Nise: O Coração da Loucura / Nise: The Heart of Madness (2015)

Eιναι γνωστο οτι η αντιμετωπιση των ανθρωπων με ψυχικα προβληματα περασε απο τα πιο φρικωδη και βασανιστικα σταδια μεχρι τα πιο οξυμωρα...Κολαση και καταδικη  κοντα στην κολαση συνεχιζει να ειναι για πολλους ακομη και σημερα η ζωη τους....Απο την πληρη απορριψη και τον κοινωνικο  στιγματισμο μεχρι τα βασανιστηρια μεσα στο περιβαλλον που δηθεν τους φροντιζει........Λιγοι ανθρωποι εχουν το χαρισμα και τα ψυχικα αποθεματα να διαδρασουν εποικοδομητικα μαζι τους......Η βιογραφουμενη εισηγαγε απο ενστικτο αλλα και απο χαρισμα την θεραπεια της αγαπης που λειτουργει σε ολα τα προβληματα....Και τα αποτελεσματα  ηταν θαυμαστα....Αλλα η πραγματικοτητα παραμενει μαυρη....

Καιρό είχα να δω μια τόσο ενδιαφέρουσα βιογραφία και πρέπει να ευχαριστήσω τον adonios77 και τα σχόλια του.
Η ταινία αναφέρεται στη ζωή και τη δουλειά της Nise da Silveira, διάσημης ψυχίατρου στη Βραζιλία, μαθήτριας του Carl Gustav Jung
Η Nise αφιέρωσε τη ζωή της στην ψυχιατρική και ήταν κάθετα αντίθετη στις επιθετικές μορφές θεραπείας της εποχής της, το ηλεκτροσόκ, ή τη λοβοτομή. Για το λόγο αυτό μεταφέρεται στο Τμήμα Εργοθεραπείας, όπου, μαζί με τους πελάτες της, όπως θέλει να αποκαλούν τους ασθενείς της, κάνουν θαύματα. Ήταν επίσης πρωτοπόρος στις μελέτες των συναισθηματικών σχέσεων μεταξύ ασθενών και ζώων.
Εννοείται ότι αντιμετωπίζει αντιδράσεις από την πλευρά των "παραδοσιακών" ψυχιάτρων, όμως δεν την αφορά ........
"Το όπλο σας είναι ο παγοκόφτης, το δικό μου ένα πινέλο"
Ο Roberto Berliner κάνει καταπληκτική δουλειά, αφήνει τον θεατή μάλλον στο σκοτάδι όσο αφορά την ιδιωτική ζωή της Nise, δίνει μια πλούσια εικόνα για τη ζωή της στο νοσοκομείο μαζί με τους πελάτες της.
Δείτε την, πραγματικά αξίζει παρόλο που σε κάποια σημεία η ποιότητα της εικόνας δεν είναι καλή.

Πολύ ωραία ταινία, που όπως αναφέρθηκε από τον προηγούμενο σχολιαστή, δεν πρόκειται να λάβει αναγνώρισης επειδή, ίσως, δεν έχουμε εκπαιδευτεί να σκεφτόμαστε, να συζητάμε (την ταινία εν προκειμένω) και να βρίσκουμε τις διάφορες πτυχές που θίγονται.
Αυτό, το της εκπαίδευσης, θίγεται κάπως και στην ταινία καθώς μέχρι το πρόσφατο παρελθόν «πιστεύαμε» πως οι λεγόμενες «ψυχικές ασθένειες» καταπολεμούνται με ηλεκτροσόκ, παγωμένα ντους, λοβοτομή, εξορκισμό και άλλα βασανιστήρια.
Υπάρχουν πάρα πολλές και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ψυχασθένειες που μπορούν να καταπολεμηθούν ή να καταπραϋνθούν από την ψυχιατρική αλλά -οι περισσότεροι- μέχρι και σήμερα αρεσκόμαστε να τους αποκαλούμε τρελούς, έχοντας πλήρη άγνοια επί του θέματος και να πιστεύουμε πως χρίζουν εγκλεισμού, απομόνωσης -- και όχι φροντίδας.

Επιστήμη και ανθρωπιά σπανίως συμπλέουν. Στη συγκεκριμένη ιστορία συνδυάζονται στο πρόσωπο της Nise η οποία, όπως οτιδήποτε άρτιο και ουσιώδες, σαμποτάρεται από τους “φαρισαίους” συναδέλφους της, τυγχάνει όμως αναγνώρισης και συμπαράστασης από ανθρώπους της τέχνης. Στη ροή του έργου εμπλέκεται μαεστρικά ο Carl Jung που, ως γνώστης της διδασκαλίας του G.I. Gurdjieff, κατανοεί ότι αυτό που επιστημονικά καλείται “ασυνείδητο”, στη πραγματικότητα αποτελεί το συνειδητό - ενώ εκείνο που καλείται “συνειδητό” δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύνολο “αυτόματων” αντιδράσεων, σκέψεων και συναισθημάτων. Πρόκειται για ταινία-διαμάντι που, ως συνήθως, βρίσκει ελάχιστο κοινό, και ακόμα λιγότερο προβληματισμό ή έναυσμα για περαιτέρω αναζήτηση.