Casablanca / Καζαμπλάνκα (1942)

Δεν πρόκειται για την κορυφαία ταινία όλων των εποχών, όπως πολύ μεγάλη μερίδα κοινού θεωρεί, όμως, οι μύθοι καμιά φορά δεν έχουν ανάγκη από τέτοιους ανούσιους τίτλους. Η αγάπη του κόσμου είναι αυτή που έχει κάνει την "Καζαμπλάνκα" ν’ αντιμετωπίζεται με διαχρονικό θαυμασμό, μαζί φυσικά με τη μαγεία που κουβαλά γύρω της και την οποία πρεσβεύει όσο λίγες ταινίες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Η πλοκή αντλούσε έμπνευση από την απαραίτητη για την εποχή πατριωτική προπαγάνδα περί Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μπολιάζοντας στο κλασικής μορφής ερωτικό της τρίγωνο, περίπλοκες πολιτικές παραμέτρους της πολεμικής σύγκρουσης, ώστε να κάνει το στόρι κομματάκι πιο ιντριγκαδόρικο. Ως καθαρόαιμη ιστορία πάθους και έρωτα λογίζεται η "Καζαμπλάνκα", αλλά ο σκοτεινός, πεσιμιστικός της τόνος τη φέρνει αρκετά κοντά στο νουάρ. Το σενάριο, έχει κοφτερές αριστουργηματικές ατάκες και δεν αναλώνεται σε ευκολίες και κλισέ, αλλά έχει αφέλειες και ήπια σημεία. Η υγρή κινηματογράφηση λειτουργεί υπνωτικά, σαγηνευτικά κι επικίνδυνα - όπως ακριβώς κι ο εξωτισμός της Καζαμπλάνκα. Όλο το καστ είναι εμπνευσμένο, με δευτεροχαρακτήρες που δεν ξεχνάς (από τον γλοιώδη τοκογλύφο του Πίτερ Λόρι, μέχρι τον αστυνομικό διοικητή Ρενώ του Κλοντ Ρέινς). Όμως η "Καζαμπλάνκα" είναι ο Μπόγκαρντ και η Μπέργκμαν. Φαινομενικά αταίριαστοι, αλλά με χημεία που περνά στην αιωνιότητα - με τις φιγούρες τους σ' ένα αέναο cheek-to-cheek. Κέρδισε 3 Βραβεία Όσκαρ (1944): Καλύτερης Ταινίας - Σκηνοθεσίας - Σεναρίου. 8/10!!