δυση που ειναι εγκατεστημένες και ποσο δεν ξεφεύγουν απο τον μεσαίωνα που και οι ιδιες αναπαράγουν για τις επομενες γενιές. 

Σύγχρονος Ιρανικός Κινηματογράφος, υποψήφια ταινία στο Φεστιβάλ των Καννών το 2022, η πρωταγωνίστρια κέρδισε το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου,
καλό αστυνομικό θρίλερ βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, Ιράν-Κατάρ-Τουρκία-και λοιπές Αραβικές χώρες, ως μέλη-τσιράκια της σημερινής ΡωσοΚινέζικης ΝΤΠ που κινεί τα ηνία ΤΏΡΑ αυτή την στιγμή, προσπαθούν να περάσουν τα υποτιθέμενα δικά τους "φιλελεύθερα" μηνύματα προκειμένου να εξευμενιστούν στα μάτια του πλανήτη και να ξεγελάσουν τους Δυτικούς οτι δήθεν δεν είναι ολιγαρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα!
Αρκετά καλή ταινία που θυμίζει (στο γύρισμα) Δανέζικη σκηνή, 6.5/10!!

error βγαζει, γιατι δεν παιζει

Αρωστημενα μυαλα που ξεκινανε απο τη θρησκεια τους. Το μονο θετικο η τιμωρια!!! Ως για τη ταινια πραγματικα ενδιαφερουσα αν σκεφτει κανεις οτι ειναι πραγματικα γεγονοτα. 7.8/10 απο μενα