Το νησί της αποπλάνησης / Serenity (2019)

Αλληγορική νεο-νουάρ ταινία επιστημονικής φαντασίας, μία τιμιότατη θαλασσινή περιπέτεια, με δραματικά χαρακτηριστικά και στοιχεία μυστηρίου, τεχνολογικού και ψυχολογικού επιπέδου. Εντάσσει μία πρωτότυπη ιδέα ο δημιουργός, με μπόλικο μυστήριο που σε βάζει ενεργά να το αποκωδικοποιήσεις και να φτάσεις στη λύση αυτού του δυσνόητου γρίφου κι αυτής της μπερδεμένης σπαζοκεφαλιάς, παίζοντας με το μυαλό σου πρωτίστως, αλλά και με έναν διαφορετικό πλασματικό video-game κόσμο με τις συνθήκες όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα και φυσικά τι αντίκτυπο έχουν στον επίμαχο ήρωα και που θέλει να καταλήξει ο ποιητής να παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ροή της υπόθεσης. Τα φαινόμενα απατούν στο κεντρικό νόημα του εγχειρήματος, είναι μία ιστορία χωρισμένη σε κάποιες δευτερεύουσες υποπλοκές, ξετυλίγοντας τις ανθρώπινες εμμονές, ένα ερωτικό θρίλερ, μία φονική δολοπλοκία, μία οικιακή βία, προσεγγίζοντας με την απαραίτητη σοβαροφάνεια και με πιο ουσιώδη τρόπο το θέμα με φιλοσοφικές προεκτάσεις, με την ανάλογη δακρύβρεχτη μεταχείριση του σεναρίου εκεί που πρέπει και ιδιαίτερα στο τέλος και το ρυθμίζει με τέτοιο τρόπο ο σκηνοθέτης, ώστε να μην σου αποκαλύψει την τεράστια ανατροπή και εντυπωσιακή έκπληξη του φινάλε του. Το τοπίο είναι μαγικό, ο Μαυρίκιος όπου γυρίζονται οι σκηνές, έχει μοναδικά μέρη απείρου κάλους κι αψεγάδιαστης φυσικής ομορφιάς, η ελκυστικά ταξιδιάρα φωτογραφία μαγεύει, ενώ και η ιντριγκαδόρικη μουσική επένδυση κάνει την ανάλογη δουλειά.

Με πρωταγωνιστές τον Matthew McConaughey που δείχνει τον καλύτερό του εαυτό, με μια εκφραστικότατη ερμηνεία που κερδίζει τους πάντες, ζωντανεύοντας πλήρως το χαρακτήρα του, δίνοντάς του ρεαλισμού και μια ερμηνεία άκρως δουλεμένη συνολικά και την Anne Hathaway που είναι άξια αρωγός του McConaughey, προσφέροντας άπλετο ρεαλισμό στο χαρακτήρα της και αν και αρχικά το σενάριο δεν την βοηθά, στο τέλος καταφέρνει ν' αφήσει εξαιρετική εντύπωση, ένα εξαίρετο δίδυμο που παίρνει απ' το χεράκι την αρχική σκέψη και την εμπλουτίζει εν συνεχεία, με πινελιές υψηλής υποκριτικής αισθητικής, υπό την καθοδήγηση ενός ικανότατου σκηνοθέτη, που δημιουργεί το ανάλογο σασπένς χτίζοντας το έντονο ύφος και την έξυπνη ένταση, επιδεικνύοντας μαεστρικά στημένες εικόνες και πλάνα που καθηλώνουν, όλα με την κατάλληλη ατμόσφαιρα που σιγά σιγά δημιουργείται και που στο δεύτερο μέρος, είναι παραπάνω από εμφανής. Δείχνει να ψάχνει να βρει τις ισορροπίες, με λίγο προβληματικό ρυθμό και γενικότερη ροή, ενώ στη συνέχεια καταφέρνει να ξεπεράσει τις όποιες αδυναμίες και τα αποτελέσματα, είναι πολύ καλά και χάρμα οφθαλμών για το θεατή, που εν τέλει μένει ικανοποιημένος απ' το σύνολο, χάριν εκτός των άλλων και του σφιχτού μοντάζ και της στιβαρής σκηνοθεσίας. Είναι εμφανές σε σημεία πως κάποιες λεπτομέρειες εδώ και εκεί, έχριζαν μεγαλύτερης προσοχής και καλυτέρευσης. Μπορεί να μην παραδίδει εδώ κάποιο αριστούργημα, αλλά δίνει πνοή και παλμό, σε κάτι που στα χέρια άλλων θα έμοιαζε αδιάφορο. Πρέπει να το συλλογιστείς με ήρεμο ειρμό για να καταλήξεις στο επιτηδευμένο συμπέρασμα και για να κατανοήσεις το μέγεθος του δημιουργικού του παραλογισμού και φυσικά το βαθύ νόημα στο οποίο αποσκοπεί το έργο, ώστε να συνειδητοποιήσεις την πραγματική υπόσταση του στόρι. 8/10!!!

Οντως η ταινια εχει τα χαλια της ,στηριζεται στους πρωταγωνιστες-φιρμες,δεν εχει καλη ροη ,ψευτικη και ξενερωτη.

... ένα ερωτικό θρίλερ μυστηρίου γεμάτο χοντροκοπιές και προχειρότητες, πιστό σε μια κάποτε γοητευτική μα τώρα ξεπερασμένη, νερόβραστη πλεον συνταγή φονικής δολοπλοκίας....μονο ο τονος γλιτώνει στο τελος χαχαχα..απορω για τους δυο οσκαρικους ηθοποιούς πως δέχτηκαν να παιξουν σε αυτή την σαχλαμάρα?