Dogman (2018)

Εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του Πιέτρο Ντε Νέγκρι, που συγκλόνισε την Ιταλία και τον διεθνή τύπο με την αγριότητα της στα τέλη του '80, το σενάριο μάς παρέχει μια ακραία περίπτωση λίγο πιο ντοστογιεφσκική από το σύνηθες, με τους ρυθμούς αυξανόμενους, αλλά όχι αγωνιώδεις. Ο Ματέο Γκαρόνε στην ήπια γκανγκστερική ταινία του, μας περιγράφει ένα περιστατικό Δαβίδ και Γολιάθ, μια ιστορία βίαιης εκδίκησης με κίνητρο την ανθρώπινη αποδοχή, μια ωμή ιστορία, απαισιόδοξη ματιά σε μια οικιστικά, οικονομικά, ψυχολογικά και ηθικά ρημαγμένη Ιταλία και τα ξεχασμένα από το νόμο και το κράτος προάστια-φαντάσματα της κι όσους ζουν και πεθαίνουν εκεί, με εκπληκτική αισθητική αλλά όχι το ανάλογο συναίσθημα ή την πολυαναμενόμενη, σ' όλη τη διάρκειά της, ένταση. Εστιάζει σε ένα πιο μικρής κλίμακας δράμα για τη συντριβή της αξιοπρέπειας, το μίσος που πηγάζει, τη λύτρωση προσωπικά εκείνου και της γειτονιάς του από μία ζωή ταπείνωσης, την αδικία που σιγοβράζει και την εκδικητικότητα που γρυλίζει μέσα από τα δόντια του πιο αδύναμου κρίκου.

Μας δείχνει έναν κόσμο δέσμιο της απληστίας και του εγκλήματος, φοβισμένο και ταυτόχρονα γοητευμένο από αυτό, ο οποίος έχει ενστερνιστεί τη βία ως ρουτίνα με τους δικούς της μηχανισμούς εξουσίας και ηθικούς κανόνες. Ένα σύμπαν που ισορροπεί με το ένα πόδι στην ανθρωπιά και το άλλο στη φρίκη (εξαίσια η αρχική σκηνή με το τρυφερό λούσιμο του γιγάντιου, δολοφονικού σκύλου), με τον Γκαρόνε να περιγράφει εδώ όλη την "εσωτερική λειτουργία" του, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να ξεχαρβαλωθεί και να ενδώσει στην απόλυτη τερατωδία. Εκπληκτικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο του ο Μαρτσέλος Φόντες ως δολοφονικός νάνος και τιμήθηκε με το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών, η ταινία, ωστόσο, δεν απλώθηκε σε περισσότερους χαρακτήρες πέρα από το αναγκαίο και μένει μονοδιάστατο ανάμεσα σε μία κόντρα κατά τα άλλα των δύο φίλων. Δεν καταφέρνει να φτάσει τις κορυφώσεις που μοιάζουν αυτονόητες, όχι μόνο στο επίπεδο της βίας, αλλά κυρίως των διλημμάτων ζωής, της μανίας, της απελπισίας, της παράνοιας που θεωρητικά βιώνουν οι ήρωες, μας παρουσιάζει μία ακόμα παραλλαγή του αιώνιου θέματος της πάλης του αδύναμου με τον δυνατό, δεν παρασύρεσαι από το μύθο της, παρά μένεις να θαυμάζεις και να συμπληρώνεις τα συμπεράσματα, χρησιμοποιώντας αρχετυπικούς κανόνες και ανεκπλήρωτες επιθυμίες, με ένα άνευρο, αμίλητο, άχαρο κι άψυχο τέλος. Σαν ουσία και σαν μάθημα ή μήνυμα δίνει τις συνέπειες των καθημερινών επιλογών μας για να επιβιώσουμε, αυτά τα ναι που λέμε και που μας οδηγούν στην ανικανότητα του να πούμε όχι, η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είμαστε κι αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. 6.5/10!!!

Σκληρή και ρεαλιστική ταινία που πραγματεύεται την άλλη πλευρά της κοινωνίας ... εκεί που πραγματικά ισχύει " ο θάνατος σου η ζωή μου". Εκπληκτικές ερμηνείες από τους 2 πρωταγωνιστές απίστευτα πλάνα από το σκηνοθέτη.

"Δύσκολη" ταινία. Γροθιά στο στομάχι! 

Πολύ καλή. Αξίζει να την δείτε !!!

3/5 μέτρια προς καλή σε σενάριο, αλλά η σκηνοθεσία δε με εντυπωσίασε. Δεν είναι από τις ταινίες που θα έβλεπα ξανά. 

Αριστούργημα του σύγχρονου Ιταλικού Κινηματογράφου.
Εκπληκτική η ερμηνεία του Marcello Fonte!
Στα χνάρια του "Gomorra", αλλά με 10 χρόνια παραπάνω εμπειρία στην κάμερα και την φωτογραφία, ο Matteo Garrone μας παρουσιάζει ένα σύγχρονο "Ναπολιτάνικο" drama/crime με μια πετυχημένη μίζερη και θλιπτική φωτογραφία της φτώχειας, της βρωμειάς και της παραμέλησης της Ν.Ιταλίας!!
8/10!!!

poly kalo exei wraia ploki kai den kanei pouthena kilia 8/10