Νόμος Περί Τέκνων / The Children Act (2017)

Κοινωνικό ώριμο δράμα με έντονο το στοιχείο της «βρετανικότητάς» του και μια βαθιά εσωτερικότητα, παρόλο το απτό ενδιαφέρον που προκαλεί το δίλημμα της δικαστικής απόφασης και των συνεπειών της. Διλήμματα ζωής και θανάτου, θρησκείας και πίστης, καριέρας και προσωπικής ζωής, έκφρασης συναισθημάτων ή εσωτερίκευσής τους. Ο συγγραφέας ΜακΓιούαν είναι «μάγος» του επιδέξιου χειρισμού της αφηγηματικής του δομής με απώτερο στόχο να κινεί το ενδιαφέρον για την εξέλιξη των χαρακτήρων του χωρίς ποτέ να αποζητά τη λύπηση ή ακόμη και τη συμπάθειά απέναντί τους. Σε αρμονική ισορροπία με τον Έαρ, παραδίδουν ένα άκρως ενδιαφέρον και (κατά στιγμές) βαθιά συγκινητικό, ηθικό, μα ποτέ ηθικολογικό δράμα χαρακτήρων, με σύγχρονες κοινωνικές αποχρώσεις που εύκολα θα χτυπήσουν νεύρο στην πλειοψηφία του σκεπτόμενου κινηματογραφικού κοινού. Η σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Έιρ χειρίζεται τα θέματα νηφάλια, γιατί το υπέροχο κείμενο του ΜακΓιούαν εκφέρει με ακρίβεια την ένταση όποτε χρειάζεται, συνδυάζοντας το αγγλοσαξονικό πνεύμα εγκράτειας με την οικουμενικότητα. Αποτελεί ένα πολύ πιο στιβαρό, ολοκληρωμένο και επιτυχές σύνολο.

Χρωστά τις καλύτερες στιγμές της στην εκφραστική δύναμη της Έμα Τόμσον, η οποία της δίνει βάθος κι ένταση και έμφαση στην κυριαρχία της. Μια συγκλονιστική Τόμσον, βοηθούμενη από ένα εξαιρετικό σενάριο που θέτει πολλά θέματα επί τάπητος, επιτυγχάνει να μας δώσει ένα από τους καλύτερους ρόλους της σε ταινία. Η πάλη είναι κρουστή στο πρόσωπο και τις κινήσεις της και η ερμηνεία της άξια θαυμασμού για μια ακόμη φορά. Ξεδιπλώνει συμπόνια, ποτέ φιλευσπλαχνία. Η ηθοποιός κλέβει την παράσταση και τροφοδοτεί με ενέργεια την νευρώδης ταινία, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα της ηρωίδας, η οποία βρίσκει στο πρόσωπο του νεαρού την ολοκλήρωση των δύο απωθημένων της, της μητρότητας και της ερωτικής ικανοποίησης. Λογική και ευαισθησία συνυπάρχουν και συγκρούονται. Παλεύει χαμηλόφωνα, μοναχικά κι επώδυνα, χωρίς να το δείχνει, με την ηθική και την επιθυμία: η «δίκαιη» πρόταση του άνδρα που την αγαπά και νοιάζεται γι' αυτήν σκοντάφτει στο γράμμα του συζυγικού νόμου, στην απιστία που οφείλει να τιμωρηθεί ‒ διότι, η ίδια ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως είναι προοδευτική ή τέλεια. Το θέμα είναι η δική της εσωτερική σύγκρουση, η περιγραφή των επιλογών της ζωής και της συναισθηματικής κατάρρευσης που προκύπτει από αυτές. Μία πολύπλευρη και καθόλου επιφανειακή ιστορία που αγγίζει βαθιά ανθρώπινα θέματα. Συνολικά η ταινία, με άγγιξε, με προβλημάτισε και με συγκίνησε!

Με ιδιαίτερη προσήλωση στον ανθρώπινο παράγοντα επανέρχεται ο Ίαν Μακ Γιούαν για να αφηγηθεί μια ιστορία για το Δίκαιο, την Ηθική, τον Έρωτα, τον Θάνατο, τη Συγχώρεση, αλλά και τον παραλογισμό των θρησκευτικών δογμάτων, με τη συνήθη διεισδυτική του ματιά στα βάθη της ψυχής των ηρώων του. Στηλιτεύει την θρησκοληψία, τις θρησκευτικές δοξασίες, εμμονές και δόγματα, που περιορίζουν την ελευθερία της σκέψης. Μία ταινία με πολλές αμφιβολίες περί πίστεως, καταραμένων ιδανικών και πραγματικών, σπαρακτικών ηθικών διλημμάτων στον πυρήνα της ιστορίας. Περιγράφει έξοχα τα συναισθήματα των δύο ηρώων στη διάρκεια και μετά την διάλυση της πολύχρονης σχέσης τους σε ηλικίες όπου η συνήθεια γίνεται αναπότρεπτη ανάγκη επιβίωσης, ο φόβος της μοναξιάς καραδοκεί, αλλά δεν κατορθώνει να γκρεμίσει τον τοίχο που ύψωσαν τα ισχυρά ''εγώ'' τους. Θλίψη διογκούμενη αίσθηση αδικίας για εκείνη και θυμός σε εξέλιξη, διαταράσσουν την ψυχική γαλήνη της Φιόνα. Η μουσική, αδιάλειπτη υπόκρουση της αφήγησης, παρηγορεί. Την συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κάθε έναν που ζητά κάτι διαφορετικό από δράση και σκοτωμούς!! 9/10!!!

Πολύ έξυπνη και καλοφτιαγμένη ταινία με ενδιαφέρουσα πλοκή που κινείται σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, τεράστια υποκριτικά ταλέντα και μια ενδιαφέρουσα ματιά στο νομικό σύστημα της Αγγλίας. Η Emma Thompson πολύ δυνατή στον πρωταγωνιστικό ρόλο, εκφράζοντας πολύ έντονα τα συναισθήματα του χαρακτήρα που υποδύεται. Τώρα θέλω να διαβάσω και το μυθιστόρημα!