The Nile Hilton Incident / Κάιρο εμπιστευτικό (2017)

Αλληγορίες, συμβολισμοί και ρεαλισμός διαπλέκονται αρμονικά στην ταινία προσδίδοντας βάθος και ένταση στην αφήγηση. Ένα αστυνομικό θρίλερ που στα σπλάχνα του χτυπάει η καρδιά μιας αυστηρής πολιτικής ταινίας, βασισμένης σε ένα πραγματικό έγκλημα που διαπράχτηκε το 2008, γεμάτο δολοπλοκίες και διαφθορές που αγγίζουν κάθε πτυχή ενός σάπιου συστήματος, μέσα σε μια έντονη και αποπνιχτική νουάρ ατμόσφαιρα. Η "υπόθεση Λαλένα" βασίζεται στην ιστορία της Λιβανέζας ντίβας Σουζάν Ταμίμ η οποία δολοφονήθηκε το 2008 κατ’ εντολή του δισεκατομυριούχου Χισάμ Ταλαάτ Μουσταφά. Όπως και στην ταινία, ο εκτελεστής ήταν μέλος των υπηρεσιών ασφαλείας, ενώ η υπόθεση ταλάνισε τις διωκτικές αρχές έως ότου δοθεί χάρη στον επιχειρηματία κατ’ εντολή του ίδιου του Αιγύπτιου προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι.

Παράλληλα η ταινία καταγράφει την πολιτική κατάσταση της χώρας, με κεντρικό "ήρωα", έναν διεφθαρμένο αστυνομικό, ο οποίος κάνει αυτό που κάνουν όλοι... να παρανομεί για τα προς το ζην. Ηθικά διλήμματα, συνωμοσίες και βίαιες ανατροπές, συνθέτουν ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ, που πέρα από την ανάμνηση ηρωισμού που σου αφήνει ως –πικρή- γεύση, μοιάζει με μοτίβο υπαρξιακής πτώσης ενός ολόκληρου έθνους. Ωστόσο, η ιστορία εξελίσσεται με πολύ αργούς ρυθμούς σαν ένα καζάνι που βράζει και όταν επιτέλους αρχίζει να κοχλάζει, ειδικά λίγο πριν το φινάλε, γίνεται κάπως βεβιασμένα και απότομα. Έχει μια σφιχτοδεμένη σκηνοθεσία που χτίζει και κλιμακώνει την ροή χωρίς καμία κοιλιά, συνδυάζει σασπένς κι ενίοτε μέχρι και δράση, αν και σε κάποιο βαθμό υστερεί καθώς δεν καταφέρνει να εξερευνήσει πλήρως τις δυνατότητές που του προσφέρει η ιστορία του. Μπορεί να θέλει ο δημιουργός να εντείνει με την ίντριγκά του το έργο, αλλά φαίνεται πώς χάνει κάπου το focus και αποπροσανατολίζεται.

Οι νυχτερινές σεκάνς και ο χαμηλός θερμός φωτισμός στα εσωτερικά πλάνα δημιουργούν ατμόσφαιρα και δραματική ένταση. Ερμηνευτικά ο Φάρες Φάρες ξεχωρίζει ξεκάθαρα στο ρόλο του Νορεντίν, με την λεπτή γραμμή κυνισμού και ανθρωπιάς πάνω στην οποία περπατάει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας με τη μελαγχολική, χαμηλότονη και με μετρημένα, αλλά πάντοτε καίρια όταν συμβαίνουν, ξεσπάσματα, οικοδομεί υποδειγματικά μια προσωπικότητα που είναι υπέροχα σκιαγραφημένη, όμως το καστ δίνει εν συνόλω μια ισορροπημένη εικόνα, με τον Σαλέχ να παίρνει δυνατές ερμηνείες τόσο από την Μάλεκ όσο και από τον Γιάσερ Αλί Μάχερ, αφού σχεδόν κάθε ήρωας που βρίσκεται στην ιστορία είναι εκεί για κάποιο λόγο, κυρίως για να θιχτούν μέσω της υποπλοκής του κακώς κείμενα της συγκεκριμένης αραβικής χώρας. Συμπερασματικά η ταινία είναι ως μια δριμεία κριτική στην αργυρώνητη εποχή ενός σάπιου συστήματος αλλά και την ματαιότητα όλων όσων θα συνέβαιναν στην Αίγυπτο, από τους αγώνες για μια καλύτερη ζωή μέχρι την εμμονή στην τιμωρία όσων υπήρξαν υπόλογοι για την κατάντια ενός έθνους, μια ατμοσφαιρική -με κάποιες ατέλειες- καταγραφή αιτίων και συμπτωμάτων της παρακμής μιας μεγάλης αλλά βαθιά διεφθαρμένης χώρας και της συνεπακόλουθης έκρηξης που παρέσυρε τα πάντα. Η παραγωγή είχε αναγκαστεί να διακόψει τα γυρίσματα σχετικά νωρίς και να τα μεταφέρει στην Καζαμπλάνκα λόγω της απαγόρευσης από την Αιγυπτιακή υπηρεσία ασφαλείας. 7/10!!!