Lucy in the Sky (2019)

Στην πρώτη μεγάλου μήκους απόπειρά του, ο δημιουργός του τηλεοπτικού «Fargo» μοιάζει αναποφάσιστος και χαμένος σα να μην ξέρει τι ακριβώς θέλει να πει (όλα τα υλικά είναι εκεί, αλλά για κάποιο λόγο η συνταγή δεν πέτυχε!), παρασέρνοντας όλο το αποτέλεσμα, καθώς δεν εκμεταλλεύεται επαρκώς ούτε το δυνατό καστ ούτε την juicy πραγματική ιστορία της πρώην αστροναύτη της NASA, Λίσα Νόβακ, που έχασε τη θέση της όταν αποπειράθηκε να απαγάγει τη νέα σύντροφο του πρώην εραστή της. Το σενάριό του είναι παραγεμισμένο με κλισέ και κάθε πρόθεσή του να φιλοσοφήσει γύρω από τη θέση του ανθρώπου στο αχανές σύμπαν χάνεται μέσα σε ένα υπέροχα στυλιζαρισμένο, αλλά τελικά επιφανειακό σύμπαν το οποίο έχει δημιουργήσει. Σίγουρα μπορεί η κεντρική ιδέα να είναι σχετικά ενδιαφέρουσα, αλλά αυτό ισχύει μέχρι να αρχίσει η ταινία, καθώς υπάρχουν στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να αποδοθούν με πολύ καλύτερο τρόπο. Στην αρχή είναι αρκετά υποτονική, ενώ και η συνέχεια δε βγάζει κάποιο νόημα, ενώ η σκηνοθεσία μοιάζει να είναι πρόχειρη και ερασιτεχνική.

Και παρότι ο θεατής μπορεί να καταλάβει τους λόγους για τους οποίους ο χαρακτήρας της Πόρτμαν οδηγείται στις ολέθριες αποφάσεις του, δεν καταλήγει να συμπάσχει μαζί της, καθώς στο δεύτερο μέρος της ταινίας ο ρυθμός αλλάζει απότομα και από υπαρξιακή σπουδή, ο Χόλεϊ ξαφνικά το γυρνάει σε «Ολέθρια Σχέση» και κάπου εκεί πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται πόση ώρα απομένει μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Τα πράγματα γίνονται χαοτικά, χάνεται η μπάλα και γενικότερα όσο πλησιάζει το φινάλε νιώθεις ότι δεν καταλήγει κάπου και δεν σε ενδιαφέρει πλέον, με τους χαρακτήρες να είναι το λιγότερο ανυπόφοροι και γενικότερα το αποτέλεσμα να είναι αποκαρδιωτικό, έτσι από ένα σημείο και μετά θυμίζει ένα τεράστιο συνονθύλευμα που δεν ξέρεις από που να το πρωτοπιάσεις. Το στόρι δεν έχει αρχή, μέση και τέλος και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα την ξεχάσεις επιτόπου μόλις την δεις, γιατί δε σου μένει απολύτως τίποτα να θυμάσαι, καθώς αποτελεί μια εντελώς βαρετή προσπάθεια, η οποία απογοητεύει και πάσχει σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να δίνει κάτι στον θεατή που θα τον κρατήσει σε εγρήγορση να την παρακολουθήσει μέχρι το τέλος. 4/10!!!