Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές / A Man for All Seasons (1966)

Μια ταινία σταθμός της εποχής. Βρήκε τους Εγγλέζους με κατεβασμένη μύτη. Αυτοκρατορίες και Τίτλοι γεια χαρά σας και αέρα στα πανιά σας. Δεν ήταν πια οι επιτυχημένοι Αγγλικάνοι και οι καθυστερημένοι Καθολικοί ειδολολάτρες. Οι Αγγλικάνοι που με νόμο παραμέριζαν και απέκλειαν κοινωνικά ή σκότωναν/βασάνιζαν Καθολικούς ως το 1837.  Παρακαλούσαν στα 60'ς να μπουν στην ΕΟΚ μαθές. Ο ΣΕΡ Τόμας Μορ, σωκρατικός,στωϊκός και αξιοπρεπής αντιστέκεται και βάζει την σωτηρία της ψυχής πάνω από οφίτσια. Δεν το συγκινούν τα κομπλιμέντα του Χένρυ. Τραγική η απουσία του Μορ, συμπίπτει με την σήψη του Χένρυ βασιλιά, Χριστιανού, Ηγέτη,λαϊκού κυβερνήτη. Απέκοψε τον λαό του από την Εκκλησία για τις καύλες του, τα λεφτά και χωράφια των μοναστηριών για να παρτάρει με τους φίλους του. Όπως και οι μετέπειτα βασιλιάδες από Ολλανδία έως Σκανδιναβία. Μόνον το Βασιλικό Ναυτικό του Χένρυ ωφέλησε την Αγγλία στα επόμενα 150 χρόνια. Οι άλλες μεταρρυθμίσεις του χαλάστηκαν από το Σχίσμα και μετά όταν η εγωπάθεια του πήρε τεράστιες διαστάσεις και άρχισε μαζικές διώξεις και εκτελέσεις. Μετάνιωσε ποτέ; ΝΑΙ ξεκάθαρα. Στα τελευταία του ανάμεσα σε παχυσαρκία και κατάθλιψη δοκιμαζόταν αφόρητα. Η ψωροπερηφάνεια ποτέ δεν τον άφησε να μετανοήσει, αχ πόσο θα του λειπε η συμβουλή του Μορ τότε!. Η Αγγλικάνικη Εκκλησία δεν απέρριπτε την Καθολική όσο ζούσε  ο Χένρυ, ούτε άλλαξε δόγμα με προσωπική του απόφαση.  Πίστευε ήταν σίγουρο. Ήταν όμως  πεισματάρης και ξεροκέφαλος. Με λίγα λόγια το αντίθετο του Σερ Μορ, που δοξάστηκε στην Ευρώπη ως σύμβολο πίστης, καρτερίας και αγάπης. Ο Σερ Μορ κατέκρινε τους σάπιους που φορούσαν το άμφιο της Εκκλησίας και κρύβονταν πίσω της και  όχι το δόγμα, ο Χένρυ τα χωνε σε όποιον δεν έκανε τα τσαλίμια του. Γιατί στην τελική, the king's power is absolute or not at all που λέει κι ο μάστερ Κρόμγουελ. Για τον Σερ Μορ όμως king δεν είναι ο Χένρυ αλλά ο Θεός.