Μέντα καραμέλα / Peppermint Candy / Bakha satang (1999)

Εχω 6-7 μηνες που την ειδα και η κριτικη μου ειναι με βαση την αναμνηση της. Ειναι ο ιδιος σκηνοθετης του βραβευμενου Burning του 2018. Αυτη ειναι η πρωτη του ταινια και φαινεται απο εδω το προσωπικο στυλ του, αυτο της υπερβολικα αργης πλοκης με φαινομενικα ασημαντες σκηνες που ομως ερχονται μετα και "δενουν" σεναριακα με ο,τι θα δεις για 1μιση με 2 ωρες, δινοντας εμφαση στα καταλληλα σημεια εκει που δε το περιμενεις. Αξιζει να την δει καποιος επειδη ειναι πολυ καλη ψυχογραφια ενος ανθρωπου που αυτοκτονει, δειχνει μια μια ολες τις σημαντικες εξελιξεις στη ζωη του που τον οδηγησαν σε αυτη την αποφαση και το κλιμα της ταινιας σε κανει νιωσεις την συσσωρευμενη εσωτερικη πιεση που μαζευτηκε με τα χρονια μεσα στη καρδια του πρωταγωνιστη, μια πιεση που τον οδηγει στο τελος. Αν και η ταινια Irreversible του 2002 εγινε γνωστη για το flash back, ειχε προηγηθει η πασιγνωστη ταινια Memento του 2000. Αυτη εδω βγηκε ενα χρονο νωριτερα και νομιζω (με βαση οσο το εχω ψαξει) ειναι η πρωτη ταινια που ειναι σε αυτο το στυλ. 10/10 αν επρεπε να βαλω βαθμο, επειδη μερικες ταινιες ειναι υπερανω βαθμων και κριτικων. Εννοειται δε θα ηταν καλο να τη δει καποιος που δε θελει να χαλαστει ψυχολογικα. Αμα ψαχνετε αισιοδοξο ταινιακι σιγουρα δεν ειναι η καλυτερη επιλογη, αλλα αμα ψαχνετε κατι που θα σας βαλει να σκεφτειτε και να φιλοσοφησετε περι νοηματος ζωης, υπαρξιακη ανησυχια και γενικα να στοχαστειτε, σιγουρα αξιζει να την δειτε.