Αληθινό θράσος / True Grit (2010)

Στη μετεμφυλιακή Αμερική του 1870, η 14χρονη Μάτι φτάνει στο Αρκάνσας για να εκδικηθεί τον δολοφόνο του πατέρα της. Μισθώνει γι’ αυτόν το σκοπό τον μονόφθαλμο και μέθυσο ομοσπονδιακό πράκτορα Ρούστερ Κόγκμπερν και μαζί ξεκινούν μια ανορθόδοξη καταδίωξη. Παρότι σε κάποια σημεία δεν εντυπωσιάστηκα, ήταν ένα όχι τόσο κλασσικό αλλά μέτριο γουέστερν της εποχής εκείνης, είχε κάποια καλά στοιχεία, ωστόσο μέχρι εκεί η πλοκή δεν με έπεισε, το περίμενα πιο καλό, δεν με ενθουσίασε, ήταν βαρετό, αλλά με καλές ερμηνείες, αυτό το έσωσε κιόλας. Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί κάνανε remake, θα μπορούσαν να κάνουν μια διαφορετική ιστορία με περισσότερο νεύρο, πιστολίδι και διαλόγους. Είχε κενά και στο νόημα και στη σύνδεση, αδιάφορη κι άχαρη σκηνοθεσία, υπερβολικά υπερτιμημένη, η ιστορία ήταν ψιλοτζούφια. Οι σκηνές που βγάζουν γέλιο είναι διάσπαρτες αλλά υπάρχουν, όμως το αφελές σενάριο το καλύπτει. Δέκα υποψηφιότητες, αλλά καμία βράβευση, κάτι λέει αυτό. Παρότι είμαι φαν των Κοέν πρέπει να πω ότι περίμενα πολύ περισσότερα πράγματα, την βρήκα κουραστική, σε πολλά ειδικά σημεία ήταν μεγάλες οι σκηνές και περίμενα πώς και πώς να τελειώσει, ήταν αργή στην εκτέλεση. Αν δεν ήταν των αδερφών Κοέν δεν νομίζω ότι κανείς θα της έδινε μεγάλη σημασία.

Ούτε δίνει μια άλλη οπτική στην άγρια δύση, ούτε έχει το ρυθμό, την εικόνα, το κλίμα των καλών γουέστερν, όπως αυτά του Σέρτζιο Λεόνε. Επίπεδες καρικατούρες, υπόθεση χωρίς κορύφωση, καμιά δράση ή αγωνία και το μόνο που μένει είναι η φοβερή κι απολαυστική μορφή του Μπρίτζες (αν και υπερβολικός σε πολλά σημεία του έργου) ο οποίος όμως ουσιαστικά υποδύεται ένα τύπο χωρίς υπόσταση και παρόλα αυτά φτιάχνει μια τρομερή μορφή. Οι ηθοποιοί άρτιοι, αλλά χωρίς ψυχή και εντελώς διεκπαιρεωτικοί. Πολύ καλή και η πιτσιρίκα. Πήγανε να βγάλουν συναίσθημα κι έβγαλαν τα μάτια τους. Έχει καταπληκτικά τοπία, δεν αντιλέγω και σκηνικά, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι σε μια ταινία φτάνουν μόνο αυτά για να είναι καλή, είναι άκρως πληκτική, ανούσια, και χωρίς ενδιαφέρον, κάνει συνεχή κοιλιά σε όλο της το μήκος, που προσδοκάς να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Μία συμβατική ταινία με όλα τα γνωστά κλισέ, χωρίς κάτι νέο. Δυσκολευόμουν σε όλη την ταινία να συνδυάσω την παρουσία της υπερευφυούς, κατασταλαγμένης, καπάτσας 14χρονης με το χώρο και χρόνο της άγριας δύσης. 5/10!!!