Three Thousand Years of Longing / Τρεις Χιλιάδες Χρόνια Προσμονής (2022)

Μια ευφάνταστη και ευχάριστη ταινία, πάρα τα όποια προβλήματα στον ρυθμό και τη δομή της. Πρόκειται για ένα οπτικά πληθωρικό και άκρως εντυπωσιακό φιλμ. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν μοιάζει με καμία ταινία που έχουμε δει τελευταία. Είναι περισσότερο μια ανθολογία αναμνήσεων, πολύ πιο σκεπτόμενη από όσο φαίνεται. Ενδιαφέρον σημείο ο διάλογος στην πρώτη επικοινωνία με το τζίνι στα αρχαία ελληνικά. Περίμενα μεγαλύτερα ανάπτυξη του θέματος, μεγαλύτερη ευρηματικότητα και φαντασία, κάποια όνειρα να πραγματοποιούνται κι όχι απλά λογοπαίγνια και επιθυμίες να εναλλάσσονται. Στην ουσία όλη η διαδρομή και η εξιστόρηση γίνεται σ' ένα δωμάτιο γεμάτο flashback και αναμνήσεις (η διάδραση της Αλήθειας με το Τζίνι διακόπτεται με συνεχή voice over μύθων και σκέψεων), χωρίς δράση και στιβαρό περιεχόμενο. Ενώ οι αφηγήσεις του τζίνι σχηματίζουν μια απαισιόδοξη εικόνα για τον άνθρωπο και τον περιγράφουν ως καταδικασμένο να είναι για πάντα έρμαιο των παθών του, όταν γίνεται η μετάβαση στο σήμερα παρουσιάζεται ένα όραμα σαφώς περισσότερο οπτιμιστικό για την πορεία του κόσμου.

Τεχνικά είναι εξαιρετικά σχεδιασμένη, με πολύ όμορφα γραφικά. Βλέπουμε το μεγαλείο και την απόκοσμα πλούσια ατμόσφαιρα που χτίζει σε κάθε ένα από αυτά τα τμήματα μέσα από τα κάδρα του, την φωτογραφία του John Seale και τα περίτεχνα σχεδιασμένα VFX. Από μόνες τους αποτελούν μικρά αυτοτελή κομμάτια που προκαλούν τον θαυμασμό, την αγωνία και την επιθυμία που στοχεύουν, αποτελώντας εξαιρετικά δείγματα αφήγησης. Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει κάποια γερή συνδετική γραμμή μεταξύ τους και δεν επικοινωνούν με την κύρια αφήγηση με έναν τρόπο που να την εμπλουτίζουν, κι έτσι χάνεται η ενέργεια και η ροπή που είχε αποκτήσει η ταινία μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο Idris Elba δίνει μια από τις καλύτερές του ερμηνείες μεταδίδει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων από απόγνωση, θλίψη, απογοήτευση και την αγάπη που βιώνει σε όλα τα διαφορετικά στάδια της ζωής του τζινιού, είναι όσο μυστηριώδης πρέπει, αποκαλύπτοντας σταδιακά, μέσω ενός εκφραστικού «ανοίγματος» κι ένα συναισθηματικό φορτίο που όχι μόνο συμπληρώνει ιδανικά τον χαρακτήρα του, αλλά τον «δένει» και στον δέοντα βαθμό με τη συμπρωταγωνίστριά του, την Tilda Swinton που υπενθυμίζει το πόσο ξεχωριστή είναι, πείθοντας και στο να φτιάξει μια συγκινησιακή διάσταση για την ηρωίδα της, που λειτουργεί υπόγεια. Αμφότεροι καθιστούν το κινηματογραφικό αυτό ταξίδι τουλάχιστον ενδιαφέρον, ακόμη και αν τα μηνύματα υστερούν κάπως. Από την άλλη, κάπου χάνει το μέτρο, κάπου προσφέρει όμορφες στιγμές με τη σκηνοθετική μαεστρία του George Miller, το πρωταγωνιστικό δίδυμο διαθέτει μια κάπως σουρεάλ χημεία, είναι όμως και οι δύο ιδιαίτερα ταλαντούχοι δεν το ακυρώνουν και δεν παραπέφτουν στην καρικατούρα.

Ταυτόχρονα, η γυναίκα είναι και πάλι στο επίκεντρό του. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον πώς εξετάζει τις ανάγκες της γυναίκας μέσα στους αιώνες, την επιβεβλημένη συμπεριφορά της, τον καλυμμένο πόθο, αλλά και την συνεχή της πάταξη ως κάτι κατώτερο: αν είναι συναισθηματική, κρίνεται ως ρομαντικά υπερφύαλη. Αν είναι σαν την Αλήθεια, απομονώνεται ως ψυχρή μεγαλοκοπέλα. Δυστυχώς όμως, το φιλόδοξο όραμα του Miller δεν στηρίζεται σε στιβαρούς άξονες. Η τελική αφήγηση είναι η εικόνα του. Τα οπτικοποιημένα του παραμύθια υπόσχονται πλούσιο θέαμα, αλλά καταλήγουν σε μία πολύχρωμη απεικόνιση τυπικών σκηνικών και κουστουμιών εποχής, με έναν περιτύλιγμα δευτεροκλασάτων ειδικών εφέ. Χαζεύεις την οθόνη, αλλά δεν μαγεύεσαι. Παρακολουθείς τη δράση, αλλά δεν απογειώνεσαι. Το Three Thousand Years of Longing του Miller είναι ένα ενήλικο παραμύθι για την αγάπη που θέλει να μιλήσει για την συναρπαστικότητα της ζωής ακόμα και στις πιο ανιαρές στιγμές της, που εμπνέει μία απενοχοποιημένα διασκεδαστική σπονδυλωτή φαντασία, η οποία σε κερδίζει με την μαγική διάστασή της (και οι φαντασμαγορικές εικαστικές συνθέσεις, ανατολίτικου τύπου), χάνοντας όμως κάθε γοητεία με τις διδακτικά σύγχρονες παραπομπές της. Είχα μεγάλη προσμονή για αυτή την ταινία, αλλά ο Miller δεν πραγματοποίησε την ευχή μου!! 6/10!!!

δεν ειναι του δικου μου γουστου,εκανα μια προσπαθεια αλλα δεν αντεξα,με κουρασε πολυ και εριξα υπνο τρικουβερτο

auto dn ginetai exasa 2 wres apo thn zwh mou gia na dw auto? 2/10 kai poly ebala

Αυτήν την ταινία ή θα την λατρέψεις ή θα την μισήσεις. Αδιάφορη, χωρίς να μου περάσει κανένα συναίσθημα. Αν έπρεπε να μου περάσει κάποιο δλδ. Μια αλλοπαρμένη είδα που έχριζε επειγόντως βοήθεια. Ούτε οι ιστορίες μου άρεσαν. Περνούσαν σίγουρα μήνυμα, αλλά όπως είπα, αδιάφορο. Και δεν βρήκα καθόλου χημεία μεταξύ τους. Την είδα μόνο επειδή μου την πρότειναν. Δεν την προτείνω σε κανέναν!

Ευτυχώς την είδα εδώ στο σάιτ και όχι στο σινεμά. Μιλάμε για μεγάλη πατάτα. Λυπάμαι όσους περίμεναν μια καλή ταινία φαντασίας. Δεν περίμενα ποτέ να εξελιχθεί σε ρομάντζο και ότι θα κατέληγε τόσο άσχημα, μια ταινία με τζίνι!!!! Σοκαριστικό ότι κάπου χρειάστηκαν και τα αρχαία ελληνικά τελικά...  3/10

Είπα θα είναι βαρετή, αλλά εξελίχθηκε πραγματικά όπως σχολίασαν οι περισσότεροι εδώ, σε ένα ωραίο παραμύθι. Σίγουρα θα περάσετε ένα πολύ ευχάριστο βράδυ. Επίσης απόλαυσα ιδιαίτερα τις συζητήσεις της Swinton με το τζίνι και μου έκανε εντύπωση που έδειξαν κάποιον να μιλάει Αρχαία Ελληνικά για αρκετή ώρα...!!! Ήταν και οι δύο τους εξαιρετικοί!

δεν ενθουσιαστηκα ..ενα βαρετο παραμυθακι ηταν

Eυτυχώς πήρε το μάτι μου ότι πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Tilda Swinton, την οποία θεωρώ μια από τις καλύτερες ηθοποιούς που υπάρχουν σήμερα (We Need to Talk About Kevin ή ακόμα Only Lovers Left Alive και τόσες άλλες).
Αρχικά το είδος της ταινίας δεν είναι το είδος που συνηθίζω να βλέπω τα τελευταία χρόνια, όμως η συγκεκριμένη μου άρεσε, με ταξίδεψε, με έκανε να περάσω ένα όμορφο βράδυ.
Μια ταινία φαντασίας γραμμένη σαν ένα ποίημα, ωδή στην αγάπη.
Δύο άτομα, μια Ακαδημαϊκός, εγκλωβισμένη στο απτό και αποδεδειγμένο, κλεισμένη στον εαυτό της και ένα θρυλικό πλάσμα, που σε χιλιάδες χρόνια έχει ζήσει εκατοντάδες περιπέτειες και είναι έτοιμο να τις διηγηθεί.
Μεταξύ των δύο δημιουργείται μια ιδιαίτερη σχέση και ενώ είναι κλεισμένοι σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, ταξιδεύον μακριά στο χρόνο και στο χώρο μέσα σε κόσμους του παρελθόντος γεμάτους χρώματα, χαρακτήρες, ψευδαισθήσεις και μαγεία.
Το γεγονός αυτό το σύνδεσα σωστά ή λανθασμένα, με τα γεγονότα που όλοι ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, εγκλωβισμένοι στα σπίτια μας, στα δωμάτια μας, ταξιδεύαμε χάρη στις ιστορίες, τα βιβλία και τον κινηματογράφο.

Σημείωση: Φίλε Νομικέ δεν σε αντίγραψα. Αυτό το σχόλιο άφησα στη φιλική σελίδα, μήπως είναι αυτό που λένε τα μεγάλα πνεύματα ....

Εκπληκτικό παραμύθι εικόνων και χρωμάτων που μπορει να ταξιδέψει μικρούς μεγάλους στο φαντασιακό.... Μιά ταινία για την οικογένεια που ταυτόχρονα ειναι και μια παραβολή για τον εγκλεισμό της Πανδημίας και την πιεση που συσώρευσε, με αποτέλεσμα να μην ισσοροπεί ο Κοσμος μας απο κάθε άποψη. Καλές ερμήνειες εκπληκτικα κάδρα,σκηνικά, σκηνοθεσία κουστουμια εφέ μα πάνω απόλα το σενάριο...Αν δεν υπηρχε και η δραματική μεταστροφή της με πληρη αυτάρκεια(οπως δηλωνει)ανέραστης spinster, Τιλντα σε ερωτευμένη παιδούλα θα προσέγγιζε το άριστα......Συστηνόμενη και αξιαγαπητα αξιοθέατη......

Καλουλι ηταν ..με ομορφο μηνυμα! 

*θα μπορουσε κ καλυτερα πιστευω,αλλα οκ cool.

Τι είδους Ανανέωση έγινε; Δεν δείχνει τίποτα!