Rocketman (2019)

Εξαιρετικά δοσμένη με φαντασία και φαντασμαγορία βιογραφία της νιότης του Έλτον Τζον. Χωρίς να είναι καθαρά βιογραφική αποκαλύπτει σκληρές πτυχές της ζωής του (πχ εθισμοί, πολύ δύσκολη σχέση με τους γονείς του ιδιαίτερα με τον πατέρα του), και δεν έχει πρόθεση αγιογράφησής του. Στη συντριπτική πλειονότητα αυτών των αγιογραφιών το βάρος πέφτει στη μάχη του ήρωα με τον εαυτό του και στην πιστή αναπαράσταση της δημόσιας εικόνας του (με κυρίαρχα τα live shows). Λίγο αμήχανο στην αρχή, γοητευτικό και κουρδισμένο στη συνέχεια. Έχει καλές και βάσιμες πληροφορίες. Ένα μουσικό biopic ευρηματικό και ευφάνταστο, ενώ η δραματική προσέγγιση στον βασικό χαρακτήρα είναι ανεπανάληπτη. Φανταστικά τραγούδια (το μοντάζ στην παρουσίαση των τραγουδιών είναι μαγικά) και χορός, φοβερή μουσική που γεμίζει με υπέροχες μελωδίες του το έργο, σκηνοθεσία για άλλη μια φορά εξαιρετική από τον Ντέξτερ Φλέτσερ και, φυσικά, καταπληκτικός, μοναδικός, πειστικότατος, τ-έ-λ-ε-ι-ο-ς Τάρον Έτζερτον (δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας και σε παρασύρει στον κόσμο του μοναδικού Ελτον Τζον)!!

Αποδίδει εξαιρετικά τη φαντασμαγορική περίοδο των πρώτων χρόνων της δόξας του Έλτον, σε ένα μιούζικαλ που αναπαριστά θαυμάσια την εποχή των '60 και των '70. Ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος το μόνο που ήθελε ήταν μια αγκαλιά. Η ροή είναι απίστευτη, η ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με το μοντάζ είναι ονειρικά, η ιδέα μοναδική και ήταν και πολύ ωραία τα flash back. Χαρισματική όσο και προβληματική προσωπικότητα, που χάρη στο θεόσταλτο ταλέντο του κατέκτησε τον κόσμο, αλλά χάνει την ψυχή του, παίρνοντας τελικά μια δεύτερη ευκαιρία για την προσωπική εξιλέωση. Θέλοντας να οικειοποιηθεί το φανταχτερό, camp, αυτοειρωνικό και απενοχοποιημένο image του πρωταγωνιστή, το «Rocketman» επιχειρεί να μεταμορφώσει την πορεία του Έλτον Τζον προς την κορυφή, την πτώση και τη θριαμβευτική επιστροφή του σε ένα πλουμιστό ποπ παραμύθι με άφθονα στοιχεία μιούζικαλ. Ένα κινηματογραφικό πορτρέτο το οποίο τον σέβεται, αντιμετωπίζει χωρίς ταμπού, σε αντίθεση με το «Bohemian Rhapsody», το θέμα της ομοφυλοφιλίας και με ειλικρίνεια αυτό των ναρκωτικών. 9/10!!!

εξαιρετική ταινία

Ένα πολύ πετυχημένο μιούζικαλ από τον Dexter Fletcher για την ζωή του Elton John.
Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα fan, αν και γνωρίζω κάποια τραγούδια του, η προσέγγιση όμως του σκηνοθέτη μου άρεσε πολύ.
Από την αρχή της ταινίας ο χαρακτήρας δεν ωραιοποιείται:
"Γεια σε όλους, είμαι εθισμένος στο αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το σεξ"....
Οι αναδρομές ένα μουσικό ταξίδι, σκιαγραφούν τον χαρακτήρα του ανθρώπου αυτού, και εξηγούν πως από Reginald Dwight θα γίνει ο μεγάλος Elton John.
Εξαιρετική η επιλογή κλεισίματος με το τραγούδι I'm still standing
Φίλοι ή όχι του Elton John, δείτε την, η ταινία είναι εξαιρετική.

Δεν γνώριζα πολλά για τον Elton John πιο πριν, σαν τραγουδιστή εγώ λίγα τραγούδια μπορώ να πω ότι μαρέσουν όπως το Still Standing. Η ταινία δείχνει αρκετές πτυχές του ανθρώπου αυτού, ο οποίος φάίνεται  να συμμετείχε στην παραγωγή και άρα να μιλάμε για αυτοβιογραφία. Να πω την αλήθεια το Bohemian μου άρεσε πιο πολύ, ωστόσο μπορώ απολύτως να καταλάβω γιατί πήρε Χρυσή Σφαίρα ο Taron Egerton, η ερμηνεία του ήταν αρκετά καλή και φάίνεται από τις φώτο στο τέλος να του μοιάζει και υπερβόλικα πολύ( ας πούμε αντίστοιχα ο Freddy της ταινίας δεν έμοιαζε τόσο στο πρόσωπο με τον Freddy τον πραγματικό, μιλάω ξεκάθαρα για εικόνα, γιατί φυσικά και εκεί η ερμηνεία του Rami Malek ήταν απίστευτη).

Η ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος έχει αρκετά τραγούδια και ανεβάζει συχνά την όρεξη. Δεν ήταν τόσο δραματική όσο θα ήθελα,  δεν ξέρω αν έπαιζε ρόλο ότι όπως προανέφερα δεν γνώριζα πολλά για το συγκεκριμένο πρόσωπο ή αν απλά παίζει ρόλο η σκηνοθεσία.

Μια δυνατή παραγωγή μεν, μόνο για φανς θα έλεγα δε.  Δεν βαθμολογώ αλλά σίγουρα άφησε θετικό πρόσημο.

Καλη ταινια, βλεπετε ευχαριστα, ομως σε καμια περιπτωση δεν φτανει το Bohemian Rhapsody που κατα την προσωπικη μου αποψη ειναι αψογη ταινια!!