Destroyer (2018)

Ένα ισχνό δραματικό κι αστυνομικό θρίλερ που προσεγγίζει κάποιες υπαρξιακές ανησυχίες και κάποια δυσβάσταχτα ψυχικά φορτία, αλλά λίγο με επίπεδο και πεζό τρόπο, όσον αφορά στην ανάπτυξη του σεναρίου, που κυλάει πολύ αργόσυρτα, έχει διάσπαρτα φλασμπάκ ενδιάμεσα και κινείται με γρήγορες ταχύτητες από το παρελθόν στο παρόν και το αντίστροφο. Απρόσμενη σχεδόν αγνώριστη η μεταμόρφωση της Νικόλ Κίντμαν, αμακιγιάριστη και γερασμένη, μία εμφάνισή της που σίγουρα δεν έχουμε ξαναδεί με απίστευτο μακιγιάζ, εμφανέστατα κουρασμένη σαν χαρακτήρας, που την κυνηγάνε οι Ερινύες και οι ενοχές ταυτόχρονα, αφού δεν μπορεί να ξεφύγει από το ζόρικο της παρελθόν, τα ψυχικά τραύματα και κυρίως από την κραυγαλέα δυστυχία του ανεκπλήρωτου πόνου που βίωσε εκείνη τη σημαδιακή ημέρα και μέσα σε όλα αυτά τα φαντάσματα που την καταδιώκουν, έχει και την βαθιά προβληματική σχέση με την έφηβη κόρη της, να έρθει να προστεθεί στην ήδη ταραγμένη, επίπονη και μπερδεμένη ζωή της. Η ερμηνεία της και που παίρνει επάνω της όλο το στόρι κάνει ενδιαφέρουσα την ροή, με μερικές μετρημένες ανατροπές και πλάνα περιπέτειας και λίγης δράσης να διακόπτουν την δίχως ίχνος χιούμορ φιλμ νουάρ ψυχοδραματική ταινία που υπολείπεται συνολικά κάποιας πρωτοτυπίας, χωρίς να καταφέρνει να χτίσει την κατάλληλη μυστηριώδη ίντριγκα ή την συναισθηματική ένταση και έκρηξη στον απόλυτο βαθμό που θα ήθελε ή θα του άξιζε, στηριζόμενη στην πρωταγωνίστρια να βγάλει το φίδι από την τρύπα, που ξεδιπλώνει με άνεση το υποκριτικό της ταλέντο. Έχει μία έντονη εσωτερική πυγμή, καλή σκηνοθεσία, όμορφη μουσική, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι τόσο βαριά κι όλα είναι τόσο σκοτεινά και απογοητευτικά που κάθε ελπίδα για μια κάποιου είδους ευτυχή κατάληξη, μοιάζει εκ προοιμίου καταδικασμένη, με τις αριστοτεχνικές εναλλαγές των χρονικών σημείων, να διασώζουν τις αδυναμίες της πλοκής. 6/10!!

Ρε παιδια, ξερει κανεις τι ήταν ελεινο το μελιτζανι χρωμα στο σώματης στο τέλος; Ευχαριστω.

Tης Κιντμαν της αρέσει να πειραματιζεται ,θελει να αποφυγει το μανιάρισμα (επαναληψη) και καλα κανει....Αλλα εδω οι οροι ειναι εντελλως λαθος....Οι παρατηρησεις του Στεργιου και των υπολοιπων συνθεατων ειναι καίριες......Δεν πειθει ουτε σαν μισοκαταστραμμενη περσόνα, ουτε ως αστυνομικος ουτε ως βιαια προσωπικοτητα..Kαι η σκηνοθεσία ομως "χανει" την διηγηση με τα μπρος και πισω αποτυχαίνοντας να φωτίσει την ταινία η να της δώσει το χρωμα που θα έπρεπε να εχει που ειναι μάλλον το ερωτικό -εκδικηση..Δεν ειναι η χειροτερη  ταινια της Κιντμαν αλλα σιγουρα ειναι μετριωτατη και δεν την ευχαριστήθηκα......