Land (2021)

Αν και η ταινία δεν πουλάει τον πόνο, είναι βαθιά συγκινητική και στο τέλος έκλαψα. Ο τρόπος που διαχειρίζεται κανείς την θλίψη του και την εσωτερική του μοναξιά είναι κάτι εντελώς προσωπικό. Αλλά και η επαφή με ανθρώπους μια δεδομένη στιγμή που τους χρειάζεσαι μπορεί να είναι και ο δρόμος προς την λύτρωση. 

Ένα συγκινητικό δράμα, το οποίο και σηματοδοτεί το ντεμπούτο της Robin Wright σαν σκηνοθέτη.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τα πιο κάτω σχόλια ειδικά αυτά των loopakos και nomikos.
Ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται, ή όχι, την απώλεια αγαπημένων ανθρώπων με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχουν και αυτοί που επιλέγουν την μοναξιά.
Η πρωταγωνίστρια γυρίζει την πλάτη στην κοινωνία, απομονώνεται σε μια καλύβα στα Βραχώδη Όρη.
Δεν γνωρίζει και πολλά από επιβίωση, ίσως γιατί πιστεύει ότι δεν θέλει να επιβιώσει.
Το σενάριο λιτό, όπως και η πλοκή. Η Wright αντιμετωπίζει τον θεατή και του μεταφέρει ένα ισχυρό μήνυμα, το ταξίδι για την "ανάρρωση" μπορεί να είναι δύσκολο αλλά είναι εφικτό.
Η φωτογραφία είναι φανταστική, τοπία κινηματογραφημένα σε διάφορες εποχές, από τα όμορφα χιονισμένα βουνά, στο ποτάμι, μέχρι τα καταπράσινα δάση, απλά εντυπωσιακά.
Οι ερμηνείες εξαιρετικές, το όλο εγχείρημα βασίζεται φυσικά στην ίδια την Robin Wright, αλλά και στον Demián Bichir.

Εξαιρετη η ερμηνεια της Ραΐτ ευχάριστη εκπληξη και η σκηνοθεσία της...H επιστροφη στην φυση  που παρουσιάζεται, ειναι ενα ταξιδι επούλωσης  αγαπης και ανάκτησης της επιθυμίας για ζωη....Αξιοσημειωτο επιτευγμα σκηνοθετικα ειναι οτι αυτο το ταξιδι, παραστατικα δινεται μεσα απο το μεγαλειο της εικονας της φυσης και της εναλλαγής των εποχών με το "παντρεμα" του ψυχισμου με την εικονα-σκηνοθετικο  καδρο.....Εξαιρετη η φωτογραφια ακομη και η λιγη μουσικη προσεγμενη και ευστοχη.....Για περισσοτερα στο εγκριτο σημειωμα του συνθεατη loopakos που τον ευχαριστω που με "παρεσυρε" με οσα γραφει στην ομορφη αυτη ταινια...... 

Η ταινία αποτελεί μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια που σε κάποια σημεία σε καθηλώνει και δεδομένα σου προσφέρει αν μη τι άλλο μια διαφορετική εμπειρία, η οποία με λίγη βελτίωση θα έκανε ακόμα πιο αισθητή την παρουσία της. Έχει να κάνει με την ιστορία μιας γυναίκας που υποδύεται η Robin Wright, που ζει απομονωμένα σε μια απομακρυσμένη περιοχή, στην ερημιά, για να πενθήσει ιδιωτικά μετά από μια προσωπική τραγωδία και τελικά συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται την υποστήριξη των άλλων. Αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια σε ταινία για τη Robin Wright (αυτός είναι περισσότερο και ο λόγος που την είδα) η οποία έχει στιβαρές ερμηνείες με ρυθμό κάπως αργό και στατικό μεν, αλλά πάντα με ενδιαφέρον. Από την αρχή προσπαθεί να χτίσει μια ενδιαφέρουσα πλοκή, χωρίς να αποκαλύψει πολλά πολλά, ενώ η εξέλιξη ειδικά όσο προχωράει η ταινία γίνεται καλύτερη. Η αρχή και ειδικά το πρώτο μέρος χτίζεται αργά και σταθερά, παρουσιάζοντας τον κεντρικό χαρακτήρα, ενώ αυτά που ακολουθούν είναι δεδομένο ότι δεν τα περιμένεις, έχοντας σταδιακά έναν ρυθμό κάπως αργό ανά σημεία, αλλά ποτέ προσιτό σε μας τους θεατές. Η ταινία μπορεί να μην έχει πάρα πολλές σκηνές που θα σε κάνουν να γραπωθείς από την καρέκλα, ούτε κάποιες καταιγιστικές εξελίξεις αλλά σε κάθε πλάνο με αφετηρία την εξαιρετική σκηνοθεσία, ο άνθρωπος έχει τον πρώτο λόγο και η κάμερα είναι στραμμένη πάνω του. Υπάρχει ένα δυνατό κλίμα που σε παρασύρει στο δράμα των χαρακτήρων, σε μια ταινία που δε διστάζει να περάσει μηνύματα. Το δυνατό φινάλε ναι μεν δε σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, ωστόσο όπως κάνουν όλες οι αξιόλογες ταινίες σε κάνει να σκεφτείς πράγματα. Εξάλλου στο προηγούμενο διάστημα το έχει ήδη χτίσει, μιας και είναι σκληρή ανά στιγμές, λίγο μπερδεμένη σε κάποια σημεία αλλά πάντα ενδιαφέρουσα. Όσο πλησιάζουμε στο δεύτερο μισό υπάρχουν μερικά γεγονότα τα οποία μένουν στο μυαλό για πολλούς λόγους, με το τέλος της να είναι όσο ουμανιστικό χρειάζεται με τις ερμηνείες των Robin Wright και Demián Bichir να κλέβουν την παράσταση. Το μυστικό με την ταινία είναι ότι δε θέλει να ξεπετάξει απλά την πλοκή της, αλλά χτίζει σε όλη τη διάρκεια της το φινάλε, που ίσως θα μπορούσε να είναι ελαφρώς καλύτερο, χωρίς σε καμία περίπτωση να είναι κακό, ενώ συν τοις άλλοις γενικά δε χρησιμοποιεί τόσο τα κλισέ του είδους. Συγκινητική.

7/10

Καλή, δωρική με ωραίες εικόνες και συναίσθηματα. Ελάχιστα μικρολαθάκια που δεν επηρεάζουν την γενική εντύπωση. 6,8/10

εξαιρετικη....